ในห้วงลึกเขาโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มลืมความรู้สึกบางอย่างไปชั่วขณะ เขาปรารถนาจะเห็นเลขาของเขาอยู่แบบนี้มากกว่าจะเห็นโต๊ะและเก้าอี้ที่ว่างเปล่า ร่างสูงใหญ่ก้าวตรงไปยังโต๊ะทำงานด้วยท่าทีแช่มชื่น เลขาของเขายังคงก้มหน้าก้มตาจัดเอกสารลงแฟ้มสักครู่ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังที่นั่งของเจ้านาย
แฟ้มเอกสารถูกวางลงอย่างเบามือบนโต๊ะไม้สักตัวใหญ่ หญิงสาวมองดูมือหนาของชายหนุ่มค่อยๆ พลิกแฟ้มดูทีละหน้า เธอพยายามเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ ด้วยยิ่งนับวันความไหวหวั่นภายในก็ยิ่งทับถมทวีคูณ แม้เธอจะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาเกลียดชังเธอมากแค่ไหนแต่เธอก็มิอาจห้ามใจตัวเองให้คิดว่าใบหน้าคมคายของเขาเป็นเสมือนเงาของบุคคลหนึ่งที่หัวใจของเธอประหวัดถึงอยู่ทุกนาที
“ผมลืมเอาแว่นมา ดูเอกสารไม่ถนัด ช่วยมาดูให้ผมตรงนี้หน่อย”
ลักษมีเหลือบแลชายหนุ่มด้วยท่าทีประหม่า เขาจะมาไม้ไหนกับเธออีก หากแต่ก็มิอาจขัดต่อคำสั่งแกมขอร้อง เธอ
