ตอนที่ 3/2
2762 คำ
“หึ พวกนายเองหรอกเหรอ นี่เป็นแผนการที่พวกนายวางไว้กับเธอคนนั้นงั้นสิ” ซ่งเหว่ยหนานเอ่ยออกมาอย่างไม่ยี่หระเมื่อคิดได้ว่าสองคนตรงหน้านี้ที่แท้คือโจรกระจอกในบริษัทที่เขาเป็นคนจับได้และเตะโด่งพวกมันสองคนออกไป
“ฉลาดดีนี่รองประธานซ่ง คุณไล่พวกเราออกจากงานแล้วพวกเราจะเอาอะไรกิน ก็บอกแล้วว่าฉันเป็นหนี้ คุณมันคนใจดำไม่ให้ฉันทวงหนี้จากคุณจะทวงจากใครดีล่ะ” หวงอี่หลินเอ่ยอย่างเคียดแค้นเพราะก่อนหน้านี้เธอยอมเสียศักดิ์ศรีคุกเข่าขอโทษและขอร้องเขาสารพัดแต่กลับไม่ได้รับโอกาสจากคนอวดดีแบบซ่งเหว่ยหนานเลยแม้แต่น้อย
ในตอนนั้นเกาเทียนเจี๋ยก็เริ่มจัดการเปิดคลิปในโทรศัพท์ก่อนจะยื่นมันให้ซ่งเหว่ยหนานได้ดู
“ถ้าคลิปนี้ถูกปล่อยไปล่ะก็คุณจบเห่แน่ ฮ่ะๆๆฮ่า ภาพชัดมากทีเดียวนะครับท่านรอง”
"หึกะอีแค่ขึ้นเตียงกับผู้หญิงคนนึง พวกแกคิดว่าเรื่องนี้จะทำอะไรฉันได้งั้นเหรอ ยัยนั้นดูท่าทางออกจะยินยอมพร้อมใจขนาดนี้ ไม่เห็นหรือไงว่าเธอครางลั่นแค่ไหนตอนที่ฉันกระแทกดุ้นของฉันเข้าไปในตัวเธอ ผู้หญิงอ้าขาให้เอามีผู้ชายคนไหนไม่เอาบ้างล่ะนายคิดแบบนั้นไหมล่ะเกาเทียนเจี๋ย เธอน่าเอาขนาดนี้ฉันเสียดายนะเนี่ยที่นายไม่ได้เอาก่อนฉัน ดูสิยังบริสุทธิ์อยู่เลย แต่ฉันก็ไม่อะไรหรอกนะถ้านายจะกินต่อจากฉันอีกที ฮ่ะๆๆ อยู่กับผู้หญิงแบบนี้นายคงไม่เคยได้กินของดีๆ ระดับฉันหรอก นายก็เห็นว่าหลิวรุ่ยหลินสวยทั้งตัวอย่างกับดาราแค่ไหน แต่ก็นะถ้าเมียนายยอม และนายเงินถึงเหมือนฉัน"
ซ่งเหว่ยหนานเอ่ยอย่างเย้ยหยัน เขามันพวกไม่ชอบถูกใครข่มขู่เอาง่ายๆ และไม่เคยยอมแพ้ใคร แม้จะยังตั้งหลักไม่ได้เท่าไหร่ต่อเรื่องที่เกิดขึ้นแต่เขาก็ปากไวมากพอที่จะตอกกลับสองผัวเมียนั้นอย่างเจ็บแสบ เขาเองก็ไม่รู้ว่าหลิวรุ่ยหลินเกี่ยวข้องอะไรกับสองผัวเมียนี้ แต่ดูจากสันดานของอีกฝ่ายด้วยสายตาผู้ชายด้วยกันแล้ว เกาเทียนเจี๋ยไม่มีทางที่จะไม่อยากได้เธอเป็นอันขาด เพราะอะไรน่ะหรอสายตาของมันฟ้องในตอนที่เปิดคลิปขึ้นมาแบล็คเมลเขานั่นไง
