รู้หน้าไม่รู้ใจ 2/2
2022 คำ
กระถิน...
" ไปไหนมา "
น้ำเสียงนิ่งเรียบทว่าน่ากลัวพอๆกับสีหน้าของคนที่เอ่ยถามฉันดังขึ้นเมื่อฉันก้าวเข้าไปในห้อง ตอนนี้พวกพี่ๆการ์ดคนอื่นเขาคงไปทำงานกันหมดแล้วเพราะในห้องนั่งเล่นมีเพียงคนตัวสูงที่ทำสีหน้าไม่สบอารมณ์ยืนอยู่
" ฉันถามว่าเธอไปไหนมา!! "
คนที่เดินเข้ามาใกล้ฉันตะคอกเสียงดังลั่นจนฉันตัวสั่นไปหมด
" คือถิน... "
" ลับหลังคุณหนูเล็กเธอก็คงทำตัวแบบนี้สินะเห็นซื่อๆใสๆที่ไหนได้เธอมันก็แค่เด็กใจแตกคนหนึ่งที่เข้ามาปอกลอกคุณหนูของฉัน!! "
คนตรงหน้าตะโกนใส่หน้าฉันรัวๆเมื่อฉันก้าวเข้าไปในห้องโดยไม่รอฟังอะไรหรือถามอะไรฉันสักคำ นี่สินะพวกผู้ใหญ่แค่เห็นแค่ได้ยินมาก็คิดเองเออเองเป็นเรื่องเป็นราวไปหมดไม่ฟังไม่ถามอะไรเพราะคิดว่าเด็กจะเป็นเหมือนที่พวกเขาคิด
" มันไม่ใช่แบบนั้นนะลุง คือ... "
ฉันบอกคนตรงหน้าเสียงสั่นเวลานี้ฉันอยากจะอ้าปากเถียงให้ได้เหมือนกับทุกครั้งแต่ก็พูดไม่ออก พอได้ยินแค่ประโยคที่ลุงว่าฉันเมื่อกี้เรี่ยวแรงที่มีของฉันก็แทบหมดแล้ว ฉันไม่ได้เป็นเด็กใจแตกสักหน่อยแล้วฉันก็ไม่เคยคิดจะหลอกหรือปอกลอกป้าหนาวเลยนะ ฉันสำนึกในบุญคุณของป้าหนาวตลอดเวลา
" ถ้าไม่ใช่แบบนั้นแล้วแบบไหน!! ดูสภาพของเธอตอนนี้สิแล้วไหนจะไอ้รอยแดงๆพวกนี้อีกล่ะถ้าไม่ใช่เด็กใจแตกแล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไร!! "
คนหน้าดุเดินเข้ามาเขย่าตัวฉันแรงๆจนฉันเจ็บไปหมดโดยเฉพาะตรงหัวไหล่ทั้งสองข้างที่มีแรงบีบรัดจากมือใหญ่ ปากอยากจะอธิบายแต่ก็พูดไม่ออก ความรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างมาติดที่อกจนแน่นไปหมดน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสายคงไม่สามารถแทนคำอธิบายอะไรได้เมื่อคนตรงหน้ามีทีท่าว่าจะไม่ฟังอะไรเลย
" อึก ฮึก ฮือๆ ถินเปล่านะ ฮือๆ "
" เธอจะทำอะไรกับใครที่ไหนมันก็เรื่องของเธอแต่ตอนนี้ฉันเป็นผู้ปกครองของเธอ!! คุณหนูสั่งให้ฉันดูแลเธอ!! เพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์ทำอะไรแบบนี้!! เธอทำให้ฉันบกพร่องในหน้าที่เข้าใจมั้ย!! "
" มะ มันไม่ใช่แบบที่ลุงคิดนะ ฮือๆ "
" ถ้าไม่ใช่แบบนี้แล้วแบบไหน!! พูดสิ ฉันบอกให้พูด!! "
ถึงฉันบอกไปลุงก็ไม่เชื่อฉันอยู่ดีก็ลุงคิดว่าฉันเป็นเด็กใจแตกแล้วนี่แล้วจะให้ฉันพูดฉันอธิบายอะไรอีกพวกผู้ใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละ
" พูดมา!! "
คนตรงหน้ายิ่งบีบหัวไล่ฉันแรงขึ้นเรื่อยๆพร้อมๆกับตะคอกใส่หน้าฉันจนหน้าเขาแดงไปหมด ถ้าฉํนทำจริงๆแล้วยังไงล่ะก็แค่บกพร่องในหน้าที่ไม่เห็นต้องจริงจังอะไรขนาดนี้เลย
