หนีรักประธานร้าย (NC18+)

ตอนที่ 3/1

แสงอาทิตย์ที่สาดส่องลอดเข้ามาให้ห้องพักจนรบกวนการนอนของคนที่หลับอย่างหมดแรงมาพักใหญ่เริ่มได้สติ ดวงตาคู่สวยกระพริบถี่หลายครั้งเพื่อเรียกสติของตนเองและปรับภาพตรงหน้าให้ชัดขึ้นก่อนที่หลิวรุ่ยหลินจะรู้สึกร้าวระบมไปทั่วร่างเป็นอย่างแรกแล้วจึงค่อยคิดบางอย่างขึ้นได้เมื่อมองดูแล้วเพดานห้องตรงหน้านี้ไม่ใช่ห้องนอนของตนเองเหมือนอย่างเคย

เมื่อคิดได้แบบนั้นก็เผลอลุกพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนจะพบว่าร่างกายตนเองยังคงเปลือยเปล่าและเต็มไปด้วยร่องรอยราคะที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์ในคืนที่ผ่านมา นั่นก็เพียงพอให้เธอรู้แล้วว่าเรื่องราวต่างๆ เมื่อคืนนี้เป็นเรื่องจริงไม่ใช่ความฝันแต่อย่างใด สายตาคู่สวยมองสำรวจไปรอบห้องอย่างตื่นตระหนกและได้พบกับสภาพห้องพักที่รกจนแทบดูไม่ได้ เสื้อผ้าทุกชิ้นส่วนทั้งของเขาและเธอต่างกระจัดกระจายไปทั่วห้อง

นัยส์ตาคู่สวยสั่นไหวไม่ต่างจากหัวใจจนไม่กล้าหันหน้ามามองคนที่คิดว่ากำลังนอนหลับสนิทอยู่ด้านข้าง หากหลิวรุ่ยหลินสามารถส่องกระจกดูสีหน้าของตนเองในเวลานี้เธอคงจะได้เห็นว่าตัวเองนั้นมีสีหน้าตระหนกราวเห็นผีมากแค่ไหนเมื่อได้เห็นซ่งเหว่ยหนานนอนหลับสนิทด้วยกายที่เปลือยเปล่าไม่ต่างกันอยู่ข้างเธอ

ที่แท้เหตุการณ์เมื่อคืนนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่ความฝัน

หลังมั่นใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเองบ้างหยาดน้ำใสก็รินไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยไม่ขาดด้วยหัวใจที่แหลกสลายเมื่อเธอได้รู้ตัวแล้วว่าตนเองพลาดเสียตัวให้กับเขาอย่างไม่เต็มใจ มันอาจพอเรียกได้ว่าเธอถูกข่มขืน แต่เมื่อความเป็นจริงอีกอย่างที่เธอเองรู้ดีอยู่เต็มอกว่าซ่งเหว่ยหนานคือเหยื่อของเธอในค่ำคืนที่ผ่านมาหลิวรุ่ยหลินก็ไม่กล้าคิดที่จะโทษเขาเลยสักนิดนอกเสียจากตนเอง

ในหัวที่ยังมึนงงพยายามคิดหาความผิดพลาดของเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ว่ามันเริ่มมาจากที่ตรงไหน ทั้งที่เธอและหวงอี่หลินต่างตกลงวางแผนกันเป็นดิบดีแล้วว่าจะวางยานอนหลับเขาแล้วค่อยจัดฉากเรื่องทั้งหมด แต่ทำไมกลับกลายเป็นว่าความทรงจำสุดท้ายของเธอหายไปตอนที่ดื่มไวน์แก้วสุดท้ายในห้องวีไอพีที่เธอกำลังคุยอยู่กับเขาและไวน์แก้วนั้นเป็นหวงอี่หลินที่นำมันมาเสิร์ฟให้เธอด้วยตนเอง

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวแต่หลิวรุ่ยหลินก็ยิ่งได้ความจริงที่มากขึ้น เมื่อภาพค่ำคืนเร่าร้อนระหว่างเธอและซ่งเหว่ยหนานเริ่มไหลผ่านเข้ามาดั่งน้ำหลากจนกลายเป็นความทรงจำอันเลวร้ายที่ตอกย้ำว่าเรื่องเลวทรามที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นคือเรื่องจริง เธอมีอะไรกับเขาอย่างคนร่านสวาทจนแทบไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะทำเรื่องแบบนั้นลงไปได้

