กรรมนำพา
1930 คำ
ติ๊ดดดด
เฮ้ออ ดิวถอนหายใจกดรับสายที่เขาไม่เต็มใจรับ
ดิว: มีอะไร
ซารา: ทำไมเดี๋ยวนี้ เราจะโทรหาแฟนตัวเองต้องมีเรื่องอะไรด้วยเหรอ
ดิว: รู้อยู่เต็มอกว่าเป็นแค่แฟนบังหน้า อย่ามาตอแหลซารา
ซารา เธอเป็นเพียงเพื่อนสนิทของผม เธอต้องการที่จะเลิกกับแฟนของเธอ เธอจึงลากผมเข้าไปเป็นชู้เธอชะงั้น
ซารา: มาหาเราหน่อยซิ เราอยากคุยเรื่องสำคัญที่เดิมนะ
ซาราตัดสายผมทิ้งไปก่อนที่ผมจะปฏิเสธเธอ ความจริงเราสองคนก็มีความสัมพันธิ์ที่มากกว่าเพื่อน แต่นั่นมันก็เป็นเพียงชั่วคราวสำหรับผม เพราะผมไม่เคยที่หยุดอยู่ที่ผู้หญิงคนไหนอยู่แล้ว ซาราเธอเองก็เหมือนกันเธอยังคงเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นไม่สามารถเป็นอย่างอื่นไปได้
ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซาราที่มาก่อนดิวเธอกำลังยืนรอศึกรบ ซาราเธอมักจะแต่งตัวหวานๆ ใสๆ ดูอ่อนต่อโลก แต่ความจริงเธอนะผ่านมาทุกสนามรบแล้ว แม่ง ผมเห็นที่ไร ไม่ถูกใจผมสักทีเหมือนแอ๊บแบ๊วทำตัวใสๆแต่ข้างในตอแหลตัวแม่
“สุดท้ายนายก็มา”
เธอเดินเข้ามาควงแขนผมเหมือนอยากแสดงให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน แม่งกูไม่ชอบมึงตรงนี้ล่ะ
“อะไรกัน ทำหน้าให้มันเหมือนมีความสุขมากกว่านี้หน่อยสิดิว มาเที่ยวกับแฟนนะ” หึ ตลกโคตร
“มึงคิดว่ากูมีความสุขเหรอว่ะ”
ซาราเธอดูหน้าจืดผิดไปจากเมื่อกี้นี้ลึกลับเธอรู้ว่าดิวไม่ชอบให้ใครมาบังคับ
แต่มันเป็นหน้าที่ของเขานิก็ตอนนี้เราแสดงเป็นแฟนกัน เขาต้องดูแลฉันสิ
ดิวสะบัดแขนเธอออกก่อนจะเดินนำหน้าเธอไป
“ดิว....อยากลืมสิว่าตอนนี้นายอยู่ในฐานะอะไร” เอาเรื่องขึ้นมาอ้างอีกแล้ว นี้ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนจ้างกูก็ไม่มายืนอยู่ตรงนี้เหรอ
“จะฐานะอะไรก็ช่างแต่ที่แน่ๆ ...กูไม่ได้คิดเกินเลยกับมึงไปมากกว่าเพื่อน” ใช่เธอเป็นได้แค่เพื่อน ไม่มีวันที่เธอจะมาเป็นแฟนผมจริงๆ
“แต่ฉันกับนายก็เป็นมากกว่าเพื่อนไม่ใช่หรือไง”
“แล้วไงว่ะ....มันก็ไม่เห็นแปลก เดี๋ยวนี้เขาไม่แคร์กันแล้วจะเอากับเพื่อนถ้าไม่จริงจังก็เป็นได้แค่เพื่อนไม่ใช่เมีย ช่วยเข้าใจใหม่ด้วย”
“ช่างเถอะ...แต่วันนี้นายต้องอยู่กับฉัน”
