ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

บอสตัวจริง

เสียงกลองตีจังหวะระทึกดังก้องไปทั่วบริเวณมหาวิทยาลัย ดิสที่กำลังเดือดได้ที่หันมารอบๆ ด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก

ไม่นานเสียงนั้นก็หายไป มันหายไปหมดจริงๆ แม้แต่เสียงเพลงไทยเดิมที่สร้างบรรยากาศวังเวงอยู่ตลอด ไฟที่เคยดับกลับค่อยๆ ส่องสว่างขึ้นทำให้สามารถเห็นชัดได้สักที

บอดี้การ์ดหนุ่มพยุงร่างบางไร้สติ ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหานายจ้างของเขา

“ผมจะพาเธอไปข้างขอความช่วยเหลือจากด้านนอก คุณรับมือที่นี่ไหวใช่มั้ย?”

ดิสหันไปพยักหน้าเป็นคำตอบให้กับมิกส์ บอดี้การ์ดหนุ่มนั้นสะบักสะบอมแทบจะหมดสภาพเต็มที แต่ก็ยังฝืนร่างกายขยับเพื่อช่วยเหลือคนอื่น ดิสปลื้มเขาไม่น้อย สมแล้วกับการเป็นบอดี้การ์ด ระดับ AAA

เมื่อเข้าใจกันแล้ว มิกส์ก็เดินพยุงราชาวดีออกไปจากตรงนี้เพื่อขอความช่วยเหลือและพาเธอไปโรงพยาบาล

ตอนนี้เหลือแค่ดิสเท่านั้น ชายหนุ่มไร้ซึ่งความยำเกรงใดๆ เขาสาวเท้าตรงเข้าไปในตัวอาคารเพื่อสะสางเรื่องทั้งหมด

[ภายในอาคาร]

พอดิสเข้ามาถึงด้านในเขาตรงไปยังชั้นที่นางรำกระเด็นเข้ามา ซึ่งพอมาถึงก็พบว่ามันปลิวทะลุเข้ามาในห้องน้ำหญิง

สภาพของมอนเตอร์หลอนประสาทจากดันเจี้ยนแรงค์ A นั้นยังเยินพอควรจากการโจมตีของเขา ร่างของมันบางส่วนนั้นถูกทับจากผนังปูนที่ถล่มลงมา

ดิสมั่นใจว่ามันยังไม่ตาย… แต่ลมหายใจก็โรยรินพอควร

ชายหนุ่มเปิดหน้าต่างระบบขึ้นมาอีกครั้งเพื่อเช็คดูความเควสที่ได้รับ

[เควส!]

เควส : กำจัดบอสดันเจี้ยนแรงค์ A (บังคับ)

รางวัล : 300 แต้ม และหายจากอาการหลอนประสาท

บอสดันเจี้ยนแรงค์ A : 0/1 ตัว

ลูกสนุน : 0/4 ตัว

ดูจากความเสียหายที่มันสร้าง นางรำนี่อาจจะเป็นบอสของดันเจี้ยนนี้ ว่าแต่ทำไมมันถึงโผล่มาแค่ตัวเดียว ลูกสนุนที่เหลือนั้นหายไปไหน ดิสเต็มไปด้วยความสงสัยที่ยังหาคำตอบไม่ได้

แต่ตอนนี้เขาคงต้องทำสิ่งที่ค้างคาไว้ให้เสร็จก่อน ดิสค่อยๆ เอื้อมมือไปจิกผมนางรำแล้วยกออกมาจากเศษหิน มันไม่มีสติหลงเหลือพอจะตอบโต้เขาได้แล้ว

ชายหนุ่มยกมันลอยขึ้นกลางอากาศ มืออีกข้างง้างสุดแขนเตรียมจะชกปิดบัญชี

แต่ขณะนั้นก็มีอะไรสักอย่างกระแทกสีข้างเขาอย่างแรงจนปลิวกระเด็นไปที่หน้าห้องน้ำ

ดิสยันกายลุกอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งมีชีวิตปริศนากลับเร็วกว่าอย่างน่าเหลือเชื่อ เขาถูกกระแทกด้วยอะไรบางอย่างอีกครั้ง แต่คราวนี้มันรุนแรงถึงขั้นที่ทำดิสปลิวและร่วงลงมาจากอาคารสูง

ฟิ้วววว!

