ภูมิเดินถือถุงหลายใบพาคนรักเดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้อย่างสนุก วันนี้เขาแปลกใจไม่น้อยที่ข้าวยอมซื้อของที่เขาอยากให้ ปกติจะเดินหนีไม่อย่างนั้นก็ปฏิเสธแล้วลากเขาออกไปทันที
“ยิ้มแก้มปริเชียว อารมณ์ดีอะไรคะ”
“ก็ดีใจที่วันนี้หนูตามใจพี่อ่ะ”
ข้าวหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ นานๆทีก็ได้แต่ถ้าซื้อแบบนี้ทุกวันก็ไม่ไหวหรอก เงินทองหายากไม่ใช่จะซื้ออะไรก็ได้หมด มีเงินมากใช่ว่าอนาคตจะไม่มีวันหมดไป
“ยอมแค่วันนี้นะคะ ว่าแต่ข้าวต้องกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนมั้ยคะแล้วค่อยไปที่บ้านของพี่”
“ไม่ต้องค่ะเดี๋ยวไปอาบน้ำแต่งตัวที่บ้านพี่เลย นี่ไงชุดเยอะแยะเลือกใส่ซักตัวก็ได้ ไปค่ะไปเอาโทรศัพท์กันจะได้กลับ”
เขากุมมือคนรักแล้วพาเดินกลับไปเอาโทรศัพท์ที่ร้าน ฟังคำแนะนำจากพนักงานซักพักก็เดินไปยังลานจอดแล้วขับรถไปที่บ้านยังท่านภูวนัยทันที ใช้เวลาเดินทางไม่มากนักก็มาถึงที่หมาย
เมื่อมาถึงเขาก็เรียกแม่บ้าน