กูนี้โคตรปวดหัวกับมึงเลยว่ะ สรุปแล้วเรื่องสำคัญที่เธอบอก ก็แค่อยากทำให้แฟนเก่าของเห็นว่ารักใหม่ของเธอนั้นกำลังไปได้สวย แล้วทั้งวันผมก็ต้องพาเธอไปดูหนังฟังเพลง เหมือนแฟนคนอื่นๆ ทั่วไป
เหอะกว่าจะผ่านไปได้ผมแทบตายเลย น่าเบื่อกินแล้วเที่ยว เหนื่อยแล้วก็กิน ในขณะที่ผมขับรถอยู่ผมนี้แทบเสียศูนย์เลยก็ซารานะสิเธอเล่นลูบไล้ไปตามร่างกายผม แม่ง อีนี้ร่านว่ะ แต่กูก็หื่นพอๆ กับมึง แต่ถึงอย่างนั้นซาราก็ไม่เคยได้เห็นอีกตัวตนหนึ่งของผม ใช่ผมอาจจะเซ็กจัดและชอบซาดิส์ รุนแรง ไม่ถึงสามชั่วโมงซาราเธอก็สลบคาเตียงเรียบร้อยแล้ว มันให้อารมณ์ที่ว่าผมส่งเธอไปหาถึงขอบฝั่งฝัน แต่ผมกับค้างเติ่งซะงั้นผมต้องการคนที่ช่วยผมถีบผมให้ไปถึงฝังหรือจุดยอดแต่มันจะมีเหรอ
“อยากมากหรืิอไง....ดูด้วยกูขับรถอยู่”
มันคงจะเป็นความซวยของผมที่บังเอิญมีรถขับสวนมา เฮี้ยดดดด แม่ง โคตรซวยเลยว่ะกู
เอี๊ยดดดด!!!
ผมรีบเหยียบเบรกสุดแรงจนเสียงรถเสียดสีกับพื้นถนนดังระงมไปทั่วเช่นเดียวกับอีกฝ่ายที่เบรกกะทันหันเช่นเดียวกันต่างก็แค่อีกฝ่ายเป็นมอเตอร์ไซค์เท่านั้น
โครม!!! ปัง! ดิวสะบัดหัวไปมาสองสามทีเพื่อไล่ความมึนก่อนจะเปิดประตูรถออกมาดู
ดูรถผมก่อนสิคร๊าบ ผลก็คือกระจกหน้าแค่ร้าวถ้ามันแตกผมคงนอนอาบเลือดตัวเองอยู่เป็นแน่ ส่วนอีกฝ่ายก็กำลังพยุงรถมอไซค์ขึ้นดีนะมันฉลาดสวมหมวกกันน๊อคอยู่ไม่งั้นผมคงได้ข้อหาขับรถชนคนตายมาอีกหนึ่ง
“ขับรถไม่พกตามาด้วยเหรอว่ะ” มันเดินเข้ามาผลักผมทันที ที่ผมลงจากรถ ตอนนี้มันโคตรโทรมเลยกางเกงที่ขาดอยู่แล้วยิ่งขาดไปอีกตามแขนมันมีรอยถลอกนิดหนึ่งแต่เลือดนี้สิมันจะไหลเยอะไปไหนวะ กูว่ามึงรีบไปหาหมอก่อนที่เลือดจะหมดตัวมึงดีกว่า
“กูถามมึงอยู่นะโว้ย หูหนวกเหรอว่ะ”
ไม่รู้ทำผมถึงรู้สึกว่าเสียงของมันคุ้นๆ หูอย่างไงไม่รู้ แต่แล้วผมนี้ถึงกับยิ้มต้อนรับเธอเลย
“อีหน้าผี”
“หน้าผีบ้านมึงสิวะ”
"นั้นไงปากแบบนี้ล่ะที่กูคิดถึง"
“มึงอีกแล้วเหรอ.....กูทำกรรมไรไว้กับมึงว่ะเนี่ย” โมเมส่ายหัว
“ก็คู่กรรมคู่เวรมึงไง” ต่างจากผมที่ยิ้มเมื่อเจอผู้หญิงที่ชอบและใช่ ไม่รู้ว่าทำไมผมรู้สึกใจเต้นรัวเมื่อได้เห็นผู้หญิงตรงหน้าอีกครั้งราวกับเธอคือแสงสว่างคอยนำทางให้ผม