ถ้าให้พูดกันตรงๆ และประเมินกันแค่เพียงหน้าตาแล้ว หลิวรุ่ยหลินดูสะสวยกว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเกาเทียนเจี๋ยชนิดที่เรียกว่าหวงอี่หลินเทียบไม่ได้แม้ปลายเล็บของเธอเสียด้วยซ้ำ ดังนั้นเรื่องจริงที่ทุกคนต่างรู้ดีนี้ซ่งเหว่ยหนานจึงได้นำมาใช้ให้เป็นประโยชน์แหย่ให้ผัวเมียตรงหน้าแตกกันเล่นเพื่อความสะใจ
โดยไม่สนว่ามันจะเป็นการเหยียดหยามผู้หญิงถึงสองคนเลยก็ตาม ในเมื่อเขาเป็นเหยื่อจากเรื่องนี้ดังนั้นซ่งเหว่ยหนานก็ไม่รังเกียจที่จะทำตัวเลวทรามเช่นกันกลับคืนไปหรอกเพราะเขาไม่ได้คิดจะเป็นคนดีจนโง่แบบนั้น
"ซ่งเหว่ยหนานแก..." หวงอี่หลินโกรธซ่งเหว่ยหนานจนตัวสั่นและเกือบจะปรี่เข้าไปตบหน้าเขาเพราะถูกอีกฝ่ายเหยียดหยามหน้าตาอีกทั้งท่าทางที่ลอบกลืนน้ำลายของสามีนั้นดูก็รู้ว่าทุกอย่างเป็นจริงดังที่ซ่งเหว่ยหนานว่า จุดเด่นของหลิวรุ่ยหลินคือความสวยและเป็นสิ่งที่ทำให้เธอเลือกมาเพื่อเป็นเหยื่อล่อในครั้งนี้ดังนั้นเรื่องนี้เธอจึงรู้ดีที่สุดว่าเพื่อนเธอนั้นเป็นคนมีเสน่ห์มากแค่ไหน ดังนั้นคำพูดของซ่งเหว่ยหนานจึงเหมือนไปสะกิดแผลในใจและเร่งเชื้อไฟให้คนที่กำลังเริ่มรู้สึกหึงหวงแบบเธอยิ่งรู้สึกโกรธจนแทบบ้า
ขณะที่เกาเทียนเจี๋ยดึงสติกลับคืนมาได้เร็วกว่าและห้ามเธอเอาไว้
“แต่ถ้าผมพาเธอไปแจ้งความว่าถูกคุณล่อลวงขืนใจ และร้องทุกข์ผ่านสื่อคุณว่าจะเป็นยังไง คุณกำลังเตรียมจะชิงตำแหน่งประธานบริษัท ถ้ามีเรื่องเสื่อมเสียขึ้นมาตอนนี้บอร์ดบริหารต้องคัดค้านการขึ้นดำรงตำแหน่งของคุณแน่ แถมหุ้นซีกรุ๊ปคราวนี้คงร่วงกราวกลายเป็นปัญหาใหญ่น่าปวดหัวที่เกิดขึ้นเพราะรองประธานอย่างคุณแน่นอน คุณว่าผู้ถือหุ้นจะคิดยังไงในเรื่องนี้...”
