เหมยฮวาพลัดถิ่นมาร่ำรวย

หมู่บ้านซินหยาน

สักพักท่านย่าเฉินก็พาเหมยฮวาและมู่เจินเดินมาถึงสถานที่นัดพบ

" ฮูหยินเฉินท่านมาแล้ว เชิญทางนี้เลยขอรับ นี่คืออาซูจะเป็นคนคอยดูแลพวกท่านระหว่างเดินทางหากท่านต้องการอะไรก็บอกเขาได้เลยนะขอรับ " ท่านหมอฮุยพาย่าเฉินเดินไปแนะนำให้รู้จักกับคนคุ้มกันขบวน

" ขอบคุณท่านมากท่านหมอฮุย ขอบคุณท่านผู้ดูแลด้วยเจ้าค่ะ " ท่านย่าเฉินรีบกล่าวขอบคุณทั้งสองคน

" ฮูหยินเฉินอย่าคิดมากเลยขอรับ ส่วนนี่เป็นเสบียงไว้กินระหว่างเดินทางเพราะอาจต้องใช้เวลาหลายวัน " ท่านหมอฮุยยื่นห่ออาหารให้ท่านย่าเฉิน ก่อนจะส่งทุกคนขึ้นรถม้าและออกเดินทางไป

เดินทางครั้งนี้ทุกคนต้องใช้ชีวิตอยู่บนรถม้านานกว่า 5 วัน เพราะบ้านเดิมของท่านย่าเฉินอยู่ห่างไปจากเมืองหลวงหลายร้อยลี้ ยิ่งรถม้าขับเคลื่อนเข้าใกล้ปลายทางเท่าไหร่ภาพภูมิทัศน์ที่งดงามก็ยิ่งปรากฏให้เห็นชัดเจนมากขึ้น

เหมยฮวามองดูภาพตรงหน้าทุ่งหญ้าเขียวขจีมีดอกไม้ป่าขึ้นแซมมากมายหลายสี ถัดไปอีกนิดก็เป็นบึงขนาดใหญ่ที่มีบัวแดงและบัวหลวงขึ้นคนละฝั่ง

เธอเห็นชาวบ้านหลายคนล่องเรือออกหาปลากันแต่เช้าไหนจะยังมีภูเขาลูกใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ท้ายหมู่บ้านอีก ตรงเนินเขาก็มีชาวบ้านทำแปลงนาข้าวเป็นขั้นบันได

ถือว่าหมู่บ้านนี้อุดมสมบูรณ์ไม่น้อยถ้าขยันสักหน่อยคงไม่อดตายแน่ๆเหมยฮวาได้แต่คิดอยู่คนเดียวเงียบๆ

พอรถม้าเคลื่อนเข้ามาในเขตหมู่บ้านซินหยานเสียงของชาวบ้านก็ดังแว่วเข้ามาในหู ท่านย่าเฉินเปิดผ้าม่านออกไปบอกอาซูว่าให้จอดรถม้าตรงป้ายที่เขียนว่าบ้านของท่านผู้นำหมู่บ้าน อาซูก็รับคำและทำตามคำสั่งทันที

" ท่านผู้นำมีใครอยู่ในบ้านหรือไม่เจ้าคะ ท่านผู้นำ " เสียงของท่านย่าเฉินตะโกนเรียกคนในบ้าน

" มาแล้วๆ ท่านป้ามาหาข้ารึขอรับ " ชายวัยกลางคนเดินออกมาจากตัวบ้านแล้วเอ่ยถามท่านย่าเฉิน

"ข้าชื่อเฉินเลี่ยงซู เป็นบุตรสาวคนที่ 3 ของบ้านหวงชื่อเดิมคือหวงเลี่ยงซูเจ้าค่ะ ข้าจะมาแจ้งท่านผู้นำว่าข้ากับหลานๆอีก 2 คนจะย้ายกลับมาอยู่บ้านเดิมที่ท้ายหมู่บ้านเจ้าค่ะ " ท่านย่าเฉินแจ้งทุกอย่างให้ผู้นำทราบ

" ท่านป้าเลี่ยงซูเองหรือขอรับเชิญไปนั่งในบ้านก่อนดีหรือไม่ ข้าได้ยินท่านแม่บ่นหาท่านป้ามานานแล้ว "

ผู้นำหม่าฉีรีบเชื้อเชิญสหายเก่าของมารดาเข้าบ้านเพราะเคยได้ยินมารดาของตนบ่นหาสหายสนิทอยู่บ่อยครั้ง

" ชิงอีรึ นางสบายดีหรือไม่ " ท่านย่าเฉินรีบถามกลับทันที ตอนแรกที่มาถึงท่านย่าเฉินก็จำได้ว่านี่เป็นบ้านของชิงอี สหายสนิทของท่านแต่เพราะต้องรีบคุยธุระก่อนจึงยังไม่ได้เอ่ยถาม