หวงอี่หลินหักหลังเธอและใช้เธอเป็นเครื่องมือเพื่อทำลายชื่อเสียงของซ่งเหว่ยหนานโดยไม่สนใจสักนิดว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรที่ต้องโดนชายแปลกหน้าที่เพิ่งเคยได้พบกันครั้งแรกลงมือย่ำยีจนไม่เหลือชิ้นดีแบบนี้

ความจริงที่ได้รู้ทำให้เธอสะอื้นไห้ออกมาอย่างไม่อาจห้ามด้วยความเจ็บปวดและผิดหวัง แม้จะแค้นใจเป็นอย่างมากที่ถูกหลอกแต่สุดท้ายเธอจะโทษใครได้หากไม่โทษตนเองที่โลภและไว้ใจคนอื่นมากเกินไปจนทำให้ตัวเองต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้

เรื่องในวันนี้ทำให้หลิวรุ่ยหลินรู้ซึ้งถึงคำว่าไม่มีอะไรได้มาโดยง่ายกับของฟรีไม่มีในโลกที่เคยได้ยินมาตลอดอย่างถ่องแท้

หลิวรุ่ยหลินไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคนอย่างหวงอี่หลินที่เคยสนิทกันอย่างมากจนเรียกเพื่อนรักได้อย่างสนิทปากจะกล้าทำกับเธอได้ ทั้งที่มิตรภาพของพวกเรานั้นแน่นแฟ้นกันมานานหลายปี หรือบางทีอาจเป็นเธอที่คิดไปเองฝ่ายเดียวมาตลอด เมื่อคิดย้อนกลับไปหลิวรุ่ยหลินจึงคิดได้ว่าท่าทางและสายตาแปลกๆ ที่อีกฝ่ายมีก่อนหน้านั้นตอนที่วางแผนกันที่แท้คงเป็นเพราะแบบนี้เอง

ดูเหมือนว่าเธอจะอ่อนต่อโลกมากเกินไปจนกลายเป็นโง่งม เธอไม่เคยเฉลียวใจเลยสักนิดว่าจะถูกเพื่อนรักหักหลัง อาจเป็นเวรกรรมที่เธอคิดหลอกลวงซ่งเหว่ยหนานจนทำให้ตนเองต้องตกกระไดพลอยโจนไปกับเขา

มือบางยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่ไม่ยอมหยุดไหลนั้นด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดทั้งกายและใจอย่างที่สุดแต่เธอก็ไม่มีเวลามากพอที่จะปล่อยให้ตัวเองอ่อนแอในเวลานี้

สุดท้ายเมื่อสิ่งที่เธอต้องการที่สุดตอนนี้คือเงินและพ่อของเธอกำลังรอมันอยู่ดังนั้นหญิงสาวจึงได้แต่หยัดยืนขึ้นมาอย่างเข้มแข็งที่สุดเพื่อให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่วางไว้

ร่างบางสูดลมหายใจเรียกสติของตนเอง นี่คงใกล้ถึงเวลาที่หวงอี่หลินและเกาเทียนเจี๋ยจะเข้ามาจัดการกับรองประธานซ่งแล้ว ดังนั้นเธอจึงควรรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนที่ซ่งเหว่ยหนานจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หญิงสาวก้มลงไปหยิบเสื้อผ้าที่กระจายอยู่บนพื้นทั้งน้ำตาแล้วตรงไปชำระกายเพื่อล้างคราบสกปรกโสมมที่แปดเปื้อนอยู่บนตัวทิ้งไป

สายน้ำเย็นสาดซัดลงมาบนเรือนร่างขาวผ่องที่บัดนี้มันเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความอัปยศอดสูไปทั่ว เป็นครั้งแรกที่เธอต้องอาบน้ำทั้งน้ำตาแม้ชีวิตที่ผ่านมาจะลำบากเพียงไหนแต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอต้องร้องไห้ออกมาอย่างหนักหนาถึงเพียงนี้ แม้จะเจ็บแค้นแค่ไหนแต่เธอกลับทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับและพยายามจะลืมเลือนเรื่องที่เกิดขึ้นเท่านั้น

