ทั้งที่เขาเป็นคนเรียกเธอให้ไปเป็นล่าม สุดท้ายเขาก็โกรธเธอราวกับเธอทำผิดใหญ่หลวง ในเมื่อเขาอยากลงโทษเธอ เธอก็จะยอมจนกว่าเขาจะพอใจ
มือน้อยๆ ที่คอยทุบคอยจิกบ่ากว้างหยุดการเคลื่อนไหว ปล่อยให้เขารุกรานร่างกายเธอ เพราะเธอเป็นเพียงแค่นางบำเรอที่เขามีไว้ระบายความใคร่ ยิ่งคิดน้ำตายิ่งไหล
“ฮึก…” เสียงสะอื้นไห้ของเธอที่ดังออกมาจึงหยุดกิริยาหยาบโลนของดลเทพไว้ ชายหนุ่มผละออกห่างพร้อมสบถเสียงแข็ง “ต่อไปคุณอย่าหว่านเสน่ห์ใส่ชายอื่นอีกผมไม่ชอบ!”
ขณะที่รัญนรานั้นพอได้ยินดลเทพพูดเช่นนั้น หัวคิ้วได้รูปขมวดเข้ากันแน่น ก่อนแหงนเงยขึ้นมองดวงหน้าคมเข้มด้วยสายตาตัดพ้อ ที่ถูกเขามองแบบนั้น
“เมย์ไปหว่านเสน่ห์ใส่ใครตอนไหน เมย์ไม่เข้าใจที่คุณดลพูด” เธอเลยทำใจกล้าเถียงกลับไปบ้าง หากทว่านอกจากจะไม่มีคำอธิบายจากอีกฝ่ายแล้ว สุดท้ายเขายังยัดเยียดความผิดให้กันอีก
“ในเมื่อคุณทำผิดคุณต้องถูกลงโทษ” สิ้นประโยคห้วน ความ
