เหย้าหลียืนอยู่ข้างหลังกัวเอินถงที่นั่งจิบน้ำชาอยู่หน้าระเบียง เรือนหอ สายตาของสตรีทั้งสามค่อยๆ กวาดไปตามทิวทัศน์โดยรอบ
“เรือนหอของข้าก็คงจะมีไว้เพื่อให้เขาจับตามองพวกเราได้ถนัด เจ้าดู หันไปด้านนั้นก็เป็นห้องอักษร คนที่นี่ไม่ได้วางใจเรานัก พวกเจ้าก็อย่าเพิ่งเพ่นพ่านให้เป็นที่ผิดสังเกต”
ตัวเรือนแห่งนี้ถูกปรับปรุงขึ้นอย่างเร่งด่วน เดิมทีคือเรือนเก็บอาวุธของท่านชายจี เมื่อได้ยินว่าต้องรับธิดาของผู้นำห้าเผ่ามาเป็นลูกสะใภ้ ท่านฝูกั๋วกงจึงให้ต่อเติมส่วนนี้ใหม่เป็นเรือนหอเพราะอยู่ติดกับเรือนนอนของท่านชาย
อันที่จริง กัวเอินถงคิดว่าควรจะเรียกตำหนักมากกว่า แต่ละเรือนในวังจีใหญ่โตโอ่อ่ายิ่งกว่าเรือนหัวหน้าเผ่าของนางในเซี่ยงซาวานเสียอีก
“ฮูหยินน้อย ที่นี่ใหญ่โตซับซ้อนและมีคนมากมายนัก เราจะหาของสิ่งนั้นได้เจอเมื่อไหร่กันเจ้าคะ?” หยวนจู้มองไปรอบๆ ด้วยความท้อใจ “ข้าไม่คิดว่าจะมีบ้านคนที่ใหญ่ขนาดนี้