ครู่ต่อมาเธอกลับออกมาจากห้องน้ำในชุดเดิมเมื่อคืนนี้ที่เคยสวมใส่ แม้มันจะฉีกขาดยับย่นไปบ้างเล็กน้อยแต่ก็ยังดูดีเหมือนเช่นเคยแบบที่เรียกว่าต่างจากกายและใจของเธอสิ้นดี ใบหน้าสะสวยไร้เครื่องสำอางแต่งแต้มนั้นอิดโรยอย่างมากในตอนที่ก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำ ก่อนที่ดวงตาคู่สวยที่บอบช้ำจากการร้องไห้มาอย่างหนักนั้นจะเบิกกว้างเมื่อได้เห็นว่ามีใครบางคนนั่งรอเธออยู่ด้วยรอยยิ้มเหยียดหยัน

ซ่งเหว่ยหนานที่ตื่นขึ้นมานั่งรอเธออยู่บนเตียงพักใหญ่แล้ว เขาเหยียดยิ้มมุมปากมองสำรวจเธอด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรแม้แต่น้อยตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเอ่ยถ้อยคำร้ายกาจใส่กันอย่างไม่ใยดีความรู้สึกของเธอเลยสักนิด

“เป็นแผนเธอสินะสุดท้ายเธอมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากผู้หญิงพวกนั้นจริงๆ หลิวรุ่ยหลินเธอร้ายกาจมากที่สามารถวางยาฉันได้โดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลยสักนิด เป็นไงสมใจแล้วใช่ไหม ลีลาฉันคงเด็ดใช้ได้หวังว่าเธอจะพอใจ แต่บอกไว้ก่อนว่าเรื่องของเราก็แค่วันไนท์สแตนเธอไม่มีวันเป็นคุณผู้หญิงตระกูลซ่งได้หรอกฉันไม่โง่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษรับผิดชอบผู้หญิงที่ยอมอ้าขาให้เอาง่ายๆ อย่างพวกเธอ ต้องการเงินเท่าไหร่ฉันจะให้เป็นค่าตัว ฐานะที่เธอบริการฉันได้ถูกใจ”

เขากล่าวต่อเธออย่างไร้เยื่อใยและดูถูกเธออย่างที่สุดราวกับว่าเธอเป็นโสเภณีคนหนึ่ง แน่ล่ะ หลิวรุ่ยหลินเองก็คิดเช่นนั้น เธอจะเอาอะไรไปแก้ตัวว่าเธอเองไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกันในเมื่อทุกอย่างมันดูฟังไม่ขึ้นเลยสักนิดเพราะรู้ดีอยู่เต็มอกว่าตนเองเป็นคนเปิดโอกาสให้คนอื่นมาฉกชิงผลประโยชน์โดยใช้ร่างกายของเธอเป็นเหยื่อล่อ

หลังตื่นขึ้นมาและพบว่าเมื่อคืนตนเองก่อเรื่องอะไรไปซ่งเหว่ยหนานก็ใช้เวลาทบทวนเรื่องราวทุกอย่างโดยละเอียด เขาค่อนข้างจะมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้เมาถึงขั้นที่จะลากหลิวรุ่ยหลินมาขึ้นเตียงโดยที่ตัวเองแทบจำเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้แบบนี้นอกเสียจากบทรักร้อนแรงระหว่างเธอและเขา เขาจึงค่อนข้างจะมั่นใจว่าตนเองถูกวางยาอย่างแน่นอนจึงได้เผลอเซ็กส์กับเธออย่างบ้าระห่ำขาดสติได้ถึงเพียงนี้

แม้แต่การใช้เครื่องป้องกันที่เขาไม่เคยพลาดเลยสักครั้งหากจะร่วมหลับนอนกับหญิงสาวคนไหน เขาค่อนข้างจะเป็นคนที่เคร่งครัดและระมัดระวังต่อเรื่องนี้เป็นอย่างมาก แม้ว่าตนเองจะเจ้าชู้แค่ไหนก็ตาม แต่หากเขาพาผู้หญิงขึ้นเตียง เขาจะต้องแน่ใจว่าปลอดภัยและใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งเพื่อเซฟทั้งตัวเองและผู้หญิงที่ร่วมหลับนอน เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาขึ้นภายหลังไม่ว่าจะเป็นเรื่องเด็กหรือโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

