“แม่รู้ว่ากวีกำลังเบี่ยงเบนความสนใจของแม่ ทำไมลูก แม่ไม่มีความสำคัญมากพอที่กวีจะบอกความในใจที่ลูกเก็บซ่อนไว้หรือลูก”
พอถูกมารดาตัดพ้อเสียงสั่น กันต์กวีก็รีบสวมกอดมารดาไว้แนบแน่น กระนั้นก็ไม่ยอมบอกความจริงให้มารดาล่วงรู้
“คุณแม่ครับ คุณแม่เป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตของผม ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะทำให้ผมรักได้เท่ากับคุณแม่อีกแล้วครับ”
“แล้วลูกรักหนูมุกไหมลูก”
“ไอ้กวี คุณมุกมาถึงแล้ว”
กันต์กวีลอบเป่าปากด้วยความโล่งอก เมื่อโกเมทเข้าขัดจังหวะได้พอดิบพอดี ช่วยให้เขาไม่ต้องตอบคำถามของมารดา
ส่วนผู้ที่เข้ามาใหม่ เมื่อเห็นเพื่อนรักยังอยู่ในชุดลำลองก็ขมวดคิ้วหากันยุ่ง ก่อนจะเอ่ยถามอย่างงงๆ
“อ้าว! ไอ้กวี ยังไม่แต่งตัวอีกหรือวะ คุณมุกเดินทางมาถึงแล้วนะโว้ย นี่ก็จวนจะถึงฤกษ์สวมแหวนแล้วด้วย”
“มึงไปบอกให้คุณมุกรอกูสักสิบนาที เดี๋ยวกูจะรีบตามลงไป”
กันต์กวีเอ่ยบอกอย่างไม่สนใจความรู้สึกของผู้เป็นเ
