ด้วยความกลัวว่าต้วนชางจะแอบดื่มสุราดีอยู่คนเดียว ไป๋ฉางชิงจึงรีบเข้าไปในห้องนอนของพ่อบ้านใหญ่แล้วเลื่อนพื้นที่อยู่ชิดผนังออก มองลงไปในช่องเก็บสุราที่เขากับต้วนชางออกเงินกันซื้อเก็บไว้
“ไม่เห็นมี สุราพวกนี้ล้วนเป็นสุราเก่าที่ข้ากับท่านพ่อของเจ้าเก็บเอาไว้” ไป๋ฉางชิงหันไปมองหน้าเด็กหญิงที่ยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง “แน่ใจนะเสี่ยวซวงว่าท่านพ่อของเจ้าซื้อสุราแพงมาด้วย”
“เอ๋? เห็นบอกว่าแพงๆ ก็มีแต่สุรานะเจ้าคะที่ท่านพ่อซื้อแพงๆ”
“เสี่ยวซวง ตกลงว่าเจ้าเห็นไหสุรากับตาหรือไม่?”
“ข้าเห็นท่านพ่อหอบมาในห่อกระดาษ น่าจะเป็นไหสุรานะเจ้าคะ”
ไป๋ฉางชิงขมวดคิ้ว ก้มลงปิดพื้นไว้เหมือนเดิม “ช่างเถอะ หาไม่เจอก็ไม่เป็นไร ประเดี๋ยวท่านพ่อเจ้าดื่มได้ดี ข้าจะหลอกถามเขาเอง”
“เดี๋ยวข้าไปเลือกชุดก่อนนะเจ้าคะ” เด็กหญิงยิ้มกว้างแล้ววิ่งตื๋อไปยังห้องนอนของตนเพื่อหยิบเสื้อผ้าที่ต้องนำไปสวมใส่ในคืนนี้และวันพรุ่งนี้
ผู้ช่วย
