ตอนที่ 22 นัชชา ผู้มาพร้อมโซ่ แส้ กุญแจมือ!!
ฟึ่บ!
โมรีออกแรงแขนสะบัดผ้าถุงก่อนพาดไว้บนเชือกที่ผูกติดกับต้นไม้ทั้งสอง ซึ่งเธอรบเร้าจนเขายอมลงมือทำให้ ร่างใหญ่ยกเท้าขึ้นไขว่ห้างบนเก้าอี้กระดิกขาไปมาบ่นให้เธอที่ทำอะไรวุ่นวายไม่เข้าท่า
“ห้องซักล้างข้างในบ้านก็มี”
“โมรีชอบฟีลนี้ค่ะ ได้สัมผัสกับธรรมชาติแบบบ้านๆ”
ดวงตาคมเข้มกรอกขึ้นมองบนได้เพียงไม่นานก็ลดระดับสายตาลงต่ำกลับมาโฟกัสตรงจุดเดิม นั่นคือเรือนร่างอรชรสวมเสื้อของเขาความยาวเหนือเข่าเล็กน้อย เรียวขาเล็กขาวผ่องและสัดส่วนเว้าส่วนโค้งภายใต้เสื้อตัวโคร่งที่สวมอยู่ มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ ว่าเธอซ่อนรูปแค่ไหน
“หืม? ไหนว่ามีธุระต้องไปไงคะ”
ใบหน้าเรียวสวยหันกลับมามองเขาด้วยความสงสัย
“ก็..” เขายกมือถือขึ้นมาดูเวลา เคาะนิ้วบนโต๊ะ “อ่าห์...”
ไม่นานการรอคอยก็เป็นอันสิ้นสุด เมื่อได้ยินเสียงออดตรงประตูหน้าบ้าน
“ใครมาน่ะโมรี ออกไปรับแขกให้ฉั
