คนนี้ห้ามรัก

เสียดายของ

ตอนที่8 เสียดายของ

“จอดรถด้านหลังและก็เดินเข้ามาจากประตูหลังเลยนะน้องลี่ พี่บอกการ์ดด้านหลังไว้ให้แล้ว” ลลิลเปิดอ่านข้อความล่าสุดของรุ่นพี่สาวแล้วขับรถไปด้านหลังตามที่เธอบอกก่อนจะดับเครื่องยนต์และลงมาจากรถด้วยความตะลึงกับความสูงของสถานที่นี้

“1 2 3 4 โห ถ้าคนมาเที่ยวเต็มทุกวันนี่รวยเละ”

“คุณลิลลี่จริง ๆ ด้วย” หญิงสาวหันขวับเมื่อมีเสียงดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ ชายสวมชุดสูทสีดำใบหน้าดูดุ มีหูฟังเล็ก ๆ ติดอยู่ที่หูเหมือนบอดี้การ์ดในหนังเชียว ‘นี่ผับหรือโรงงานเถื่อน’

“คุณครับ”

“คะ..คะ?”

“คุณจีบอกผมไว้แล้ว เดินตามผมมาทางนี้เลยครับ”

ภาพจากกล้องวงจรปิดมีการ์ดของผับพาหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาทางหลังด้านหลังเรียกความสนใจให้คนไม่มีที่ไปอย่างคริสได้เป็นอย่างดี

“ลิลลี่”

.....

“สวัสดีค่ะพี่จี พี่อาร์ม”

“ไหว้ทำไมพี่แก่กว่าแค่สามปีเอง”

“เคยมือน่ะค่ะ” ลลิลนั่งลงที่โต๊ะบนชั้นสามของผับ เท่าที่สังเกตชั้นนี้จะเป็นชั้นสูงสุดที่ให้เปิดให้นักท่องราตรีเข้าแล้ว ชั้นที่4ก็น่าจะเป็นห้องทำงานล่ะมั้ง ‘แต่พี่นนท์ไม่ทำงานจะมีห้องทำงานด้วยเหรอ’

“อย่าบอกนะว่าไม่เคยมาผับพี่ชายตัวเองน่ะ”

“เคยมาค่ะ แต่ไม่เคยเข้ามาข้างในแบบนี้”

“ยังไงอะ พี่งงนะเนี่ย” รุ่นพี่สาวขมวดคิ้วถามลลิลกลับอย่างไม่เข้าใจ

“เคยมาส่องพี่ชายค่ะ แต่ไม่กล้าเข้ามาสักที”

“แล้วนนท์ไม่พามาเลยเหรอ”

“ไม่ค่ะ เขาไม่ชอบให้ลี่มาวอแวเขาเท่าไหร่” ใบหน้าของลลิลยิ้มแย้มจนจีรณามองไม่ออกว่ารุ่นน้องคนนี้กำลังพูดจี้หัวใจตัวเองอยู่

“ลี่อยากไปเที่ยวที่ผับของพี่นนท์จัง เห็นเขาลือกันว่าแพงดี”

“ไปเที่ยวที่อื่น แต่ถ้าไปก็ชวนไอ้แว่นไปด้วยอย่าไปคนเดียว”

“ทำไมต้องให้ไปที่อื่นอะ ลี่อยากไปผับของพี่ชายนี่”

“ห้ามอะไรก็ฟังบ้างเถอะ”

“ไม่อยากเจอลี่เหรอ หรือไม่อยากให้ใครรู้ว่าลี่เป็นน้องพี่”

“...” เขาไม่ตอบและเพียงแค่แกล้งยีผมของเธอจนยุ่งเหยิงปล่อยให้น้องสาวอย่างเธอคิดไปถึงไหนต่อไหน ‘มีเธอเป็นน้องไม่น่าภูมิใจเลยเหรอ’

เสียงเพลงดังกระหึ่มที่ชั้น1 รองลงมาคือชั้น2 แลดูสงบหน่อยก็ชั้น3ที่เธออยู่ตอนนี้ เสียงเพลงไม่ดังรบกวน ไม่มีคนเซมาชน และที่สำคัญการจะมานั่งที่ชั้นนี้ต้องเสียเงินมากกว่าสองชั้นแรกอยู่แล้ว

“เรามากันแค่นี้เหรอคะพี่จี”

“ทีมดีไซน์เนอร์ก็มาจ้ะ แต่พวกเขาอยู่กันชั้นหนึ่ง”

“อ้าว ทำไมล่ะคะ”

“พี่กลัวลี่โดนเอฟซีรุมน่ะสิ ไม่ต้องห่วงหรอกพวกนั้นเขาชอบเต้นมากกว่านั่ง” ลลิลพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอเลือกจะเป็นคนสาธารณะก็ต้องเสียสละคำว่าส่วนตัวออกไป แต่ถ้าอยากได้เวลาส่วนตัวก็แค่พาตัวเองมาอยู่ให้พ้นหูพ้นตาคนแค่นั้นเอง ไม่เห็นยุ่งยากอย่างที่พี่ชายเธอชอบว่าให้เลย

23.00น.

