แล้วเขาก็ทำอย่างที่ว่าจริงๆ คือเอายี่สิบกว่าอันนั้นมาเทใส่ไว้ในเก๊ะหน้ารถ แล้วบังคับเธอไปเดินซื้อของด้วยต่อ ยังดีที่คราวนี้เป็นร้านหนังสือ เหมือนรู้ใจว่าถ้าอยากให้เธอล้างอายทำให้หายงอนได้ต้องพามาที่นี่ล่ะถึงจะลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง
ดลยาจำได้ว่าตั้งแต่เด็ก เธอเป็นพวกคลั่งไคล้การอ่านหนังสือมาก เรียกว่าเป็นงานอดิเรกที่รักเป็นอันดับหนึ่งเลยก็ว่าได้ กลิ่นกระดาษหอมๆ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข หญิงสาวอ่านหนังสือทุกชนิดที่สามารถอ่านได้ ไม่แค่เฉพาะพวกนิยายพาฝันหรือนิยายแปลจีนอะไรทำนองนี้ แม้ว่าจริงๆ แล้วเธอจะเริ่มเดินเข้าสู่วงการน้ำหมึกด้วยเรื่องประมาณนี้ล้วนๆ ก็เถอะ
มันเหมือนได้ศึกษาความคิดของคนมากมาย คนเขียนหนังสือไม่ว่าจะแนวไหนกว่ากลั่นกลองออกมาเป็นเล่มหนาๆ หรือเพียงประโยคสั้นๆ แต่สื่ออารมณ์ส่งผ่านให้คนนับล้านที่อ่านรู้สึกร่วม สะท้อน หรือกลับมาขบคิดเรื่องราวๆ นั้นเปรียบเทียบกับชีวิตตัวเอ
