“อื้อ…คุณดล…อ๊า” เสียงหวานครางเรียกชื่อเขาเบาๆ ทั้งสุขและทรมาน ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยเธอต้องอกแตกตายแน่น ปล่อยมือจากผมดกดำแล้วปลายนิ้วจิกลงบนที่นอนแน่นเพราะความเสียว
ดลเทพเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าเหยเกของเธอ แล้วยิ้มร้ายอย่างลำพองใจ เมื่อเห็นเธอครางแผ่วๆ เขายิ่งอยากให้เธอเสียวจนลืมไม่ลง ชายหนุ่มเร่งจังหวะปลายลิ้นจนคนใต้ร่างร้องขออ้อนวอน
“คุณดลรักเมย์นะคะ…” เมื่อเห็นเธอพรั่งพร้อมที่จะรับเอาตัวตนของเขา ชายหนุ่มจัดการถอดชุด เพียงไม่นานเรือนกายกำยำไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิด จนคนที่มองเห็นความใหญ่โตของเขาเบือนหน้าหนีราวกับเอียงอาย ดลเทพใช้ข้อนิ้วคีบคางมนให้หันมาประจานหน้ากันก่อนที่จะกดมุมปากขึ้นราวกับขบขำคนเขินอาย
“เห็นอยู่ทุกคืนแล้วจะอายอะไรอีก” เสียงทุ้มกระซิบพร่าใส่หูเล็ก ชวนให้เจ้าของใบหูสะอาดขนลุกซู่
“เปล่านะ” ปฏิเสธออกไปอายๆ
“ถ้าเปล่าทำไมต้องหลบสายตาด้วย” ถามพลางขยับกายเข้าหาเป็นส่วนหนึ่งกับเธอ และเม