“พวกแกต้องการอะไร” เขาถามพลางกัดฟันกรอดด้วยความแค้นใจที่พลาดท่าให้คนที่เขาเคยคิดว่าโง่และต้อยต่ำกว่าเช่นสองผัวเมียตรงหน้า สถานการณ์ของเขาตอนนี้มันค่อนข้างจะเปราะบางจริงเพราะการแย่งชิงตำแหน่งประธานครั้งนี้มีน้องชายต่างแม่ของเขาเป็นคู่แข่งและไอ้ตัวดีนั่นก็เก่งพอตัวเลยเชียวล่ะ
“สิบล้านแลกคลิปเหล่านี้แล้วพวกเราจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับ” หวงอี่หลินยื่นข้อเสนออย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย ด้วยท่าทีที่เหนือกว่าทันทีเมื่อเห็นว่าฝ่ายตนเองกำลังขึ้นเป็นต่อ
“อะไรนะ”
ซ่งเหว่ยหนานได้ฟังก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ นี่มันจำนวนไม่น้อยเลยเทียบกับเงินที่เขาจ่ายให้กับหญิงบริการคนเมื่อครู่นี้ ซึ่งจำนวนนี้นับว่ามันมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า ว่าแต่หลิวรุ่ยหลินตอนนี้หายหัวไปไหนกัน
“ผมไม่ต่อรองกับคุณแน่ สิบล้านเท่านั้นห้ามต่อราคาเด็ดขาด ถ้าช้ากว่านี้ผมจะขึ้นราคา” เกาเทียนเจี๋ยเอ่ยเสียงเหี้ยมด้วยความสะใจเมื่อเห็นว่าซ่งเหว่ยหนานติดกับเขาแล้วจริงๆ
“....”
ซ่งเหว่ยหนานกัดฟันกรอดอีกครั้งอย่างเหลืออดนึกแค้นใจที่หลงกลถูกแผนการชั้นต่ำของคนพวกนี้เข้า คนอย่างพวกมันแท้ๆ คนที่เขาไม่คิดว่าชาตินี้จะเพลี้ยงพล้ำให้กับคนโง่ๆ สองคนตรงหน้านี้มาก่อน หากไม่มีเธอคนนั้นเขาคงไม่ต้องมาตกในสถานะเช่นนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งให้นึกแค้นใจนัก
“ได้ฉันจะเซ็นต์เช็คให้พวกแก หลังจากนี้หากพวกแกยังมีคลิปและนำมาใช้เรียกเงินจากฉันอีกรับรองได้เลยว่าพวกแกไม่ได้ตายดีแน่” เขากล่าวอย่างมาดร้าย ก่อนจะยอมเซ็นต์เช็คสิบล้านให้สองผัวเมียจอมโลภมากนี้ไป เกาเทียนเจี๋ยยอมส่งมอบคลิปทั้งหมดในมือคืนให้เพราะไม่อยากมีปัญหากับซ่งเหว่ยหนานในภายหลัง ด้วยรู้ดีว่าซ่งเหว่ยหนานและตระกูลซ่งนั้นมีอิทธิพลมากแต่ไหน
“ผมไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า นี่คลิปทั้งหมด ขอบคุณที่ทำธุรกิจร่วมกันนะครับ” ทั้งสองยิ้มรับเช็คที่ได้ก่อนจะเดินจากไปอย่างอารมณ์ดีทิ้งให้ซ่งเหว่ยหนานมองคลิปทั้งหมดนั้นในมือด้วยความแค้นเคือง
หลิวรุ่ยหลินกลับถึงบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะมีไข้ต่ำๆ เพราะรู้สึกปวดหัวตัวร้อนและเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด เธอเดินเข้าบ้านราวกับคนที่ร่างไร้วิญญาณ ก่อนจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมยอดเงินหนึ่งแสนที่โอนเข้ามา