ยิ่งดึกเพลงยิ่งเป็นจังหวะมันส์ ๆ แต่คู่รักตรงหน้าหาได้สนใจเสียงเพลงนั่นหรือแม้กระทั่งเธอที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงข้ามพวกเขา จีรณากับแฟนหนุ่มแลกจูบกันอย่างดูดดื่มด้วยฤทธิ์น้ำเมาที่ทำให้ทั้งสองกล้าทำมันอย่างโจ่งแจ้ง ลลิลพยายามไม่มองภาพนัวเนียตรงหน้าแล้วแต่เสียงจ้วบจ้าบก็กวนใจเธออยู่ดี

“พี่จีคะลี่กลับแล้วน้าา”

“หืม...รีบกลับจัง”

“ลี่ง่วงนอนแล้วค่ะ ต้องขับรถกลับอีก”

“ให้น้องกลับเถอะ เธอเมาแล้วคุยกับน้องก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี”

“ก็ได้จ้ะ ขับรถดี ๆ นะลิลลี่” รุ่นพี่สาวโบกไม้โบกมือให้เธอดูก็รู้ว่าเมาแล้ว แต่พี่เขามากับแฟนไม่ต้องห่วง ‘แต่งตัวซะสวยแต่ไม่มีใครได้มองเลยนะลี่’

หญิงสาวแสนสวยที่แทบไม่มีใครได้มองเดินกลับไปทางเก่าที่การ์ดพาเธอขึ้นมา แต่เมื่อถึงจุดเชื่อมระหว่างทางขึ้นกับทางลงเธอกลับยืนนิ่งอย่างใช้ความคิด

“ไปดูห้องทำงานพี่นนท์ดีกว่า”

.....

ชายหนุ่มยืนพิงสะโพกกับโต๊ะทำงานที่ไม่เคยมีงานมาวางให้ทำ คริสหลับตาพริ้มรอรับความเสียวซ่านที่หญิงสาวสุดเซ็กซี่กำลังจะมอบมันให้แก่เขา มือนุ่มนิ่มบีบขยำตัวตนของเขาที่ยังอยู่ในกางเกงแน่นปริ แต่ในขณะที่มันจะได้ออกมาจากความอึดอัดประตูห้องที่เขาอยู่กลับถูกเปิดออก

“ว๊าย!!!” หญิงสาวคู่ขาของเขารีบดึงเกาะอกขึ้นปิดสองเต้าที่เขาเล่นก่อนหน้าจนเกือบเละ คริสมองไปยังตัวต้นเหตุที่ทำให้อารมณ์เขาสะดุดด้วยความหงุดหงิดก่อนจะเปลี่ยนเป็นประกายเมื่อเห็นว่าเธอคือลลิล น้องสาวของเพื่อนที่เขารักปานดวงใจ

“ขอโทษ... ค่ะ” หญิงสาวที่แต่งตัวเซ็กซี่แต่สีหน้ากลับเหมือนเด็กอายุ8ขวบที่มีความผิด เธอกำลังจะหนีไปจากตรงนี้แต่เสียงทุ้มต่ำก็เรียกเธอไว้ก่อน

“เดี๋ยว”

“ขอโทษจริง ๆ ค่ะลี่คิดว่าพี่นนท์อยู่ในนี้” คริสหันมาส่งสายตาไล่คู่ขาที่ยืนหน้าเสียออกไป และเธอก็ไปอย่างว่าง่ายแต่ยังอุตส่าห์มองตาขวางใส่ลลิลในตอนที่เดินผ่านอีก

“ลี่ขอโทษแล้วลี่ไปได้ยังคะ”

“คิดจะไปง่าย ๆ เหรอ เธอทำฉันเสียอารมณ์นะ”

“ก็ลี่ขอโทษพี่แล้วนี่คะ”

“แล้วอารมณ์มันกลับมามั้ยล่ะ” ลลิลมองชายหนุ่มอ้าปากค้าง ‘แล้วเขาให้ผู้หญิงคนนั้นออกไปเพื่อ?’

“ถ้าไอ้นนท์เห็นว่าเธออยู่ในห้องนี้คงอาละวาด”

“ก็อย่าให้เห็นสิคะ” ลลิลตอบกลับพร้อมหันกลับจะรีบไปจากที่นี่แต่ก็ถูกเขาดึงมาไว้ในอ้อมกอดเสียก่อน

“กรี๊ดดดด จะทำอะไรปล่อยลี่นะ”

“ไอ้นนท์กำลังมา”

“แล้วยังไงคะปล่อยนะ!!!” หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดกลิ่นกายเธอช่างหอมยั่วยวนอารมณ์ที่ค้างคาของเขาเสียเหลือเกิน ‘ไหน ๆ ก็หลงเข้ามาแล้วอย่าให้เสียของ’

“อร๊ายยย ปล่อยลี่!” ลลิลถูกเขาลากมาที่โต๊ะทำงานและเขาก็อุ้มเอาเธอขึ้นมานั่งบนโต๊ะอย่างไม่เบามือ

พรึ่บ

“อ๊ะ!”

“ยังไม่ได้แตะเลย ครางซะหวานเชียว”

“ครางบ้าอะไรคะลี่จุก” มุมปากหนายกยิ้มเมื่อเธอตอกกลับทันควัน เมื่อก่อนเธอไม่ได้มีวี่แววว่าจะน่ารักขนาดนี้ ‘ปากเล็ก ๆ นี่ถ้าโดนจูบจะปากดีอีกมั้ยนะ’

“จะทำอะไรคะ ออกไปให้ห่างเลย” ลลิลดันแผงอกแกร่งที่เข้ามาบดเบียดกับเรือนร่างของเธออย่างแนบชิด และที่สำคัญเขายืนอยู่ระหว่างกลางขาทั้งสองข้างของเธอ