ต้องโทษการกินอิ่มๆ ความเหนื่อย หนังท้องตึงหนังตาก็เลยหย่อน อาจเพราะอย่างนั้นที่ทำให้ดลยาเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ มารู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงฟ้าร้อง และพบว่าตัวเองมาอยู่ในห้องนอนแล้ว
หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นนั่ง พอสติกลับมาได้สักห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเหมือนพี่น่านอุ้มเธอเข้ามานอน ปากก็บ่นอะไรสักอย่างทำนองว่ากินเยอะแล้วตัวหนัก ตอนแรกก็นึกว่าฝัน แต่พอเห็นตัวเองในสภาพนอนห่มผ้าเรียบร้อยอยู่บนเตียงแบบตอนนี้ ก็คงไม่ใช่ความฝัน พอคิดได้แบบนี้ก็พาให้หน้าแดงขึ้นมาแบบช่วยไม่ได้
ฝนข้างนอกซาลงไปแล้ว แต่ฟ้ายังร้องกระหน่ำ ดลยาตัดสินใจข่มความกลัวลุกขึ้นไปอาบน้ำ พออาบแล้วก็กลายเป็นตาสว่าง ท่ามกลางสายฝนที่ซาเม็ดลงเหลือเพียงปรอยๆ หญิงสาวเปิดประตูเดินออกไปด้านนอก ไปยืนรับลมสูดกลิ่นโอโซนตอนฝนเพิ่งหยุดใหม่ๆ ตรงระเบียงกว้าง มันเรียกความรู้สึกสดชื่นกระปรี่กระเปร่าให้กลับคืนมาได