ยิ่งกับหลิวรุ่ยหลินที่เขาได้เจอเมื่อคืนนี้ เขาทั้งประทับใจและรู้สึกชอบเธออย่างมากจนอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้เพราะหวังว่าจะได้มีความสัมพันธ์ที่อาจจริงจังได้ในอนาคต ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีความคิดที่จะล่วงเกินเธอถึงขั้นพาขึ้นเตียงแม้แต่น้อย แต่ภาพทุกอย่างกลับตัดไปหลังจากที่เขาดื่มไวน์แก้วนั้นหมด ส่วนความทรงจำต่อมาก็กลับเป็นเพียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ในตอนที่เธอร้องครางอยู่ใต้ร่างเขาเกือบทั้งคืนก็เท่านั้น ซ่งเหว่ยหนานไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาที่โรงแรมนี้ได้อย่างไร

โรงแรมแค่ระดับสามดาวที่คนระดับคุณชายซ่งไม่มีวันเข้ามาเหยียบเป็นอันขาดคือหลักฐานชั้นดีว่าเขาถูกพาตัวมาที่นี่แบบไม่เต็มใจ

สุดท้ายก็ได้แต่ปะติดปะต่อเรื่องราวเอาเองและคาดเดาว่าหลิวรุ่ยหลินคงไม่ต่างจากผู้หญิงคนก่อนๆ ที่ผ่านมา เธอคงคิดจะจับเขาเพราะเงิน เพียงแต่เธอสามารถทำได้แนบเนียนกว่าคนอื่นๆ จนสามารถหลอกลากเขาขึ้นเตียงได้สำเร็จก็เท่านั้น

ชายหนุ่มยิ้มเยาะเมื่อได้เห็นสีหน้าที่ยังแสร้งแสดงทำหน้าตาซีดเซียวและใกล้จะร้องไห้เต็มทนนั้นของเธอ ท่าทางราวเหยื่อน่าสงสารที่ถูกผู้ชายขืนใจจนย่อยยับของเธอนี้ช่างแสดงออกมาได้อย่างงดงามจริงๆ หากเขาไม่ได้จำท่าทีร่านสวาทเมื่อคืนของเธอในตอนที่เขากำลังบดเบียดตัวตนเข้าออกช่องทางนั้นได้ เขาอาจคิดไปแล้วว่าตัวเองเป็นคนที่เมามากไปจนเผลอลงมือขืนใจอีกฝ่าย

ดังนั้นซ่งเหว่ยหนานจึงไม่ได้รู้สึกสงสารเธอเลยแม้แต่น้อยเมื่อได้เห็นสีหน้าแววตาที่ดูเจ็บปวดนั้น กลับกันความรังเกียจในใจต่อเธอยิ่งมีมากขึ้นเป็นทวีเมื่อได้เห็นว่าเธอคนนี้น่ารังเกียจและสามารถแสดงเป็นคนใสซื่อได้แนบเนียนเพียงไหน

เขาหยิบแผงยาคุมฉุกเฉินที่เพิ่งโทรสั่งพนักงานโรงแรมให้นำมาให้เมื่อครู่ขึ้นมา ก่อนจะโยนมันไปตรงหน้าเธอแล้วหยิบเช็คในกระเป๋าออกมาเพื่อเขียนบางอย่างลงไป

"กินมันซะยาคุมฉุกเฉินนี่น่ะ ถ้าเธอไม่อยากมึปัญหากับฉันก็กินมันเข้าไปซะเดี๋ยวนี้เลยฉันไม่มีวันปล่อยให้เธออุ้มท้องมาเรียกร้องเงินทองจากฉันได้ในภายหลังหรอก ผู้หญิงแบบพวกเธอมันก็เหมือนกันหมด ง่าย... ยอมอ้าขาให้เอาง่ายๆ เพื่อคิดจะรวยทางลัดทั้งนั้น แต่ฉันจะไม่โง่ยอมเป็นเหยื่อให้เธอง่ายๆ หรอกนะ" หญิงสาวได้แต่มองตามสิ่งนั้นทั้งน้ำตาด้วยความแค้นใจแต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้ อีกทั้งยังรู้สึกโทษตัวเองจึงทำให้เธอไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาแม้แต่น้อย มือสั่นเทาคว้ายานั้นขึ้นก่อนจะหยิบเม็ดยาที่แกะจากแผงนั้นส่งเข้าปากอย่างรวดเร็วทั้งน้ำตาเพราะเธอเองก็ไม่ได้อยากอุ้มท้องลูกให้กับคนใจร้ายแบบเขาเช่นกัน

