จีหลุนตื่นขึ้นมาในตอนใกล้จะเช้า พอเขาลุกขึ้นนั่ง กัวเอินถงหันไปบอกสาวใช้ให้ก็ขยับรถเข็นมาใกล้เตียง
“ท่านพี่ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ? สงสัยสุราเมื่อคืนจะทำให้ท่านหลับสบายไปหน่อย ที่ผ่านมาท่านทั้งกรำศึกคงจะไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ สุราของพี่เจียสวี่มีฤทธิ์เป็นยา หากผู้ใดร่างกายอ่อนล้าก็จะทำให้นอนนานสักหน่อยเจ้าค่ะ”
“อืม คงเป็นเจ้าว่า ตอนนี้ข้ารู้สึกร่างกายกระปรี้กระเปร่ายิ่งนัก ไม่ได้นอนหลับลึกอย่างนี้มานานแล้ว ข้าต้องรีบแต่งตัวไปท้องพระโรงแล้ว”
“สาวใช้เตรียมน้ำและเสื้อผ้าให้ท่านพี่แล้วเจ้าค่ะ”
“ขอบใจนะเสี่ยวถง แต่ข้าคงจะกินข้าวเช้ากับเจ้าไม่ได้แล้ว”
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าให้หยวนจู้เตรียมปิ่นโตให้ท่านพี่แล้ว กินบนรถม้าจะได้ไม่เสียเวลา”
ท่านชายรีบลุกขึ้นไปหลังฉากทำความสะอาดร่างกาย บ่าวรับใช้สองคนเข้ามาช่วยเขาสวมเสื้อผ้า เหย้าหลีเข็นรถกัวเอินถงตามไปส่งสามีขึ้นรถม้า ลี่เทียนเป่ายืนยิ้มมองสองสาม