“แกเป็นใคร” ซาราตะโกนถามแต่ยังไม่ยอมลงจากรถ
“แล้วมึงอยากให้กูเป็นใคร....หรือชู้แฟนมึงดี”
"......" นั้นไงยังไม่ทันไรปากหมาแล้ว
“แก” ปัง ซาราที่กำลังจะเปิดประตูรถแต่ยัยบ้านั้นกับถีบประตูรถเอาไว้เสียก่อน นี้มึงยังมีแรงเหลืออีกเหรอว่ะ
“มึงอยากกิน...ตีนแทนข้าวเหรอ”
"......" นั้นไง กูว่าแล้ว มวยคู่นี้ซาราไม่มีทางสู้ยัยนี้ได้หรอกแพ้ตั้งแต่ยกแรก เพราะผมรู้ขนาดและแรงมันดี ก็โดนมันเต็มๆ จะลืมได้ไงล่ะ
“เหี้ย....มึงสนใจกูหน่อย” ในที่สุดเธอยอมหันกลับมามองที่ผม
“อ่อ...นี้มึงชื่อเหี้ยเหรอว่ะก็...แวกแนวดี” โมเมหันไปพูดกับดิว
"....." ดีกับผีนะสิ รู้แล้วว่าทำไมร่างกายเธอถึงมีแต่แผลเพราะ หมาในปากเธอนี้เอง
“กูจะกลับ” จู่ๆ เธอก็หันหลังบอกจะกลับชะงั้น จบง่ายไปมั้ยว่ะ นี้มึงเจ็บตัวนะ ไม่ขอร้องหรือเรียกร้องความสนใจจากกูบ้างเลยเหรอว่ะ แบบโอ๊ยฉันเจ็บช่วยไปส่งที่โรงพยาบาลได้มั้ยค่ะ สำออยนะมารยาหญิงนะ
หมับ!
“ทำรถกูพังแล้วจะหนีป๊อดนี้ว้า” กูเริ่มเดานิสัยมึงออกแล้วล่ะ เพราะมึงกับกูมันเหมือนกัน
“มึงนะชนกู...กูไม่เอาเรื่องมึงก็บุญหัวมึงแล้ว” ไอ้นี้มันอะไรหนักหนาวะ ก้าวเท้าไหนออกจากห้องถึงได้ซวยแบบนี้
บุญรึกรรมที่ชักพานำมึงกับกูมาเจอกัน เจอผู้หญิงมาก็เยอะ แต่ไม่มีใครที่ทำกูตื่นเต้นเหมือนมึงเลยว่ะ ไม่เสแสร้ง ไม่ก้มหัวให้ใคร ปากจัด ตีนก็หนัก ดูแล้วหากยัยนี้มีแฟน แฟนมันคงตายก่อนคิดแล้วก็น่าสงสาร
“กูไม่ให้มึงไป...มีไรมั้ย” ผมเดินมาขวางทางเธอ ส่วนเธอก็แสยะยิ้มให้ผมมันเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความร้ายกาจ หากใครได้ลองคงต้องติดใจกับมันเหมือนผม แต่ทำไมผมถึงรู้สึกอยากให้เธอยิ้มให้ผมคนเดียว ให้เธอร้ายกับผมคนเดียว อะไรวะเจอกันแค่ครั้งเดียวมึงคิดแบบนี้แล้วเหรอว่ะ ใครว่าครั้งเดียวว่ะนี้ก็สองครั้งแล้ว นี้มันพรหมลิขิตชัดๆ
เธอเดินชนผมอย่างท้าทาย คิดว่าไอ้ดิวคนนี้จะยอมให้แม่ของลูกในอนาคตเดินหนีไปง่ายๆ เหรอว่ะไม่มีทาง เดี๋ยวลูกไม่ได้เกิดพอดี
ผลัวะ โครม
ดิวผลักเธอล้มก่อนจะถีบรถมอไซค์ให้คว่ำ
“อ้าวตีนมันลั่นว่ะทำไงดี” ดิวแสยะยิ้มเขายักคิ้วกวน
