คิ้วของเซียงเจียสวี่ขมวดเข้าหากัน “มานอนเกือบทุกคืนหรือ? เสี่ยวถง บอกข้ามา...เขาคงไม่ได้ทำให้เจ้าลำบากใจหรอกนะ”
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเบาๆ กัวเอินถงร่างกายส่วนล่างพิการไม่อาจจะทำเรื่องลับๆ ระหว่างชายหญิงได้ แล้วบุรุษรูปงามทั้งยังกำยำอย่างจีหลุนจะมาร่วมเตียงกับนางด้วยเหตุใด?
ที่เซียงเจียสวี่ตามมาจนถึงวังจีเป็นเพราะเขาห่วงกัวเอินถงเพราะผูกพันกับนางมาตั้งแต่เด็ก เขาอยู่ในช่วงที่นางได้รับบาดเจ็บจนกลายเป็นเด็กหญิงพิการที่ต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต จากนั้นก็จำต้องติดตามขบวนคาราวานสินค้าออกจากดินแดนเซี่ยงซาวานไปตามที่ท่านพ่อของเขาสั่ง
กัวเอินถงรู้ว่าเซี่ยงเจียสวี่หมายถึงเรื่องพรรค์นั้น ใบหน้าของนางก็แดงระเรื่อ “มิได้เจ้าคะ ก็แค่มานอนเป็นด้วยเฉยๆ”
“แปลกจริง...” เซียงเจียสวี่รำพึงออกมาเบาๆ ก่อนจะจ้องหน้ากัวเอินถง “ข้าไม่คิดว่าคนกระด้าง อารมณ์ร้ายอย่างนั้นจะใส่ใจเจ้า แต่ก็ช่างเถอะ ขอแค่เขาไม่รังแกเจ
