เซ็น 2/2
1651 คำ
เซ็น...
ภารกิจของผมที่คุณหนูเล็กมอบหมายให้ทำคือการพายัยตัวเล็กนี่ไปเก็บของที่บ้านแล้วย้ายมาไว้ที่พักในผับนั้นผ่านไปได้ด้วยดีและจบลงด้วยการพายัยตัวเล็กไปเยี่ยมคุณยายที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล แต่เนื่องจากยัยตัวเล็กนี่ยังมีหน้าที่ต้องทำก็คือต้องกลับมาเรียนและกลับมาทำงาน คุณหนูเล็กจึงจ้างพยาบาลพิเศษมาช่วยดูแลคุณยาย แน่นอนว่าตอนนี้ผมก็ได้พายัยตัวเล็กนี่เดินทางกลับมาถึงผับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ดูเหมือนว่าการเดินทางแบบกระทันหันและกลับไปกลับมาในวันนี้จะทำให้คนข้างๆนั้นอ่อนเพลียและหลับไป
" นี่ถึงแล้ว "
ผมหันไปเรียกคนข้างๆที่นอนหลับคอพับอยู่ แต่ดูเหมือนว่าจะหลับลึกเพราะผมทั้งเขย่าทั้งส่งเสียงดังก็ไม่ยอมตื่น
" เฮ้ เธอตื่นได้แล้ว "
ผมเรียกอีกครั้งก่อนจะเขย่าตัวคนข้างๆแรงๆแต่ก็เหมือนเดิม ทำเหมือนไปกินยายนอนหลับมายังไงยังงั้นคนบ้าอะไรจะหลับลึกขนาดนี้
" เฮ้อ!! ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะถ้าไม่ใช่เพราะคุณหนูล่ะก็... "
ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด งานผมมีเยอะแยะในแต่ละวันต้องช่วยงานเจ้านายคนนั้นเจ้านายคนนี้แถมยังต้องมาดูแลกิจการที่นี่ที่ผมเป็นหุ้นส่วนอีกครึ่งหนึ่ง แล้วยังต้องมาดูแลยัยเด็กนี่อีก วุ่นวายจริงโว้ย!!
" โหเฮียเซ็นพาเด็กที่ไหนมาครับ ท่าทางจะหนักนะเนี่ยคอพับเลย "
เสียงลูกน้องในผับที่เจ้านายผมส่งมาช่วยงานผมที่นี่แซวขึ้นเมื่อเห็นว่าผมกำลังอุ้มยัยตัวเล็กนี่เข้ามาทางด้านหลังผับเพราะตอนนี้ด้านหน้าผับมีลูกค้าเต็มไปหมด ถ้าอุ้มยัยตัวเล็กนี่เข้ามาคงเดินไม่สะดวก
" มึงลาออกแล้วหรอถึงไม่ทำงานทำการ "
ผมพูดกับคนตรงหน้าเสียงดุก่อนจะรีบเดินไปแต่ก็ยังไม่วายโดนพวกมันคนอื่นๆแหย่เล่นอีก
" เห็บเงียบๆแบบนี้ร้ายนะครับเฮีย กินเด็กซะด้วย "
ไอ้นี่ก็อีกคนไม่มีการมีงานทำ!!
" สรุปพวกมึงอยากลาออกกันใช่มั้ยกูจะได้ไปบอกนายให้ "
ผมว่า
หลังจากที่หลุดออกมาจากวงล้อมของพวกลูกน้องหลังผับได้สำเร็จผมก็พายัยตัวเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวเข้าไปในห้องพัก ห้องที่ก่อนจะไปโรงพยาบาลผมพายัยตัวเล็กนี่เอาของมาเก็บไว้ มันเป็นห้องที่ผมกับลูกน้องคนอื่นๆอยู่ด้วยกัน ห้องชุดที่มีห้องนอนแยกออกเป็นหลายๆห้องจะมีก็แค่ห้องนั่งเล่นและห้องครัวเท่านั้นที่เราใช้ร่วมกัน
ห้องนอนของผมจะเป็นห้องใหญ่กว่าคนอื่นๆเพราะในนั้นจะมีห้องทำงานแบ่งออกเป็นห้องเล็กๆห้องหนึ่งด้วยแน่นอนว่าตอนนี้ห้องทำงานของผมถูกเนรมิตรให้กลายเป็นห้องนอนของยัยตัวเล็กเรียบร้อยแล้ว แค่รู้ว่าจะมีใครบางคนเห็นผมตอนก่อนนอนและตอนตื่นนอนผมก็รู้สึกแปลกๆแล้ว ไหนจะเวลาที่ผมแต่งตัวโดยที่ไม่รู้ว่ายัยตัวเล็กนั่นจะเปิดประตูห้องออกมาเจอตอนไหนอีก มันน่าอึดอัด!!
