“กลับมาตรงเวลาดีนะ เป็นไงบ้างล่ะ กลับไปเยี่ยมคนที่บ้าน”ร่างสูงใหญ่ก้าวออกมาจากมุมมืดของระเบียง เจ้านายของเธอในชุดเสื้อเชิ้ตขาวกางเกงยีนส์ยืนอยู่ใต้แสงสลัวของโคมไฟที่ส่องลงมา
“คุณราม...ยังไม่กลับหรือคะ....เอ่อ...คุณแม่ก็ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ สัปดาห์หน้าท่านก็จะต้องไปหาหมออีก.....”
“เมื่อไหร่คุณจะเลิกโกหกซะที!....ลักษมี”รามลั่นเสียงใส่หญิงสาวที่พูดยังไม่ทันสิ้นประโยค มือหนาหนักดึงแขนของลักษมีจนเซเข้าไปหาตามแรงกระชาก
“คุณราม....คุณพูดอะไร....ฉันไปหาแม่ฉันมา ทำไมคุณต้องว่าฉันโกหก”หญิงสาวเสียงสั่น เธอเริ่มหวั่นกลัวต่อความโมโหร้ายของบุรุษที่อยู่ตรงหน้า
“คุณปล่อยฉัน...โอ๊ย!....ฉันเจ็บ” ลักษมีร้องเสียงหลงเมื่อเขากดมือลงบนเรียวแขนตามแรงของโทสะที่พลุ่งพล่าน
“คุณนัดกับเทวาไประเริงรักที่โรงแรมไหนกัน ลักษมี คุณมันชั่วช้า โกหกหน้าด้านๆ ดีกว่าเดรัจฉานนิดเดียวถ้าไม่นับที่ไปกับผู้ชายไม่เลือกหน้า”
หญิงสาวส
