“แผลนี่ดูดีขึ้นมากแล้วนะครับ ไหมที่เย็บเป็นไหมละลาย ถ้ากลัวจะมีแผลเป็นอาจจะหมั่นดูแลทาครีมสักนิด แต่ไม่มีอาการติดเชื้ออะไรก็ถือว่าดีแล้วครับ”
“แล้วผมต้องมาภรรยามาหาคุณหมออีกหรือเปล่าครับ”
“คงไม่ต้องแล้วล่ะครับ ถ้าไม่ไปล้มหรือบาดเจ็บซ้ำเข้าที่เดิมอีก เดี๋ยวก็หายดี”
นายแพทย์หนุ่มมองคนทั้งสองแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ นึกในใจว่าคงเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันเพราะสามีคอยดูแลภรรยาไม่ยอมห่าง
“คุณราม!....คุณไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ ถ้ามันจะทำให้คุณรู้สึกผิดน้อยลงก็คงไม่จำเป็น” ลักษมีกล่าวขึ้นขณะเดินออกจากโรงพยาบาลโดยมีชายหนุ่มเดินโอบไหล่หญิงสาวออกมาพร้อมกัน
“คุณลืมไปแล้วหรือว่าคุณเป็นเมียผม รึอยากให้ผมป่าวร้องดัง ๆ ให้คนได้ยินทั่วกัน”
หญิงสาวสะบัดไหล่ออกจากแขนกำยำและมองหน้าเขาอย่างเจ็บปวด
“ไม่มีใครอยากมีเมียเป็นโสเภณีหรอกค่ะ คุณเองก็มีคนที่เหมาะสมกับคุณอยู่แล้ว ไม่มีอะไรดีไปกว่าความเหมาะสมและถูกต้อง คุณเองก็
