เลขาสุดที่ร้าย

การพบกันของประธานและเลขา

@เฟรชแอนด์ไวน์ เบฟเวอเรจ จำกัด มหาชน

อีวาน ไคน์ ซีอีโอหนุ่มหล่อรูปงามราวเทพบุตร เป็นบุตรชายคนเล็กของบริษัทใหญ่โตจากประเทศอังกฤษ ผลิตและนำเข้าเครื่องดื่มหลายชนิดรวมถึงเบียร์และไวน์ยี่ห้อดัง แยกตัวจากบริษัทแม่มาเปิดในประเทศไทยเนื่องจากต้องการครอบคลุมตลาดในแถบอาเซียน

ร่างสูงทะมัดทะแมงในชุดสูทผูกไทเดินเข้ามาในบริษัทช่วงเช้าของวันจันทร์ บรรดาพนักงานต่างรอคอยเวลานี้ พวกหล่อนคลั่งไคล้ซีอีโอหนุ่มรูปหล่อ เขาเปรียบเสมือนอาหารตาของสาวๆ บ้างก็หว่านเสน่ห์ บ้างก็จ้องมองแล้วอมยิ้มกรุ้มกริ่ม

จนกระทั่งอีวานเดินเข้ามาถึงห้องทำงาน เขาทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ไร้อารมณ์กับเอกสารตรงหน้า เพราะหลังจากวันหยุดพักผ่อนอันแสนวิเศษที่ชายหาดภูเก็ต ชายหนุ่มก็เอาแต่เพ้อหาผู้หญิงในคืนนั้น

"เธอเป็นใครกัน..."

ก๊อก ๆ ๆ

"เชิญ" อีวานขานรับเสียงดุ และแกล้งมองหน้าจอแล็ปท็อปตรงหน้า เมื่อเห็นว่าผู้ช่วยของตนเดินเข้ามา

"วันนี้วันจันทร์ครับท่านประธาน" เข็มทิศพูดขึ้น เพื่อช่วยเตือนความจำว่าวันนี้คือวันที่จะมีเลขาคนใหม่มาเริ่มทำงาน

เข็มทิศเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของอีวาน เขาไม่ได้ขึ้นตรงกับบริษัทแต่อย่างใด ดูแลเรื่องส่วนตัวของประธานหนุ่มทุกอย่าง จึงทำงานแตกต่างจากเลขาคนปัจจุบันที่กำลังจะลาออกในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

"รู้แล้ว จะบอกเพื่อ?" อีวานทำหน้าเหนื่อยหน่าย ลูกน้องรู้ดีว่าเจ้านายหงุดหงิดเรื่องคืนนั้น จึงเข้าใจอารมณ์ชายหนุ่มเป็นอย่างดี

"จะให้พาเข้ามาแนะนำตัวเช้านี้เลยไหมครับ?"

"เลขาที่แอนดรูว์ฝากเข้ามาทำงานน่ะเหรอ?" เขาหมายถึงเพื่อนสนิท ที่ฝากงานให้เลขาคนใหม่ ในฐานะคนสนิทซึ่งเป็นรุ่นน้องจากมหาวิทยาลัย

"ครับ เมื่อเช้าคุณแอนดรูว์ก็โทรเข้าโทรศัพท์ผม เห็นว่าโทรหาท่านประธานไม่รับสายครับ"

"ผมยังไม่อยากคุยกับใคร"

"น่าจะโทรกลับไปหน่อยนะครับ เผื่อคุณแอนดรูว์มีธุระสำคัญ"

"มันก็คงจะฝากให้ดูแลเลขาคนใหม่เป็นอย่างดีละมั้ง หรือว่าผู้หญิงคนนี้เป็นสาวๆ ของแอนดรูว์ที่มันเลี้ยงไว้ ถึงได้เป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนี้"

"เธอน่าจะเป็นแค่เพื่อนรุ่นน้องคนสนิทของคุณแอนดรูว์เท่านั้นแหละครับ" เข็มทิศรู้ดี ว่าแอนดรูว์ไม่ชอบคบกับผู้หญิงไปทั่วเช่นเจ้านายของตน

"ที่ผมยอมรับนักศึกษาใหม่เข้ามาทำงานก็เพราะเห็นแก่แอนดรูว์ ถ้าเลขาจบใหม่คนนี้ไม่ใช่คนที่มันฝากเข้าทำงานผมก็ไม่มีทางรับหรอก เพราะฉะนั้นก็อย่าลืมบอกเลขาให้ช่วยสอนงานเขาให้เป็นเร็วๆ"

"ครับ ตกลงจะยังไม่ให้พาเข้ามาแนะนำตัวใช่ไหมครับ?"

