บทที่ 3 งอน
1005 คำ
บทที่ 3 งอน
19 : 00 น.
ครืดด~ ครืดด~
(“ นอนหรือยังครับ ”)
(“ ยังค่ะ พี่วิษไปเที่ยวมาสนุกไหมคะ ”)
(“ น้ำเสียงห้วนเชียว 555+ ใครไปเที่ยวแล้วไม่สนุกบ้างครับ ว่าแต่กินข้าวอิ่มไหม ”)
(“ ค่ะ ”)
(“ อาบน้ำแล้วเหรอ ”)
(“ ค่ะ ”)
(“ กินข้าวกับอะไรเหรอ อร่อยไหม เผื่อพี่หรือเปล่า ”)
(“ อร่อย ไม่เผื่อ ไปเที่ยวแล้วคงมีให้กินเยอะกว่าแหละ ”)
(“ พูดจาเหน็บพี่หรือเปล่าเนี่ย 555+ พี่ไปกับเพื่อนๆ เพื่อนตอนเรียนมัธยมอะ พวกมันมากันหกคนมาเที่ยว แล้วมันก็โทรชวนพี่แค่นั้นจริงๆ งอนพี่หรือเปล่าเนี่ย ”)
(“ เปล่าค่ะ ”)
(“ วันนี้มาแปลกไม่ค่อยพูดเลย งอนปะเนี่ย งอนแน่ๆเลย ”)
(“ พี่อาบน้ำหรือยังคะ ”)
(“ เปลี่ยนเรื่องเร็วนะเรา ดีกันนะครับ อย่าไปเชื่ออดีตของพี่มากไปสิ ต้องดูพี่ในตอนปัจจุบันสิ พี่รู้นะว่าเรากังวลเรื่องเก่าๆ ของพี่อะ เมื่อเดือนที่แล้วพี่ก็พูดไปแล้วนะเรื่องนี้อะ อย่านำมาบั่นทอนจิตใจตัวเองเลยน่า ”)
(“ เปล่านะคะ น้องก็แค่งอนที่พี่ไปเที่ยวไม่ยอมบอกกันอะ ”)
(“ โธ่ๆ ขอโทษครับ มันกระทันหันไปหน่อย แต่พี่ก็งอนน้องเหมือนกันนะ ถึงฐานแล้วไม่ยอมโทรมาบอกปล่อยให้เป็นห่วงคิดว่ารถตู้เกิดอะไรขึ้น ”)
(“ ขอโทษค่ะ น้องลืมจริงๆ ”)
(“ งั้นก็มาคุยกันดีๆ ได้แล้วนะ ไม่งอนแล้วนะ ”)
(“ ค่ะ พี่ดื่มเหล้ามาเหรอคะ ”)
(“ ทำไมรู้ พี่พูดลิ้นพันเหรอ555+ ”)
(“ ใช่ค่ะ ”)
(“ หยุดอีกทีวันไหน คิดถึงจัง คืนนี้ไม่ได้นอนกอดรู้สึกแปลกอะ ”)
(“ แหม่ ให้มันน้อยๆ หน่อยค่ะ คุณพี่โสดมาตั้งนานไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ ”)
(“ อ้าว มันไม่เหมือนกันไหมอะ ตอนนี้พี่มีแฟนแล้ว แล้วก็เจอกับแฟนแล้วด้วย พี่ก็คิดถึงตัวนุ่มๆ ของแฟนเป็นธรรมดาแหละหรือน้องไม่คิดถึงพี่เลย เชอะ ”)
(“ 555+ คิดถึงเหมือนกันค่าา ”)
(“ กว่าจะได้เจอกันอีกคงนานมาก ”)
(“ คงงั้นแหละค่ะ ก็เราต่างคนต่างมีงานทำกันนี่ค่ะ ”)
(“ พักลาหยุดรอบนี้มาบ้านพักพี่นะ เดี๋ยวพี่ไปรับ ”)
(“ คนอื่นก็รู้หมดสิค่ะ ”)
(“ พักอีกครั้ง ก็อีกสองเดือนอะ เราก็คบกันห้าเดือนแล้วหนิ ยังจะกลัวอะไรอีก ”)
(“ พี่ก็รู้ว่าปากคนไวอย่างกับอะไรดี เอาไว้ให้เราคบกันปีกว่าๆ น้องค่อยไปหานะคะ ”)
(“ โธ่ ”)
(“ ไม่งอแงนะคะ ครั้งหน้าถ้าน้องได้วันลาแล้ว น้องจะให้เวลาอยู่กับพี่เพิ่มเป็นสามวันเลยค่ะ โอเคไหม ”)
(“ สี่วันได้ไหมอะ สามวันมันก็ไม่หายคิดถึงหรอก ”)
