“มันไม่ใช่หน้าที่ของฮันนี่ที่ต้องไปกินข้าวกับเจ้านาย”
“มันเป็นหน้าที่ของคุณ ปองขวัญ เพราะคุณเป็นเลขาฯ ของผม นักธุรกิจเขาไม่ยอมให้เสียเวลาเปล่า ระหว่างทานข้าวเขาสามารถเจรจาธุรกิจร้อยล้านพันล้านได้พร้อมๆ กัน เพราะฉะนั้นคุณเป็นเลขาฯ คุณก็ต้องตามไปจดรายละเอียดพวกนี้ด้วย”
“แต่ในตารางนัดหมายของคุณ วันนี้ไม่มีนัดทานข้าวกับลูกค้านี่คะ” ขวัญจิราเอ่ยท้วง ขณะเดียวกันก็พยายามบิดต้นแขนให้พ้นจากการจับกุมของฝ่ามือใหญ่
“ลูกค้าของผมเพิ่งโทรมาเมื่อสักครู่”
“แต่ฮันนี่มีนัดทานข้าวกับคุณกร”
“นั่นมันเรื่องของคุณ ผมไม่สนใจ” กันต์กวียักไหล่เอ่ยตอบอย่างไม่ยีหระ ก่อนจะเอ่ยแทงใจดำหญิงสาว “ถ้าคุณเห็นว่าผู้ชายดีกว่างาน คุณก็ลาออกไปสิ มีผู้หญิงอีกหลายๆ คนที่มีความสามารถ และพร้อมก้าวมาเป็นเลขาส่วนตัวให้กับผม”
‘ฝันไปเถอะคุณกวี ถ้าไม่ได้แก้แค้นให้คุณเจ็บปวดแดดิ้น น้ำผึ้งไม่มีทางลาออกจากงานหรอกค่ะ’
“ก็ได้