" ลุง "
เสียงงัวเงียของร่างเล็กๆที่เดินออกมาจากอดีตห้องทำงานของผมดังขึ้น ทำให้ผมที่กำลังนั่งทำงานอยู่อีกมุมของห้องต้องหันไปมอง จะว่าไปแล้วยัยเด็กนี่ก็เหมือนหมาตัวเล็กๆที่พวกผู้หญิงชอบซื้อไปเลี้ยงแล้วก็เอาใส่กระเป๋าใบเล็กๆแล้วพาเดินไปเดินมาเลยแฮะ
" มีอะไร "
ผมถาม
" ถินหิวข้าวอะ ลุงมีข้าวให้ถินกินมั้ย "
ยัยตัวเล็กเท่าลูกหมาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมก่อนจะมองผมด้วยสีหน้าสลึมสลือ ยัยนี่ตื่นขึ้นมาก็หิวเลยหรือไงตอนไปโรงพยาบาลผมก็พาแวะกินข้าวแล้วนะ
" ครัวอยู่ข้างนอกอยากกินอะไรก็ทำเลย "
ผมบอกก่อนจะหันกลับไปสนใจกองเอกสารบนโต๊ะต่อ
ผมไม่รู้ว่าคิดถูกมั้ยที่ให้ยัยตัวเล็กนี่มาพักที่นี่ แต่คุณหนูบอกว่าให้หาที่พักที่ปลอดภัยที่สุดในผับนี้ให้ผมก็มองไม่เห็นที่ไหนอีกเลยนอกจากห้องนอนของผม แต่บางอย่างก็ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดเพราะชั้นที่ผมพักอยู่เป็นชั้นที่เหล่าบอดี้การ์ดจากฮ่องกงที่เดินทางมาช่วยงานที่นี่ใช้พักผ่อน ที่สำคัญชั้นนี้ไม่มีผู้หญิงเลยสักคนและไม่อนุญาตให้ใครพาคนนอกขึ้นมาถ้าเกิดว่าคนพวกนั้นเผลอทำอะไรยัยตัวเล็กนี่แล้วผมจะทำยังไง แต่ชั้นอื่นก็ไม่ปลอดภัยสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างยัยตัวเล็กนี่ เฮ้อ!!
" ลุง ถินใช้เตาไม่เป็นอะ ไมโครเวฟก็ด้วย "
เสียงของคนที่ทำให้ผมปวดหัวอยู่ดังขึ้นตรงหน้าประตูก่อนที่ร่างเล็กๆจะเดินหางตกเข้ามาพลางทำสีหน้าหงอยๆใส่ผม
" มีวิธีบอกอยู่ "
ผมบอก
" ถินอ่านไม่ออกมันเป็นภาษาอังกฤษ "
ฮึ่ม!!
" รอนี่แหละเดี๋ยวไปทำให้กิน "
ผมบอกด้วยสีหน้าเซ็งๆก่อนจะเดินออกไป ทำไมนะ ทำไม ทำไมคุณหนูต้องให้ผมมาดูแลยัยเด็กนี่ด้วย
" งั้นระหว่างรอลุงทำกับข้าว ถินอาบน้ำรอนะ "
" อยากทำอะไรก็ทำ "
เมนูอาหารไทยง่ายๆที่ผมทำได้ตอนนี้ก็คงจะเป็นไข่เจียวที่สำคัญในตู้เย็นตอนนี้ก็ไม่มีอะไรเหลือแล้ว ไอ้พวกนั้นมันก็ดีแต่กินแต่ไม่รู้จักซื้อมาเติม ให้ออกนอกเขตผับก็ไม่กล้าทำอย่างกับว่าตัวเองเป็นต่างด้าวซะงั้นไม่กล้าออกไปไหนอีก มีแต่เรื่อง!!
" วุ่นวายฉิบหาย "
ผมบ่นแบบเซ็งๆก่อนจะเดินกลับห้องไปหลังจากที่ทิ้งระยะเวลาไว้นานพอสมควร นานพอที่คิดว่ายัยตัวเล็กนั่นจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนั่นแหละ
โครม!!
" เชี้ย!! อะไรวะเนี่ย!! "
ผมร้องโอดโอยเมื่อก้าวเข้าไปในห้องได้ไม่กี่ก้าวก็เหมือนกับเท้าจะไปเกี่ยวกับอะไรบางอย่างก่อนจะล้มไปกองกับพื้นจนหลังชนเข้ากับตู้เสื้อผ้าเต็มๆ สิ่งนี้มัน...เสื้อใน? ฮึ่ม!! ยัยเด็กบ้าเอ้ยใครใช้ให้เอาของแบบนี้มาวางไว้เรี่ยราดในห้องคนอื่นกันเล่า!!