"....." เหอะตีนมันลั่นมึงนี้ มันโคตรแหลเลยว่า แหลกว่าอีตัวในรถมึงอีก ก็เห็นๆ อยู่ว่ามึงนะถีบรถกู มันเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วเหยียดยิ้มอย่างมีชัย เอาเป็นว่าฉันนั่ง มันยืนมองอย่างน่าสมเพช
“มึงต้องไปกับกู” เห้ย เอาแต่ใจเกินไปแล้วนะโว้ยมึงคิดจะลากใครไปกับมึงก็ได้เหรอว่ะ กูไม่ใช่อีตัวนะเว้ยเห้ย
“กูไม่ไปกับมึง” มีเรื่องกลางสี่แยกขนาดนี้คนก็เยอะ มันคงไม่กล้าทำหรอก นอกเสียจากคนบ้า
“เห้ยน้องพี่รีบนะน้อง” โมเมหันไปมองรถคันหลังที่เริ่มบีบแตรเรียกไล่ให้หลีกทาง
มันไม่พูดอะไรนอกจากเดินเข้ามาลากฉันขึ้นรถ
"เห้ยกูยังนั่งอยู่นะเว้ย แม่งเอ้ย ก้นกูไถไปกับถนนหมดแล้วโว้ย"
“เข้าไป”
มัน ผลัก ฉันให้เข้าไปนั่งด้านหลังคนขับก่อนจะมานั่งข้างฉัน
“เห้ย...รถกู” มึงจะทิ้งรถกูไม่ได้เข้าใจมั้ย มันแพง กว่าจะซื้อได้ลูกตากูแทบกระเด็นยุคนี้มันแพงนะโว๊ยย
“เดี๋ยวกูซื้อคันใหม่ให้มึง...แค่มึงไปกับกูตอนนี้”
"เอ่ออยากบอกว่ามึงสายเปย์ว่างั้น.....รวยแต่เลวนะมึงเนี่ย" โมเมตวาด
"ดิว...ยังมีฉันอยู่อีกคนนะ”
"...." มีเสียงมือที่สามเห่าหอน เห้ยมึงสนใจมันหน่อยดิ
“ทำหน้าที่ขับรถไปอย่ามาเรื่องมาก”
"...." ใช่อย่าเรื่องมาก มันสนใจมึงแล้ว โมเมคิดในใจ
"ดิว...แต่ฉันไม่ใช่คนขับรถ” ว้าวมีเถียงด้วย ร้ายพอกัน
“แต่นี้รถกู...ถ้ามึงไม่พอใจมึงก็ลงไปจบมั้ยว่ะ” กูนี้ไม่พอใจมึง ปากมึงนะคุยกับมันแต่มือมึงนะทำไรกับก้นกู
“ไอ้เหี้ย....มึงทำไรว่ะ”
โมเมผลักดิวออกห่างแต่เขากับไม่สะทกสะท้านสักนิดหนำซ้ำยังส่งยิ้มหวานให้เธออีก
“วัด...ขนาดก้นมึงไง” ปากมึงนี้มันคงว่าง เหมือนเขารู้ว่าฉันจะชกเขา มันจึงรีบคว้าแขนทั้งสองฉันไว้แน่น
“ให้ตาย...มึงนี้ชอบทำให้กูมีอารมณ์......อยาก” เขาแสยะยิ้ม
เงียบ โมเมยังคงนั่งเงียบไม่พูดอะไรจนกระทั่งรถได้เคลื่อนที่ออกมาไกลพอสมควร เขาเปลี่ยนมาโอบไหล่ฉันแทน แต่ถึงอย่างนั้นมืออีกข้างหนึ่งของเขายังคงทำหน้าที่สำรวจตรวจตราตามร่างกายฉันไม่หยุดและก็ดูเหมือนจะมีสายตาจิกกัดสายตาแม่นังหนูตัวน้อยที่มีหน้าที่ขับรถดูเหมือนเธอจะเริ่มไม่พอใจที่เราใกล้ชิดกัน
“เจอกันตั้งสองครั้ง...ชื่อยังไม่รู้จักเลย” เขาถามพร้อมลูบไล้ไปตามใบหน้าโมเม
“อยากรู้...ขอร้องกูสิหรือไม่ก็ก้มกราบกูงามๆ”
- ผู้เขียน
