“ไอศูรย์เป็นเพื่อนแก้วนะคะ แก้วไม่ได้คิดอะไรกับเขาสักหน่อย”
“แล้วเขาล่ะคิดกับเราแค่เพื่อนจริงอะ พี่ว่าไม่ใช่มั้ง เธอลองสังเกตเขาดีๆ สิยายทึ่ม เขาแอบชอบเธออยู่นะ”
“ไม่จริงหรอกพี่กุ้งอะมั่วแล้ว” เมขลาตอบอย่างมั่นใจ
เธอกับไอศูรย์เป็นเพื่อนกันมานาน ไม่เคยรู้สึกกับเขาเป็นอย่างอื่น ไอศูรย์ก็ไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้มาก่อน เธอว่ามนทิราคิดไปเองมากกว่า
เขาว่าคนรักใคร่ชอบพอกันจะต้องรู้สึกอะไรบ้างเวลาอยู่ด้วยกัน อย่างพวก... ใจเต้นแรง เขินอาย ไม่เห็นเธอรู้สึกอะไรพวกนั้นกับเพื่อนอย่างไอศูรย์เลยแล้วจะเรียกว่าชอบได้ไง ไม่เหมือนกับ...
เมขลาหน้าแดง เขามีอิทธิพลต่อเธอมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงได้ใจเต้นแม้แต่เวลานึกถึงนายชาดกบ้านั่น แล้วเดี๋ยวนี้หมอนั่นเป็นบ้าอะไรไม่รู้ ชอบโผล่หน้ามาให้เธอเห็นตลอด ตั้งแต่กลับจากออกค่าย
นับจากคืนนั้น ความทรงจำเรื่องพวกนั้นมันยังหลอนเมขลาจนนอนไม่หลับ เนื้อตัวมันรุ่มร้อ
