จีหลุนตื่นตอนฟ้าสางเขาหันไปหอมแก้มภรรยาอย่างอ่อนโยน ในที่สุดเขากับนางก็ได้ร่วมหออย่างครบถ้วนแล้ว ชายหนุ่มดีใจมาก หากเป็นเช่นนี้ อีกไม่นานเขากับนางก็จะต้องมีเจ้าก้อนแป้งน้อยด้วยกันแน่ ความหวังของท่านพ่อท่านแม่ของเขากำลังจะกลายเป็นความจริง
กัวเอินถงลืมตาขึ้นเห็นเขากำลังนอนจ้องหน้านางอยู่พอดีก็ยิ้มเขิน
“ท่านพี่ ตื่นนานแล้วหรือเจ้าคะ?”
แม่ทัพหนุ่มยื่นหน้าลงไปจูบแก้มภรรยาอีกครั้ง “ข้ากำลังจะปลุกเจ้าอยู่พอดี ข้าของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”
กัวเอินถงทำหน้าเจื่อน “ตอนนี้ ขาของข้าไม่มีความรู้สึกอีกแล้วเจ้าค่ะ”
จีหลุนตกใจผุดลุกขึ้นนั่ง ลูบคลำสะโพกไล่ลงไปที่ขาของนาง “แต่เมื่อคืน ขาของเจ้าเหมือนจะหายเป็นปกติแล้วนี่? เหตุใดจึงกลับไปเป็นอย่างเดิมอีก?”
หญิงสาวคิดหาวิธีโกหก แม้ในใจจะต้องสงสารที่เห็นสามีบีบนวดขาให้ด้วยความหวังจะเห็นนางลุกขึ้นยืนด้วยตนเอง ก็ไม่อาจจะบอกให้เขารู้ได้ นางต้องเก็บเรื่องยาปลุกว