" ถ้าคุณหนูไม่สั่งให้ฉันดูแลเธอนะ ฉันจะสับเธอเป็นชิ้นๆแล้วเอาไปโยนลงทะเลไปเลย ยัยหมากระเป๋า!! "
ผมตะโกนลั่นห้องก่อนจะปาสิ่งของที่เรียกว่าเสื้อในนั้นไปใส่ประตูห้องน้ำที่ยังปิดอยู่อย่างโมโห แต่สงสัยยัยหมากระเป๋านี่จะมีเวรมีกรรมเพราะไอ้เสื้อในที่ผมตั้งใจจะปาใส่ประตูห้องน้ำนั้นกลับโดนหน้าเจ้าของมันเต็มๆ สมน้ำหน้าใครบอกให้เปิดออกมาเวลานี้ล่ะ
" ลุงว่าใครเป็นหมาห๊ะ ยืนอยู่ตรงนี้อะชื่อกระถิน ชื่อกระถิน!! "
ยัยหมากระเป๋าเห่าโฮ่งๆใส่ผมพลางทำสีหน้าหงุดหงิดใส่ผมก่อนจะกอดเจ้าเสื้อในนั้นไว้แน่น แล้วแต่งตัวออกจากห้องน้ำแบบนี้...
" แล้วใครใช้ให้เธอนุ่งกระโจมอกออกมาแบบนี้ เธอจะแต่งตัวแบบนี้แล้วเดินเพ่นพ่านในบ้านที่มีแต่ผู้ชายไม่ได้!! "
ผมว่า
ยัยผู้หญิงไม่รู้จักระมัดระวังตัวเอง!!
" อ้าวลุง อยู่บ้านถินก็แต่งตัวแบบนี้แล้วเดินไปอาบน้ำในคลองหลังวัด ไม่เห็นมีใครว่าอะไรเลย "
" แต่เธออาบน้ำในห้องน้ำ เธอไม่ต้องใส่ผ้าถุงเข้าไปอาบก็ได้!! "
" อ๋อ เข้าใจล่ะอาบในห้องน้ำเขาต้องแก้ผ้าอาบใช่ป่ะ "
พรึ่บ!!
" ฮะ เฮ้ย!! "
เชี้ย!! ผู้หญิงแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชาย...ผมรับไม่ได้!!
" ลุงปิดตาทำไมเนี่ยถินไม่ได้แก้ผ้าซะหน่อย "
" แน่ใจนะ "
ผมถามก่อนจะค่อยๆลดระดับมือลงพร้อมกับค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น ค่อยโล่งหน่อยก็คิดว่ายัยหมากระเป๋านี่จะแก้ผ้าจริงๆซะแล้ว ก่อนกลับมาจากโรงพยาบาลยายของยัยหมานี่พูดกับผมว่าหลานสาวแกชอบทำอะไรแปลกๆอยู่ด้วย
" ถินไม่ได้บ้านะจะได้มาแก้ผ้าให้ลุงดูอะ เห็นถินเป็นเด็กแบบนี้แต่ถินก็มีสเปคเป็นของตัวเองนะลุง "
ยังไม่จบ
" แล้วใครใช้ให้ถอดของแบบนั้นทิ้งไว้เรี่ยราดเกิดมีคนเดินเข้ามาแล้วเขาคิดว่าฉันทำอะไรเธอแล้วฉันจะทำยังไง ฉันเสียหายนะ "
ผมถามด้วยสีหน้าหงุดหงิดแต่ก็รู้สึกผิดนิดๆที่ปาเจ้าสิ่งนั้นไปโดนหน้ายัยหมานี่ไม่รู้ว่าเจ็บหรือเปล่า
" ถินไม่ได้ถอดทิ้ง แต่มันร่วงก็เลยเดินออกมาหานี่ไงใครจะไปรู้ล่ะว่าลุงอะจะโกรธแล้วปามาใส่ถินแบบนี้ถินเจ็บนะ อึก ฮือๆ "
เชี้ย!! หมาร้องไห้ อะไรวะเมื่อกี้ยังบ่นผมอยู่เลยตอนนี้ร้องไห้ซะงั้น
" ขอโทษ "
ผมบอกพลางเดินเข้าไปใกล้ๆยัยหมาที่ยืนปิดหน้าตัวเองอยู่ หรือว่าจะเจ็บๆจริงๆวะเมื่อกี้ผมก็ปาไปซะสุดแรงเลยเพราะคิดว่าจะปาใส่ประตู
" ฮิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดูหน้าลุงสิหงอยเหมือนหมีโดนผึ้งต่อยเลยอะ ฮ่า ฮ่า "
ฮึ่ม!!
- ผู้เขียน