" บะ โบ๊ทจะข่มขืนถิน ฮือๆ ฮือๆ "
" .......... "
" ถะถินไม่ได้โกหกนะลุง ฮือๆ โบ๊ท อึก จะข่มขืนถินจริงๆฮือๆ "
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้คนตรงหน้าฉันทำหน้าตายังไงรู้แค่ว่าทุกอย่างเงียบไปพร้อมๆกับแรงบีบหัวไหล่จากมือใหญ่ทั้งสองข้างนั้นลดลงจนเป็นสัมผัสปกติ บอกแล้วไงว่าลุงอะไม่เชื่อฉันหรอก
" ฉันขอโทษ "
น้ำเสียงแผ่วเบาจากคนตรงหน้าที่วางมือข้างหนึ่งลงบนหัวฉันเอ่ยบอก ฉันค่อยๆปาดน้ำตาแล้วเงยหน้าไปมองคนตรงหน้าที่ทำสีหน้าเป็นกังวล พอเห็นสีหน้าแบบนั้นแล้วฉันกลับเป็นฝ่ายรู้สึกแย่เอง
" ละ ลุงเชื่อถินหรอ ลุงเชื่อถินจริงๆใช่มั้ย "
ฉันรีบถามคนตรงหน้ารัวๆพร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเรื่อยๆไปด้วย นานมาแล้วเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับฉันแล้วผู้ใหญ่ทุกคนไม่มีใครเชื่อกระทั่งยายของฉันเองก็ไม่เชื่อจนมันเกิดขึ้นอีกครั้งแล้วยายได้เห็นกับตา...
" ไปหาหมอมั้ย "
คนตรงหน้าไม่ตอบแต่กลับถามต่อด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเหมือนเดิมจนฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก ฉันไม่ชินที่ลุงหมีเป็นแบบนี้เลยมันเหมือนคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ลุงหมี...
" โบ๊ทยังไม่ได้ทำอะไรมากขนาดนั้นถินหนีออกมาก่อน "
ฉันรีบบอกเพราะคิดว่าลุงคงคิดว่าโบ๊ทข่มขืนฉันแล้วจริงๆ
" งั้นก็ดีแล้ว เธอรีบไปอาบน้ำเถอะกับข้าวอยู่บนโต๊ะอาหารแล้ววันนี้เธอไม่ต้องทำงาน "
คนที่เอามือวางบนหัวฉันอยู่พูดต่อ แล้วโบ๊ทล่ะลุงไม่พาฉันไปแจ้งความหรอฉันไม่ใช่นางเอกในละครนะที่พอโดนข่มขืนแล้วจะไม่ไปแจ้งความหรือไม่บอกใครอะ ถ้าโบ๊ทกลับมาที่นี่อีกล่ะฉันจะทำยังไงหรือถ้าโบ๊ทไปทำแบบนี้กับใครที่ไหนอีกล่ะจะเกิดอะไรขึ้น
" แล้วโบ๊ท... "
" เดี๋ยวฉันจัดการเอง "
คนตรงหน้าพูดขึ้นเสียงแผ่วพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆจนลมหายใจเราสองคนเป่ารดใบหน้ากันและกัน เห็นแววตาแบบนี้มองมาที่ฉันแล้วก็รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกฉันไม่เคยสัมผัสกับอะไรแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง
" แล้วถ้าลุงถามโบ๊ทแล้วโบ๊ทบอกลุงว่าไม่ได้ทำล่ะ ลุงก็จะเชื่อโบ๊ทใช่มั้ย "
ฉันถามเสียงอ่อยทั้งๆที่เรายังคงจ้องหน้ากันอยู่ ฉันรู้นะว่าต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆถ้าไปถามคนที่โดนกล่าวหาแล้วคนคนนั้นบอกว่าไม่ได้ทำฉันก็จะกลายเป็นเด็กโกหกแล้วก็ไม่มีใครเชื่อฉัน พวกเขาจะเชื่อแต่ไอ้คนคนนั้น...
