เสียงคลื่นกระทบเข้าหาฝั่งดังระลอก ระคนกับเสียงหมู่นกนางนวลประสานราวกับดนตรีไพเราะ ปลุกให้คนที่หลับใหลตื่นจากภวังค์ รัญนรากะพริบเปลือกตาถี่ ก่อนจะลุกนั่ง กวาดตาไปมามองหาคนที่ทำให้เธอนอนสลบไสล ทว่ากลับไม่เห็นแม้แต่เงา เมื่อไม่เห็นคนที่รังแกเธอจนเผลอหลับไม่รู้เรื่อง รัญนราจึงพาตัวเองลุกจากที่นอนนุ่ม ก่อนพาตัวเองเข้าไปอาบน้ำชำระล้างกายเพื่อลงไปหาอะไรกินเสียหน่อย
“คุณดลไปไหนมาคะ?” รัญนราเอ่ยถามคนที่เพิ่งกลับเข้ามาภายหลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
“ผมไปเดินเล่นมาครับ อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอหอมเชียว” ดลเทพเข้ามาใกล้แล้วโอบกอดร่างเพรียวบางในชุดเดรสสีขาวกลมกลืนกับสีผิวคนใส่ เขาอดที่จะซุกไซ้ดมดอมเสียไม่ได้
“เมย์อาบน้ำเรียบร้อยแล้วค่ะ เราไปหาอะไรกินกันเลยไหม เมย์หิวแล้วค่ะ” บอกพร้อมกับโอบกอดเอวสอบแนบกาย
“ได้ครับ” เขาตอบพลางไล้นิ้วบนพวงแก้มใสของเธอ เขายอมรับว่าชอบหยอกเล่นกับใบหน้าน่ารักขอ