ซ่งเหว่ยหนานลอบมองอย่างพอใจก่อนจะลงมือเขียนเช็คจำนวนหนึ่งแล้วชูมันขึ้นมาในมือ

“ส่วนนี่เงินสามหมื่นคิดว่าคงมากพอสำหรับหนึ่งคืน อาจมากเกินไปด้วยซ้ำ แต่ฉันจะให้”เขาเหลือบมองหยดเลือดบนที่นอน ก่อนจะหันกลับมามองเธอแล้วแสยะยิ้มร้าย

“เป็นค่าเปิดบริสุทธิ์ของเธอเพราะเธอบริการฉันได้ดีใช้ได้ และดีที่เธอยังบริสุทธิ์เพราะงั้นฉันจะได้ไม่รู้สึกว่าเธอน่ารังเกียจไปมากกว่านี้อย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่าคงไม่เอาโรคอะไรมาติดฉัน” คำพูดร้ายกาจนั้นราวคมมีดนั้นกรีดแทงลงบนหัวใจของหลิวรุ่ยหลินจนขาดวิ่น เขาพูดด้วยสายตาดูแคลนก่อนจะโยนเช็คใบนั้นลงบนพื้นราวกับสิ่งของไร้ค่าไร้ราคาเมื่อพูดจบ แล้วจึงเดินผ่านเธอเพื่อเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่เธอเพิ่งเดินออกมา ทำกับเธอไม่ต่างจากอากาศธาตุอย่างคนไร้ตัวตน

หลังจากเขาเข้าไปแล้วหลิวรุ่ยหลินก็ทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นอย่างหมดแรง ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้นมือบางสั่นเทาคว้าเช็คใบนั้นมาไว้ในมือด้วยความรวดร้าว เธอจำเป็นต้องใช้เงินแม้ว่าตอนนี้จะไม่อยากได้เงินของไอ้คนไร้หัวใจคนนี้เลยแม้แต่นิดเดียว แต่ก็ต้องยอมรับว่าไม่อาจปฏิเสธได้ หากเขาจะให้เธอ เธอก็จะถือว่าเป็นเงินที่เธอควรได้รับค่าเสียตัวให้ผู้ชายใจร้ายคนนั้น เธอก้าวเดินออกไปจากห้องพักทันทีหลังจากนั้นแล้วรีบกดโทรศัพท์หาหวงอี่หลินตามที่ตกลงกันเอาไว้

เกาเทียนเจี๋ยและหวงอี่หลินจัดการเครื่องคลิปไว้พร้อมและเมื่อซ่งเหว่ยหนานออกจากห้องน้ำกลับไม่พบหลิวรุ่ยหลินอย่างที่คิด กลายเป็นว่าห้องนี้กลับมีชายหญิงคู่หนึ่งมานั่งรอเขาอยู่ในห้องแทน

“พวกนายเป็นใคร”

“แหมลืมพวกเราซะแล้วเหรอ นี่เพิ่งเดือนเดียวเองนะคะรองประธานซ่ง ใช่ไหมคะที่รัก”

“นั่นสิ”

หวงอี่หลินเอ่ยกับซ่งเหว่ยหนานด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะแสร้งถามสามีตัวเองหน้าตาเฉยอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่อน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าซ่งเหว่ยหนานนั้นกำลังไม่พอใจเธอและสามีอย่างมากเลยสักนิด โดยที่เกาเทียนเจี๋ยเองก็มีสีหน้าที่ไม่ต่างจากเธอนัก

ซ่งเหว่ยหนานกำลังใช้ความคิดอย่างหนักและพยายามนึกว่าคนตรงหน้าเขาเวลานี้คือใครกันแน่ ก่อนที่เขาจะคิดได้เมื่อตั้งใจมองสองคนนี้ชัดๆ อีกครั้งจนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบา ๆ

TBC.