“ฉันโอนเงินแล้วนะ ขอบคุณมากที่เธอช่วยเหลือครั้งนี้ลำบากเธอแล้ว”น้ำเสียงที่กรอกมาปลายสายดูสดใสและร่าเริงเป็นอย่างมากผิดกับเธอในยามนี้ที่กำลังแตกสลายทั้งกายและใจ หลิวรุ่ยหลินจึงยิ่งมั่นใจว่าเธอถูกหวงอี่หลินตั้งใจหลอกแต่แรกและเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่เรื่องผิดพลาด
“.....” หลิวรุ่นหลินจึงเงียบไปพักใหญ่ เพราะความรู้สึกผิดหวังที่มันอัดแน่นอยู่ในอก ก่อนจะเค้นเสียงจากลำคอที่ตีบตันเอ่ยขึ้นกับคนปลายสายด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังสั่นเครือไม่ต่างจากดวงตาที่กำลังมีหยาดน้ำเอ่อท้น
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะทำแบบนี้กับฉัน"
"รุ่ยหลินฉันช่วยเธอนะทำไมมาทำน้ำเสียงแบบนี้ใส่ฉันแค่เสียตัวครั้งเดียวได้มาตั้งแสนนึงยังจะเอาอะไรอีก อีกอย่างซ่งเหว่ยหนานออกจะหล่อขนาดนั้น เธอไม่คิดว่าคุ้มค่าหรอกเหรอ มีผู้หญิงมากมายในประเทศนี้อยากนอนกับเขายังไม่มีปัญญาเลยนะเธอน่ะถือว่าโชคดีเสียด้วยซ้ำ" หวงอี่หลินเอ่ยอย่างไม่สำนึกเลยแม้แต่น้อยนั่นยิ่งทำให้น้ำตาของคนฟังยิ่งร่วงพราวลงมาดังหาฝนก่อนจะเก็บกลืนก้อนสะอื้นไว้ในอก หลิวรุ่ยหลินไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเพื่อนที่เลวทรามแบบหวงอี่หลินได้ คำพูดวันนี้ทำให้เธอตาสว่างแล้วว่าที่ผ่านมาเธอมันมีตาแต่ไร้แววมองคนไม่เป็นจริงๆ
"ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ แต่หลังจากนี้พวกเราไม่ใช่เพื่อนกันอีก อ่อแล้วก็ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะร่านแบบเธอ” เธอกล่าวแค่นั้นก่อนจะตัดสาย แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงซบใบหน้าหวานบนหมอนของตนเองร้องไห้ใจแทบขาดจนตัวโยนด้วยเจ็บปวดทั้งกายและใจ สายตาไร้เยื่อใยของคนคนนั้นและท่าทีดูถูกของเขายังคงติดตา เธอกลายเป็นโสเภณีในเวลาชั่วข้ามคืนที่ยอมหลับนอนกับผู้ชายเพื่อให้ได้เงินไปแล้ว
“แม่คะ หนูขอโทษหนูไม่ได้ตั้งใจจะขายตัว หนู ฮือ...” หลิวรุ่ยหลินซบหน้าลงร้องไห้อย่างหนักด้วยหัวใจที่รวดร้าวอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะได้สติว่าต้องรีบนำเงินไปจ่ายที่โรงพยาบาล
เธอไม่มีเวลามาอ่อนแอหรือเสียใจเพราะยังมีคนสำคัญอีกคนที่เธอพยายามปกป้องรอคอยอยู่
หลิวรุ่ยหลินจึงรีบแต่งตัวใหม่และออกจากห้องไปจ่ายเงิน เมื่อถึงโรงพยาบาลเธอก็รีบไปดำเนินเรื่องในทันที พ่อของเธอถูกนำเข้าผ่าตัดในวันนั้น ก่อนจะถูกนำตัวเข้าไอซียูเพื่อรอดูอาการหลังผ่าตัดเพราะผลการผ่าตัดไม่ราบรื่นเท่าที่ควร ร่างกายของหลิวเย่อ่อนแอเกินไปและไม่ตอบสนองการรักษาเท่าใดนัก หลิวรุ่ยหลินมองดูพ่อที่นอนเต็มไปด้วยเครื่องช่วยหายใจและสายต่าง ๆ ระโยงระยางเต็มตัวผ่านกระจกแผ่นหนาอยู่อีกฝากหนึ่งทั้งน้ำตา
“ได้โปรด หายดีเถอะนะคะพ่อ อย่าทิ้งหนูไปเลยนะหนูไม่อยากอยู่คนเดียวไม่อยากเลย” หลิวรุ่ยหลินอ้อนวอนเสียงแผ่วก่อนจะร้องไห้ออกมาอีกครั้งคนเดียวเงียบๆ อย่างสิ้นหวัง