(“ แหม่ ได้คืบจะเอาศอกเลยนะคะ ที่บ้านน้องคงสงสัยถ้ากลับไปอยู่บ้านแค่ห้าวันอะ น้องได้พักแค่สิบวันเองนะคะ ถ้านับตามจริงก็แค่เก้าวันเพราะอีกวันต้องกลับฐาน แต่ยังนับเป็นวันหยุด พี่ก็รู้หนิ อย่างเช่นวันนี้ไงคะ ที่น้องต้องกลับฐานก่อนบ่ายสามอะ เพื่อมาเตรียมตัวพรุ่งนี้เริ่มงาน ”)
(“ พูดสะยาวเลยนะ ”)
(“ ไอ้วิษ ไอ้วิษ แจ้งเหตุเว้ย เหตุด่วน รีบๆ เลยมึง ”)
จู่ๆ ก็มีเสียงแทรกดังเข้ามาคงเป็นเพื่อนพี่วิษแหละ
(“ น้องครับ ไว้พี่จะโทรหาพรุ่งนี้นะ พี่ต้องไปก่อนแล้ว น่าจะมีเหตุด่วนมากๆ ”)
(“ ไม่ค่ะ พี่ต้องโทรมาหลังเสร็จงาน น้องเป็นห่วง อยากรับรู้เรื่องของพี่ ว่าพี่ปลอดภัยหรือเปล่า ”)
(“ ได้ครับ แต่พี่บอกไม่ได้นะว่านานหรือเปล่า งั้นแค่นี้ก่อนนะ จุ๊ปๆ ”)
หลังจากพี่วิษวางสายไป ฉันก็เตรียมตัวเข้านอน กำลังจะเคลิ้มแต่ก็ต้องสะดุ้งเสียก่อน
‘ ก๊อกๆ ก็อกๆ ’
ลุกไปเปิดประตูอย่างงัวเงีย ตาก็ปิดๆ เปิดๆ ง่วงสุดๆ
“ อื้อ~ มีเรื่องอะไรเหรอ ” เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทก็ถามออกไปทันที
“ มีเหตุด่วน รีบแต่งตัวไปล้างหน้าแล้วไปพบกันที่หน้าศูนย์เร็ว ”
“ เกิดอะไรขึ้น อื้อ~ หาว~ ” เปิดปากหาวไปด้วย
“ มีแจ้งเหตุด่วน มีการปะทะกันการเกิดระหว่างรอยต่อที่ของอำเภอAและB ต้องการการปฐมพยาบาลมากเพราะรถพยาบาลรับคนบาดเจ็บได้ไม่เพียงพอ เขาเลยต้องขอพวกเราไปเพิ่ม ” ถึงเวลาที่จะเอาวิชาที่เรียนมาออกมาใช้ในยามจำเป็นจริงๆ แล้วสินะ ถือผ้าก็อตยังน้อยกว่าถือปืนนะบอกเลย เขตพื้นที่ที่พวกเรารับผิดชอบเหตุร้ายจะเกิดขึ้นน้อยมาก ส่วนมากจะไปเกิดขึ้นในตัวเมืองโน่น ซึ่งไม่ใช่เขตรับผิดชอบพวกเราไง เลยสบายตัวไป ไม่งั้นต้องเจอเลือดทุกวัน พูดแล้วขนพองทันที กลัวเลือดก็กลัว ><
“ อืมๆ ขอเวลาสักสามนาที แกเข้ามาในห้องก่อน ไปพร้อมฉันนะ ” มือบางดึงแขนเพื่อนสาวให้เข้ามานั่งรอบนเตียง ส่วนตัวเองก็รีบแต่งตัว ซึ่งก็แต่งด้วยชุดลายพลาง แต่ที่แขนก็มีปลอกสวมเป็นรูปตราของโรงพยาบาล + อยู่
พอทุกคนไปรวมตัวกันในเวลาสามทุ่มตรง ก็พากันขึ้นรถของทหารตรงไปยังจุดเกิดเหตุ
♥️______________♥️
นามปากกาผกายมาส
**** ชี้แจง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของไรต์เองนะคะ และทุกเรื่องก็สมมุติขึ้นมา ไม่มีอะไรจริงเลยค่ะ อ่านเพื่อความบังเทิงนะคะ อย่าเก็บไปคิดวิเคราะห์เลยนะคะ บางครั้งไรต์ก็ตอบไม่ได้555+ อ้างอิงจากความจริงบางในบางส่วน ย้ำเฉพาะบางส่วนค่ะ อีกเรื่องคือที่พระนางพากันมาจู๋จี๋แต่งเพื่อความอรรถรสไปตามอารมณ์คนแต่งค่ะ อ่านๆไปเถอะค่ะ อิอิ จริงๆน่าจะไม่ควร แต่ไม่ใช่ในวัดคงไม่บาปใช่ไหมคะ อิอิ
- ผู้เขียน
