ตั้งแต่ที่รวิเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลอรุณเวช หลังเลิกงานเป้าหมายของรัญนราคือสถานที่แห่งนี้ สำหรับบางคนอาจจะขยาดกับโรงพยาบาล แต่สำหรับเธอแล้วที่นี่ถือเป็นสถานที่ที่ช่วยยื้อชีวิตของน้องชายให้มีชีวิตอยู่ต่อ
รัญนราพาตัวเองขึ้นไปยังชั้น 14 ที่น้องชายกำลังนอนพักรักษาตัวอยู่ แต่แล้วเมื่อเข้ามาในห้องผู้ป่วย หัวคิ้วเรียวผูกเข้าหากันเล็กน้อย เนื่องจากรวิไม่ได้อยู่คนเดียว ตอนนี้มีหญิงสาวในชุดสีฟ้าซึ่งสังเกตดูแล้วรูปร่างบอบบางพอๆ กับเธอ แต่อีกฝ่ายผมสั้นประบ่า ใบหน้าสะอาดสะอ้าน อายุราวยี่สิบปลายๆ หล่อนเป็นใคร? รัญนราถามตัวเองก่อนจะก้าวเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ชั้นวางเพื่อวางกระเป๋าและผลไม้ หลังวางของเสร็จเธอก็เดินเข้าไปหาน้องชายแล้วสวมเข้ากอดร่างใหญ่ในชุดคนไข้ แล้วถึงค่อยหันไปยิ้มให้หญิงสาวอีกคนที่ถอยห่างให้เธอได้เข้าใกล้น้องชาย ยังไม่ทันได้ถามไถ่ ทว่าเสียงทุ้มใสของรวิก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
“พ
