บทที่ 21

1204 คำ

กันต์กวีถึงกับนิ่งงันตัวชา เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวถูกจองจำด้วยเรียวปากอิ่มที่พยายามกดจูบเขาให้ได้ นาทีแรกที่ถูกจูบ ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งจับได้ว่าหญิงสาวจูบไม่เป็น จูบไม่ประสีประสาผิดกับท่าทางกร้านโลกของเธอเป็นอย่างมาก แต่เมื่อลิ้นสีชมพูนุ่มหวานพยายามสอดเข้ามาในริมฝีปากของเขา กอปรกับมือเล็กที่ขยับลูบไล้ทั่วแผงอกกว้าง ทำเอาเขาลืมทุกอย่างเสียสิ้น ริมฝีปากร้อนผะผ่าวบดขยี้จูบตอบอย่างเร่าร้อน มือใหญ่ทั้งสองยกขึ้นฟอนเฟ้นบีบขย้ำทั่วปทุมถันทั้งสองที่แอ่นกายเข้าหาแผงอกกว้างของเขา และเมื่อได้กดจุมพิตทั่วเรียวปากอิ่ม กันต์กวีก็รู้สึกได้ว่าความอุ่นวาบ ความวาบหวามรัญจวนใจที่จางหายไปจากกายเขาถึงหกปีเต็มได้ไหลย้อนกลับเข้ามาในร่างกายของเขาอีกครั้ง ขวัญจิราแหงนศีรษะไปทางข้างหลัง เปิดทางให้ริมฝีปากเปียกชื้นกดจูบได้โดยสะดวก พอกันต์กวีดูดเม้มทั่วแอ่งชีพจรบนลำคอระหง หญิงสาวก็ขบเม้มเรียวปากแน่นไม่ให้ปล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม