จีหลุนที่เพิ่งถีบเซียงเจียสวี่กระเด็นไป พอเห็นว่ากัวเอินถงเข้ามาห้ามก็ทำทีปัดเสื้อปัดผ้า ร่างกายของแม่ทัพหนุ่มกำยำกว่าเซียงเจียสวี่เล็กน้อย ทว่าความแข็งแรงของคนที่ฝึกการต่อสู้อย่างจริงจังอยู่ทุกวันย่อมเหนือกว่าพ่อค้าที่ฝึกยุทธ์อย่างเซียงเจียสวี่อยู่แล้ว
กัวเอินถงมองหน้าที่มีรอยฟกช้ำของเซียงเจียสวี่ด้วยความขุ่นเคืองใจ นางไม่อยู่ในฐานะจะช่วยพี่ชายในวัยเด็กได้ หญิงสาวจึงเผลอหันไปจ้องสามีด้วยความคั่งแค้น
“ท่านพี่! ท่านกลับไปเรือนของตนเองเถอะเจ้าค่ะ นี่เป็นแขกของข้า เดี๋ยวข้าจะดูและพี่เจียสวี่เอง”
เห็นสายตาห่วงใยที่ภรรยาของตนมีให้บุรุษแล้ว จีหลุนรู้สึกหงุดหงิด
“ได้! แล้วแต่เจ้า” จีหลุนผลุนผลันเดินจากไป
ลี่เทียนเป่าอมยิ้มลุกจากโต๊ะม้าหินในศาลาแล้วตามสหายกลับเรือนของท่านชายที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล
“เดี๋ยวสิ เหล่าจี เจ้าคิดจะออกมาก็ไม่หันไปชวนข้าเลยสักคำ”
“เจ้าเอาแต่จิบน้ำชาสบายใจอยู่ไม่ใช่หร