"เอาไว้ก่อน" อีวานไม่มีกะจิตกะใจทำงาน เขาตัดบทเรื่องเลขาคนใหม่ และล้วงสร้อยข้อมือเส้นนั้นออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท และห้อยมันไว้กับกิ่งไม้ที่เป็นของประดับบนโต๊ะทำงาน

"ไม่ง่ายหรอกนะครับ ที่จะตามหาผู้หญิงที่ท่านจำหน้าไม่ได้เลย"

"แต่ผมจำกลิ่นน้ำหอมของเธอได้" ชายหนุ่มครุ่นคิด และเอาแต่จ้องมองสร้อยข้อมือเส้นนั้น รู้ดีว่ามันไม่ง่าย แต่ก็ไม่ได้หมดหวังเสียทีเดียว

"ครับ งั้นผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ" เข็มทิศไม่อยากขัดเจ้านาย เพราะเห็นท่าทางอีวานน่าจะยังคงเพ้อไปอีกหลายวัน จึงตัดใจเดินออกไปจากห้องทำงานของซีอีโอหนุ่ม

บริเวณด้านหน้าบริษัทเฟรชแอนด์ไวน์ รถแท็กซี่แล่นเข้ามาจอดหน้าตึกสูงระฟ้า แอลล์ก้าวขาลงจากรถ ร่างอรชรสมส่วนอยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีเขียวขี้ม้าสั้นเลยเข่าขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน สวมทับด้วยเสื้อสูทสีดำ ยืนโดดเด่นอยู่บนรองเท้าส้นสูงสีเดียวกับเสื้อ

"บริษัทใหญ่โตอะไรขนาดนี้" หญิงสาวตั้งสติ สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด กำลังจะก้าวขาเดินเข้าบริษัท แต่กลับมีใครคนหนึ่งเรียกขึ้นเสียก่อน

"คุณ! คุณครับ"

"คะ?" แอลล์รีบหันขวับไปหาคนขับแท็กซี่ที่เรียกตน

"คุณยังไม่ได้จ่ายค่าแท็กซี่ครับ" หญิงสาวเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนลืมจ่ายค่าโดยสาร คงเพราะประหม่ามากเกินไปสำหรับการทำงานวันแรก และเร่งรีบเพราะใกล้จะสายเต็มทน

"อ๋อ ขอโทษค่ะ พอดีรีบไปหน่อย" ว่าแล้วจึงรีบเปิดกระเป๋าสะพายเพื่อหยิบเอากระเป๋าเงินออกมา

แอลล์เห็นกระเป๋าเงินของบุรุษที่ตนหลับนอนด้วยคืนนั้นอีกครั้ง เธอยังคงเก็บมันไว้ในกระเป๋าสะพายของตน ในกระเป๋าเงินของเขามีเพียงบัตรเครดิตสองใบ และเงินสดอีกราวหนึ่งหมื่นบาท จึงยังไม่รู้วิธีติดต่อกลับไปเพื่อแลกของกัน

"นี่ค่ะ" แอลล์ยื่นธนบัตรให้คนขับแท็กซี่ แล้วจึงรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในบริษัท ร่างอรชรเดินตรงไปยังลิฟต์ เพื่อขึ้นไปยังชั้นผู้บริหารตามที่ได้รับข้อมูลมา

ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ป้ายห้องผู้บริหารก็โดดเด่นอยู่ตรงหน้า แต่ต้องเดินผ่านโต๊ะของพนักงานหลายคนเข้าไป

ทันใดนั้น บุรุษคนหนึ่งก็เดินตรงเข้ามา ท่าทางน่าเกรงขาม อายุราวๆ สามสิบปี สีหน้านิ่งขรึม รูปร่างสูงโดดเด่น หล่อเหลาเอาการ

"สวัสดีครับ คุณแอลล์ คงเดชบดินทร์ ใช่หรือเปล่าครับ?" เขาถามเสียงทุ้มน่าฟัง

"ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ" แอลล์ยกมือไหว้ เพราะถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็น่าจะอายุมากกว่าตนหลายปี

