คริส Say ::
ในคืนวันถัดมา นางซินของผมกำลังหนีออกจากบ้านอีกแล้ว พิกัดของงานเต้นรำที่เราจะไปวันนี้ คือบ้านของพี่ชายผม ผมโคตรสงสารเธอเลย เพราะเธอเพิ่งจะได้นอนตอน 4 ทุ่ม และตี 1 เธอก็ตื่นขึ้นมาเพื่อช่วยผมต่อ แต่พอเราลงมาข้างล่าง ป้าของเธอยังไม่หลับเลย แต่กลับนั่งอยู่ที่โซฟาที่ห้องรับแขก เพื่อรอใครบางคน
“แย่แล้วสิ ป้าเจยังไม่หลับเลย” เสียงกระซิบเบาๆจากคนที่หยุดชะงัก
[ รอพี่ชายกำมะลอของคุณรึเปล่า ]
“น่าจะใช่ ช่วงนี้พี่ชัดเจนกลับดึกบ่อยๆ ป้าเจคงมารออะ เราขึ้นไปข้างบนก่อนดีกว่า” แต่พอเราจะขึ้นไปด้านบน เสียงปิดประตูบ้านที่บอกถึงการมาของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น มันทำให้เราสองคนมองหน้ากันทันที ผมมองเธอเพราะเธอมองผม แต่เธออะ มองผมเพราะอะไร
“ไปเถอะ อย่าสาระแนเรื่องชาวบ้านริริ”
สรุปอันนี้ พูดคนเดียว หรือพูดกับผม เป็นคนที่พูดคนเดียวเก่งใช้ได้เลย
“แม่บอกแล้วไงว่าให้จีบน้อง ทำไมแกถึงไม่ทำอะไรสักที แก