" เลี่ยงซู นั่นเจ้าใช่หรือไม่ " ท่านย่าหม่าสหายสนิทของท่านย่าเฉินดีใจจนน้ำตาคลอรีบเดินเข้ามาหาท่านย่าเฉินอย่างรวดเร็ว

" ใช่ข้าเอง ข้าคิดถึงเจ้ามากชิงอี " ท่านย่าเฉินกับท่านย่าหม่าใช้เวลาคุยกันสักครู่ก่อนที่ท่านย่าเฉินจะขอตัวพาหลานๆกลับไปดูบ้าน

" เลี่ยงซู ถ้าเจ้าขาดเหลืออะไรให้มาบอกข้า ข้ากับลูกชายจะช่วยเจ้ากับหลานๆเองส่วนบ้านของเจ้าข้าให้ลูกชายกับหลานเข้าไปถางหญ้าให้อยู่ตลอดเหลือเพียงในตัวบ้านที่ไม่ได้เข้าไปยุ่ง " ท่านย่าหม่าที่ได้ฟังเรื่องราวของสหายก็อดไม่ได้ที่จะสงสาร

" ขอบใจเจ้ามาชิงอี ไว้ว่างๆข้าจะมาคุยเล่นกับเจ้าอีกนะ " ท่านย่าเฉินพูดจบก็ขอตัวเดินออกไปขึ้นรถม้ามุ่งหน้าไปที่ท้ายหมู่บ้าน

" เรียบร้อยดีหรือไม่ขอรับท่านย่า " มู่เจินเห็นท่านย่ากลับมาก็รีบเอ่ยถามเพราะท่านย่าเข้าไปในบ้านของท่านผู้นานแล้วเลยเป็นห่วง

" เรียบร้อยดีหลานไม่ต้องห่วง เมื่อครู่ย่าเจอสหายเก่าเลยใช้เวลาพูดคุยกันนานไปหน่อย " มู่เจินเมื่อได้ยินท่านย่าพูดแบบนั้นคิ้วน้อยๆที่ขมวดอยู่ก็คลายออก

ส่วนเหมยฮวาก็นั่งฟังอยู่เงียบไม่ใช่ว่านางไม่ห่วงเพียงแต่ตอนนี้นางกำลังคิดว่าจะหาเงินจากอะไรได้บ้าง ไม่ว่าจะเป็นยุคไหนสมัยไหนก็ต้องใช้เงินในการดำรงชีวิตทั้งนั้น

เหมยฮวามั่นใจว่าเธอหาช่องทางทำเงินได้แน่นอน แต่ก่อนอื่นเธอต้องสำรวจดูก่อนว่าผู้คนที่นี่ใช้ชีวิตและการกินอยู่เป็นยังไง

" ถึงแล้วขอรับฮูหยินเฉิน " เสียงของอาซูเรียกท่านย่าเฉิน เพราะรถม้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังสุดท้ายแล้ว

" ขอบใจมากนะอาซู เข้าไปพักข้างในกันก่อนเถอะ " ท่านย่าเฉินกับหลานๆเดินลงมาจากรถม้าและเอ่ยชวนอาซูเข้ามาในรั้วบ้าน

" ไม่รบกวนฮูหยินดีกว่าขอรับ ข้ากับคนคุ้มกันขอตัวลากลับก่อนทางนู้นยังมีงานต้องทำอีกหลายอย่าง หากฮูหยินมีอะไรอยากติดต่อกับท่านหมอฮุย ให้ฮูหยินไปฝากจดหมายที่โรงหมอในเมืองนะขอรับที่นั่นมีคนของเราคอยดูแลอยู่ " อาซูพูดจบก็เคลื่อนรถม้าออกไปทันที

" งั้นพวกเราเข้าไปดูข้างในกันเถอะ " ท่านย่าเฉินหันมาพูดกับหลานๆ

" เจ้าค่ะ / ขอรับ " เหมยฮว่าที่กำลังมองภาพตรงหน้าอยู่ บรรยากาศที่นี่ค่อนข้างดี พื้นที่บ้านท่านย่าเฉินกว้างประมาณ 4 หมู่นิดๆ( 2 ไร่)

หน้าดินดำชุ่มน่าจะปลูกผักได้ดี แต่ที่น่าตกใจคือสภาพบ้านดินที่กำลังจะพังลงมาทับคนอยู่แล้ว

พอเข้าในตัวบ้านเหมยฮวากับมู่เจินก็รีบช่วยกันปัดกวาดก่อนจะหาถังไม้ไปตักน้ำจากลำธารหลังบ้านมาเติมให้เต็มตุ่ม

ส่วนท่านย่าเฉินก็เดินเข้าไปล้างทำความสะอาดในครัวก่อนจะก่อไฟทำข้าวต้มไว้รอหลานๆ โชคดีหน่อยที่เหมยฮวารอบคอบเก็บเอาหม้อและถ้วยจานมาจากจวนเก่าด้วย ส่วนอาหารก็เป็นเนื้อแห้งและผักดองที่ท่านหมอฮุยให้มา