"ผมชื่อเข็มทิศ เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของท่านประธาน ผมจะพาคุณไปโต๊ะทำงานครับ" ว่าแล้วเข็มทิศจึงหมุนตัวเดินนำหน้าแอลล์เดินตรงไปยังโต๊ะทำงาน

หญิงสาวเดินตามหลังเขาไปด้วยความรู้สึกประหม่า สายตาชำเลืองมองไปรอบๆ ไม่คิดมาก่อนว่าจะมีพนักงานในแผนกมากมายขนาดนี้ ทุกคนกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงาน และนั่งประจำที่เสียตั้งแต่ยังไม่แปดโมงเช้า แต่จะว่าไปแล้วก็เหลืออีกเพียงห้านาทีเท่านั้น แปลว่าเธอคงเป็นคนที่มาทำงานสายที่สุดในแผนกแล้ว

"คุณหนึ่งครับ คุณแอลล์มาแล้วครับ นี่คุณหนึ่งฤทัย เป็นเลขาท่านประธาน" เข็มทิศแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน

"สวัสดีค่ะ" แอลล์ยกมือไหว้หนึ่งฤทัย หล่อนน่าจะอายุเกือบสี่สิบปีแล้ว

"สวัสดีค่ะน้องแอลล์"

"งั้นเชิญตามสบายนะครับ อ้อ แล้วก็ยังไม่ต้องพาคุณแอลล์เข้าไปหาท่านประธานนะครับ วันนี้ท่านไม่อยากเจอใคร" เข็มทิศกำชับไว้ จากนั้นจึงเดินกลับออกไป

"เชิญน้องแอลล์นั่งประจำที่ของตัวเองได้เลยนะคะ" เลขาผายมือไปยังโต๊ะทำงานของ ว่าที่เลขาคนใหม่ เธออยากฝึกงานให้เต็มทน เพราะกำลังจะลาออกไปอยู่กับสามีที่ต่างประเทศ จึงมีเวลาหนึ่งเดือนในการสอนงานแอลล์ทุกอย่าง

"คุณหนึ่ง ช่วยเลื่อนประชุมเช้านี้ด้วย เป็นวันพรุ่งนี้ตอนบ่าย" ประตูห้องทำงานของผู้บริหารถูกเปิดออก ร่างสูงกำยำเดินพรวดพราดออกมาหยุดอยู่ตรงโต๊ะทำงานของหนึ่งฤทัย เขาพูดเป็นภาษาอังกฤษ

"ได้ค่ะท่านประธาน" หนึ่งฤทัยตอบรับคำสั่ง ขณะที่อีวานกำลังเลือกหยิบเอาแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของเลขา

แอลล์แหงนหน้ามองชายหนุ่มเรือนผมสีทอง ดวงตาประกายสีฟ้าใสชัดเจน ใบหน้าหล่อเหลาคมคายปราศจากหนวดเครา ทว่าเคร่งขรึมเย็นชา ท่าทางน่าเกรงขามยิ่งกว่าคุณเข็มทิศเป็นสิบเท่า

แอลล์จ้องมองอยู่ครู่หนึ่งจึงเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เธอรีบยกมือขึ้นมาขยี้ตาสองสามที พลันจ้องมองเจ้าของใบหน้าหล่อคมคายอีกครั้ง

'คุณพระ นี่มันฝรั่งคนที่ฉันมีอะไรด้วยเมื่อคืนก่อนนี่นา บ้าที่สุด! ซวยชะมัด!'

แอลล์คิดในใจ ใบหน้าเหวอจนทำอะไรไม่ถูก จึงรีบก้มหน้างุดมองเอกสารตรงหน้า ความจริงอยากมุดหัวลงใต้โต๊ะเสียด้วยซ้ำ กลัวเหลือเกินว่าเขาจะจำหน้าตนได้

เป็นจังหวะที่อีวานหันมามองเลขาคนใหม่ เขาคิดเพียงว่าไหนๆ ก็เดินออกมาแล้ว ควรจะทักทายทำความรู้จักกันเสียให้จบๆ ไป เพราะถึงอย่างไรก็ต้องทำงานร่วมกันอยู่แล้ว และหญิงสาวยังเป็นคนรู้จักของแอนดรูว์เพื่อนสนิทของตนอีกด้วย