" ฉันเชื่อเธอ "
คนตรงหน้าพูดก่อนจะผละใบหน้าออกให้ห่างเหมือนเดิมพลางลูบหัวฉันไปมา
" วันหลังมีอะไรก็โทรมาบอกฉันไปรับแล้วไม่เจอเธอ รอเป็นชั่วโมงก็ไม่เห็นเธอเดินออกมาก็เลยโมโหเมื่อกี้เลยใส่อารมณ์ไปหน่อย "
คนตรงหน้าพูดต่อ
" ถินขอโทษ "
" ยิ่งเห็นเธอกลับมาในสภาพแบบนี้ก็เลยรู้สึก...หงุดหงิด "
" ถินขอโทษ ถินก็ผิดที่หนีลุงไป "
ฉันเงยหน้าไปสบตากับคนตรงหน้าแล้วรีบบอก เรื่องนี้คนที่ผิดเต็มๆเลยก็คือฉันเอง ฉันที่ตามโบ๊ทไป ฉันที่ทำอะไรไม่คิดให้ดีเสียก่อน
" เอาเบอร์มือถือเธอมา "
มือใหญ่ผละออกจากหัวฉันแล้วส่งโทรศัพท์มือถือให้ฉันแทน ใช่สิลุงน่าจะยังไม่รู้นี่นา
" ถินไม่มีโทรศัพท์หรอกปกติใช้เครื่องเดียวกับยาย ลุงเอาเบอร์เพื่อนถินไปได้มั้ยถินกับเพื่อนตัวติดกันตลอดที่มหาลัย ลุงมีอะไรก็โทรไปหาเพื่อนถินได้ "
" อืม "
ฉันจัดการบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของยัยอบเชยเพื่อนซี้ให้ลุงเรียบร้อยก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนให้ลุง แอบดีใจอยู่นะที่ลุงเชื่อฉันและกลับมาคุยกันดีๆเหมือนเดิม ฉันคิดว่าตัวเองจะกลายเป็นคนที่ดูแย่ในสายตาของลุงไปแล้วซะอีก
" ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยได้แล้วจะได้กินข้าวแล้วก็พักผ่อนแล้วก็เสื้อตัวนี้ของมันใช่มั้ยเอามาให้ฉัน "
มือใหญ่จากคนตัวสูงกว่าดึงเสื้อเชิ้ตของโบ๊ทที่ฉันเอาคลุมตัวกลับมาออกไปพร้อมกับประโยคก่อนหน้านี้ที่ลุงเคยพูดเอาไว้ อย่างน้อยวันนี้ฉันก็ไม่ต้องทำงานถือว่าโชคดีไปหนึ่งวัน เพราะถ้าต้องทำงานวันนี้จิตใจฉันคงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแน่ๆ
" ลุง...คะ... "
" .......... "
อยู่ๆก็อยากพูดเพราะขึ้นมาแฮะ...
" ขอกอดหน่อย "
ฉันเงยหน้าไปมองคนตรงหน้าที่ยืนนิ่งอยู่สงสัยจะอึ้งตอนได้ยินฉันพูดเพราะๆล่ะมั้งฉันจำได้ว่าลุงแพ้ผู้หญิงพูดเพราะ
" เธอไม่ใช่เด็กๆแล้วนะจะมากงมากอดอะไร แล้วฉันก็เป็นผู้ชายด้วย "
คนตรงหน้าเอ่ยเสียงดุ แฮ่...กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วแฮะ
" ถินยังไม่หายตกใจเลยนี่ "
ฉันบอกยิ้มๆก่อนจะยู่หน้าใส่คนที่ยืนทำหน้าดุใส่ฉัน
" เฮ้อ!! "
เสียงถอนหายใจปลงๆกับท่าทีเบื่อหน่ายเหมือนที่เคยทำบ่อยๆของคนตรงหน้าเวลาอยู่กับฉันดังขึ้นแต่มันก็ทำให้ฉันยิ้มได้นะ
" ถ้าลุงไม่ให้ถินกอดงั้นถินยืมกอดก็ได้ "
พรึ่บ!!