ดิสซึ่งจุกจากการกระแทก อยู่กลางอากาศกำลังจะร่วงหล่นลงมาสู่พื้นเบื้องล่าง เขาพยายามตั้งสติ ตอนนี้ความทนทานเขานั้นยังมีไม่มากพอ ถ้าตกลงไปมีหวังพิการแน่

ขณะที่ยังร่วงไม่ถึงพื้น ดิสเปิดต่างระบบขึ้นมา เขาจะอัพค่าความทนทานมันตอนนี้ซะเลย

ชื่อ : ดิส

พลังโจมตี : + 100

ความเร็ว : + 40

ความทนทาน : + 110

ความอัจฉริยะ : + 50

แต้มสะสม 70 แต้มถูกอัปในค่าความทนทานทันที ดูซิว่าพลังโจมตี 100 ทำเขาแกร่งซะขนาดนั้น ความทนทาน 110 จะทำเขาไร้เทียมทานขนาดไหน

ตึ้งงง!

ดิสพุ่งลงกระแทกกับพื้นถนนหน้าอาคารจนเกิดหลุมขนาดเล็ก แต่เหลือเชื่อ… หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ลุกขึ้นมาได้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

‘ให้ตายสิ แทบจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย’

ความทนทาน 110 มันทำเขาอึดขึ้นมาก ตกลงมาจากอาคารสูงแต่กลับเดินได้ปกติ ตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นอีกก้าวแล้วสินะ

แรงกระแทกปริศนาเกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้ความทนทานมันต่างออกไป ดิสจึงต้านแรงนั้นไว้ได้แล้วใช้ขาทั้งสองข้างยันพื้นทรงตัว

เขาหันไปมองต้นตออย่างไม่รอช้า พบว่ามันคือโครงกระดูกมนุษย์ขนาดสูงใหญ่ราวต้นไม้ ดิสง้างหมัดเตรียมชกสวนกลับ แต่มันก็อันตรธานหายไปจากทัศนวิสัยของเขาทันที

ดิสเลิกคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจนัก ‘มันล่องหนได้เหรอ? ’

ไม่ล่องหนก็หายตัว เขาคิดออกแค่สองอย่าง ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ก็ไม่แปลกเลยที่มันจะโจมตีเขาจนมองไม่ทัน

ดิสยกหมัดขึ้นตั้งการ์ดเตรียมรับมือ ‘ลูกสมุนเหรอ? ทำไมถึงเพิ่งโผล่มาตอนนี้เนี่ย? ’

เขายังหาคำตอบของคำถามตนไม่ได้ แต่ที่มั่นใจเต็มร้อยคือมันต้องโผล่มาอีกครั้งแน่

ยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก ดิสก็ถูกฟาดกระแทกอย่างแรงอีกครั้งจากทางด้านหลัง แต่มันไม่สะทกสะท้านเขาเลยแม้แต่น้อย

ดิสหันควับปล่อยหมัดสวนทันควันกระแทกเข้าเต็มศีรษะอสูรกาย

กรึ่กกก!

แรงหมัดมหาศาลกระแทกจนเจาะกระโหลกหนาทะลุเป็นรูโบ๋

ดิสดึงมืออกก่อนที่ร่างนั้นจะล้มตึงลงกับพื้น

รางวัล : 300 แต้ม และหายจากอาการหลอนประสาท

บอสดันเจี้ยนแรงค์ A : 0/1 ตัว

ลูกสนุน : 1/4 ตัว

เป็นไปตามที่คาด มันเป็นลูกสมุนจริงๆ แล้วที่เหลือมันไปอยู่ที่ไหน?

ขณะที่ดิสกำลังครุ่นคิดอยู่กับคำถาม แรงกดดันมหาศาลก็แผ่ขยายปกคลุมทั่วมหาลัยอีกครั้ง

ด้วยความแข็งแกร่งที่ทวีคูณมากขึ้นของเขา ดิสไม่สะทกสะท้าน เขายืนสัมผัสกับแรงกดดันนั้น

ดิสรับรู้ได้ว่าจุดศูนย์กลางมันตั้งอยู่ในมหาลัยนี้ และถ้าให้เดา เขาคงเดาได้โดยไม่ต้องคิดเลยว่าแรงกดดันนี้มาจากดันเจี้ยนหลังมหาวิทยาลัย

‘นางรำไม่ใช่บอสสินะ…’

To be continued →