วันถัดมาเธอได้รับสายด่วนจากโรงพยาบาลให้ไปดูอาการของพ่ออย่างเร่งด่วนเพราะพ่อของเธออาการทรุดหนัก หลังจากเธอเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลมาถึงบ้านไม่ถึงยี่สิบนาทีเพื่อเตรียมตัวจะไปทำงาน หลิวเย่ผ่าตัดมาได้ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงอาการเขาก็ทรุดลงเพราะร่างกายทนไม่ไหวอีกต่อไป สุดท้ายเขาก็จากไปก่อนที่หลิวรุ่ยหลินจะมาถึงโรงพยาบาลเพียงแค่สองนาที
หลิวรุ่ยหลินมองดูร่างของพ่อด้วยหัวใจที่แตกสลาย แม้เธอจะรีบมาอย่างเร็วที่สุดจนต้องวิ่งมาเกือบตลอดทางแต่สุดท้ายก็ไม่ทันแม้แต่จะมาดูใจกันเป็นครั้งสุดท้าย หญิงสาวทรุดกายลงกอดพ่อไว้เป็นครั้งสุดท้ายทั้งน้ำตาอย่างอ่อนแรงและร้องไห้ออกมาอย่างหนักด้วยความเจ็บปวดตามลำพัง หลังจากเธอพยายามทำทุกอย่างแล้วเพื่อหาทางยื้อให้พ่อมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่สุดท้ายทุกอย่างกลับสูญเปล่าสิ้นดี
งานศพของหลิวเย่ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายและไม่มีใครนอกจากหลิวรุ่ยหลินคนเดียวที่เป็นผู้ร่วมพิธี ในวันนี้เธอจำต้องเข้มแข็งและก้าวต่อไปเพื่อใช้ชีวิตบนโลกที่แสนโหดร้ายนี้ตามลำพังให้ได้ หลิวรุ่ยหลินเชื่อว่าพ่อคงไปพบแม่และกำลังครองคู่กันอย่างมีความสุขเพื่อมองดูเธออยู่บนสวรรค์ พวกท่านคงอยากเห็นเธอมีความสุข หลังงานศพเธอกลับไปใช้ชีวิตปกติและทำงานหนักขึ้นเพื่อให้ลืมเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมา
เธอต้องการเริ่มต้นชีวิตใหม่และพยายามอย่างมากที่จะลืมเรื่องทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นกับตนเอง เธอต้องการลืมผู้ชายใจร้ายคนนั้นที่ยังคอยตามมาหลอกหลอนเธอในฝันอยู่ทุกคืนอย่างรวดร้าว สายตาเย็นชาและถ้อยคำร้ายกาจของเขายังดังก้องอยู่ในหู เขาช่างใจร้ายจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดในวันนั้นของเขาจะทำร้ายเธอได้มากมายขนาดนี้
เธอรู้สึกว่าตนเองไร้ค่าเหมือนที่เขาคนนั้นเอ่ยว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายที่ยอมเอาตัวเข้าแลกอย่างไร้ศักดิ์ศรี
ความอ้างว้างและกลายเป็นตัวคนเดียวในโลกกำลังกัดกินหัวใจเธอช้าๆ จนเริ่มทำให้รู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตต่อไปจากนี้เพื่ออะไรกันแน่ ครอบครัวที่เคยเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวให้เธอต่อสู้กับโลกที่โหดร้ายใบนี้มาโดยตลอดก็ไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว จนหลิวรุ่ยหลินคิดว่าจากนี้เธอจะสู้ไปเพื่อใคร เธอไม่ชอบชีวิตที่เดียวดายแบบนี้เลยแม้แต่น้อย...