" เฮ้ย!! "
ฉันไม่รอให้ถูกปฏิเสธหรอกพูดจบก็โผเข้ากอดคนตัวสูงตรงหน้าไว้แน่นก่อนจะซุกใบหน้าลงบนแผงอกแข็งๆ ไม่สิมันอาจจะเป็นซิกแพคก้อนบนๆของลุงก็ได้มั้งเพราะฉันเตี้ยกว่าลุงมากๆเลย
" ตกใจไปได้ลุงไม่เคยกอดผู้หญิงหรือไง อีกอย่างถินแค่ยืมกอดเฉยๆนะ "
" ยืมวันนี้แล้วจะคืนวันไหนล่ะ "
" .......... "
แล้วทำไมฉันต้องเงยหน้าไปมองลุงด้วยนะ ยืมวันนี้แล้วจะคืนวันไหน...หมายถึงกอดน่ะหรอ
" งั้นฉันขอคืนวันนี้เลยนะ "
รอยยิ้มนิดๆจากริมฝีปากของคนหน้านิ่งเกิดขึ้นเร็วจนฉันมองตามแทบไม่ทันก่อนที่วงแขนแข็งแกร่งของคนหน้านิ่งจะรั้งตัวฉันไปกอดเอาไว้และกดใบหน้าฉันลงกับแผงอกอีกครั้ง อุ่นจังเลย...
แกร๊ก!!
" อ้าวเฮ้ย!! เฮียเซ็นของพวกเรากำลังพรากผู้เยาว์โว้ย!! "
เสียงใครบางคนที่เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาดังขึ้นจากด้านหลังจนทำให้ฉันกับลุงต้องรีบผละออกจากกัน พวกพี่ๆการ์ดนี่เองแล้วขึ้นมากันทำไมเยอะแยะ
" พวกมึงลาออกจากงานกันหมดแล้วหรือไงทำไมไม่ไปทำงานทำการ "
คนตัวสูงส่งเสียงดุๆให้พวกพี่ๆการ์ดที่เดินเข้ามาพร้อมๆกันพลางอมยิ้มใส่กันไปมาจนฉันรู้สึกว่าไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้ซะแล้ว ทำไมรู้สึกอายนะปกติฉันหน้าด้านจะตายไม่อายอะไรง่ายๆสักหน่อย
" แซวนิดแซวหน่อยทำเป็นขู่นะครับเฮีย แล้วนี่อะไรทำไมเสื้อผ้าไอ้ตัวเล็กถึงเป็นแบบนั้นล่ะเฮีย "
พี่การ์ดคนหนึ่งพูดขึ้น
" เออมีเมียเด็กก็ต้องเบาๆหน่อยดิเฮียพังหมดแล้วมั้งนั่นเยินขนาดนั้น "
พี่การ์ดอีกคนหนึ่งพูดบ้าง
" พวกมึงหยุดพูดกันดิ๊แล้วนี่ขึ้นมาหาสวรรค์วิมานอะไร "
เสียงดุๆของคนที่ยืนข้างหน้าฉันคุยพวกพี่ๆที่พากันเดินเข้ามาเพราะยังคงแซวเราสองคนไม่เลิก
" อ้าวขึ้นมาหาสวรรค์ก็ถูกแล้วนี่เฮีย หรือเฮียจะขึ้นสวรรค์คนเดียว "
" เธอก็กลับเข้าห้องไปได้แล้วยืนโชว์นมอยู่ได้ "
คนที่ยืนบังฉันอยู่หันมาบอกเสียงดุก่อนจะส่งสายตาดุๆมาให้ฉัน ฉันลืมไปเลยว่าเสื้อนักศึกษาฉันกระดุมมันขาดหมดแล้วอะแล้วตอนนี้ลุงก็เอาเสื้อที่ฉันใช้คลุมไหล่ออกไปแล้วด้วย
" งะงั้นถินไปแล้วนะลุง "
" มีหวงด้วยอะมึงเฮียเราไม่ธรรมดา "
" ถึงว่ามีเมียเด็กแล้วมันเด็ดแบบนี้นี่เอง "
" ฮิ้ว!! "
โครม!!
" เจ็บนะเฮียแซวนิดแซวหน่อยเขินแรงฉิบหาย "
- ผู้เขียน
