ตอนที่ 23 พักทะเลาะ ขอหวานๆซักวัน
แสงไฟหน้ารถยนต์สาดส่องจ้าแยงตาแม่โสภีที่กำลังนั่งซดเบียร์ในท่าชันเข่าอยู่บนแคร่ไม้ใต้ต้นกระดังงารีบเปลี่ยนท่านั่งเป็นพับเพียบ ทำสีหน้างงงวยเมื่อรถยนต์คันหรูจอดกึกตรงหน้าเรือนไม้
คุณนายฉวีวรรณก้าวเท้าลงจากรถเดินตรงลิ่วไปหาโสภีด้วยสีหน้าขยะแขยงกองขวดเหล้าเปล่าใต้แคร่ไม้ เหลือบมองเท้าเปล่าดำกร้านแต้มสีแดงสดน่าเกลียด ผ้าถุงลายดอกไม้สีสดและเสื้อสายเดี่ยวสีดำมองเห็นสายชั้นในสีแดงโผล่แพลมออกมาชัดแจ๋ว และที่น่าเกลียดสุดคงไม่พ้นหน้าอกหย่อนหยานขนาดมหึมาที่สวมบราแบบดันทรงโกยขึ้นจนแทบจะชนคางอวบ ใบหน้าของโสภีไม่ค่อยเปลี่ยนไปสักเท่าไหร่ นอกจากสรีระที่อวบอ้วนและหย่อนคล้อยไปตามกาลเวลา
“หลายปีแล้วที่ไม่ได้เจอ ก็ยังเหมือนเดิมเลยนี่”
คุณนายฉวีวรรณยืนกอดบิดริมฝีปากขณะเอ่ย
“หมายถึงสีลิปสติกและสันดานนะ สืบสันดานไปยังรุ่นลูก ใช้มารยาอ่อยผู้ชายให้เค้าออกมาหา ไม่ด้านจริงทำแ