“อะไรกันงานแค่นี้นายก็ทำพลาดเหรอ ทำไม่ได้ก็ลาออกไปเลยดีไหม”
ซ่งเหว่ยหนานตวาดเลขาประจำตำแหน่งของตนเองเสียงดังลั่นด้วยความโมโห ระยะนี้เขาหงุดหงิดง่ายและรำคาญไปเสียทุกสิ่ง ตั้งแต่วันนั้นเธอคนนั้นทำให้เขาไม่อาจสลัดเธอออกไปจากความคิดได้ จึงทำให้เขารู้สึกโกรธไปหมดทุกครั้งเมื่อคิดถึงเธอ
“ท่านรองขอโทษนะครับผมจะรีบไปแก้ไข”
“มัวพูดทำไมรีบไปทำสิ”
“ครับๆ”
เลขาหยางรีบเก็บเอกสารที่ถูกเจ้านายปาเกลื่อนห้องออกมาก่อนจะลอบถอนใจอย่างโล่งอก ไม่รู้ใครกันที่ทำให้เจ้านายเขาหงุดหงิดได้แบบนี้
“เลขาหยางอีกแล้วเหรอคะ” พนักงานสาวที่เดินผ่านหน้าห้องเอ่ยทักทายเมื่อได้ยินเสียงอาละวาดของคนเป็นเจ้านายดังออกมาถึงด้านนอกอีกครั้งในหลายวันมานี้
“ครับ” หยางไห่ตอบอย่างสุภาพพร้อมรอยยิ้มบางๆ เหมือนเคย ท่าทางใจดีของเขาผิดกับรองประธานราวฟ้ากับเหว ระยะนี้คนในแผนกต่างติดต่อเจ้านายตัวเองผ่านหยางไห่เป็นส่วนมากเพราะเข้าถึงง่ายกว่าและซ่งเหว่ยหนานเองก็ไม่ชอบให้พนักงานอื่นๆ เข้าไปในห้องเขาเท่าใดนักหากไม่จำเป็น หยางไห่จึงกลายเป็นหนังหน้าไฟสำหรับพวกเขาที่ต้องเข้าไปเผชิญหน้ากับรองประธานขี้หงุดหงิดแทน
“ระยะนี้ท่านรองดูหงุดหงิดจังเลยนะคะ พนักงานในแผนกพาลกลัวเขากันไปหมดแล้ว”
“ครับ คงมีเรื่องเครียดละมังครับ อีกเดี๋ยวเขาคงดีขึ้น”
“หวังว่าคงจะเป็นอย่างนั้นนะคะ ดูเหมือนระยะนี้คงจะเครียดมากจริงๆ ท่านรองไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ขนาดเลขาหยางไม่เคยถูกท่านรองตำหนิมาก่อนยังโดนขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่นจะขนาดไหนกันคะเนี่ย”
“นั่นสินะครับ ทำงานเถอะครับไม่มีอะไรหรอก”
“ค่ะ”
หยางไห่ยิ้มให้พวกเธออย่างอ่อนโยนก่อนจะรีบไปจัดการงานที่ได้รับมอบหมาย ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาเจ้านายที่ยังมีอยู่อย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเขาจะเคยชินกับนิสัยของคุณชายซ่งและเข้าใจอีกฝ่ายเป็นอย่างดี แต่พนักงานในแผนกหลายคนก็ยังอดไม่ได้ที่จะทำสายตาสงสารใส่เขา ซึ่งเลขาหยางกลับรู้สึกชินเสียแล้ว แม้ซ่งเหว่ยหนานจะเรื่องมากไปสักหน่อยแต่ผลตอบแทนที่ได้จากเขาก็คุ้มค่ามากพอที่จะให้หยางไห่ทำงานด้วย
- ผู้เขียน
