ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

หลอนประสาท

[00:47 น.]

ดิสค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนของตน ก่อนจะเดาะลิ้นอย่างไม่พอใจนัก

‘นี่เราตื่นกลางดึกครั้งที่เท่าไหร่แล้ววะเนี่ย….’

มันระสับระส่ายครั่นเนื้อครั่นตัวแปลกๆ ซึ่งเป็นอะไรที่ประหลาดมาก เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน

ดิสยันกายลุกขึ้นนั่งกุมขมับด้วยใบหน้าเครียดขรึม

‘มันเกิดอะไรขึ้นเราวะเนี่ย!? ’

เขาจะไม่ฝืนทนนอนต่ออีกแล้ว เลยรีบลงจากเตียงเดินออกนอกห้องไปทันที ในเมื่อนอนไม่หลับ คืนนี้ก็ไม่ต้องนอน

ดิสมุ่งตรงไปยังห้องนั่งเล่น เขากะจะนั่งดูทีวีไปจนกว่าจะผล็อยหลับไปเอง เพราะดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้ว

พอมาถึงห้องนั่งเล่น เขาก็พบกับบอดี้การ์ดตนนั่งมองทีวีอยู่ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายก่อนมิกส์จะหมดสัญญา บอดี้การ์ดหนุ่มเลยตัดสินใจค้างที่นี่เป็นเพื่อนเขา ก่อนจะไม่ใช่นายและลูกจ้างกันอีกแล้ว

ดิสที่เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจเล็กน้อย

‘ดีนะที่เขายังไม่หลับ…. เราจะได้มีเพื่อนคุย’

เขาเดินตรงไปหาบอดี้การ์ดพร้อมกับเอ่ยถาม “เจ็บแผลจนนอนไม่หลับเลยเหรอครับ?”

เมื่อมิกส์ได้ยินแบบนั้นก็หันมามอง “ตอนแรกก็ใช่ แต่ตอนนี้ผมมีเหตุผลอื่นที่ต้องนั่งดูทีวีนี่จนลุกไม่ได้แล้วล่ะ”

เมื่อดิสได้ยินแบบนั้นก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ “ทำไมเหรอครับ เจอละครถูกใจ?”

มิกส์ไม่ได้ตอบอะไร แต่ดิสก็ไม่ได้เซ้าซี้ เขาหันหน้าไปมองทีวีก่อนจะชะงักไปกับสิ่งที่ถูกถ่ายทอดสด

ภาพที่เห็นคือหน้าจอโทรทัศน์กำลังฉายภาพมหาวิทยาลัยของเขา ซึ่งเกิดเหตุการณ์ดันเจี้ยนแตก ทั้งที่ดิสเพิ่งจะบ่นไปเองว่ากลัวจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ดูเหมือนว่าในยุคนี้ข่าวจะรายงานแบบเข้าถึงสถานการณ์สุดๆ การปิดดันเจี้ยนแรงค์สูงๆ มักจะถูกถ่ายทอดสดออกทีวีเป็นประจำ ยิ่งนี้เป็นเหตุการณ์ดันเจี้ยนแตกพวกนักข่าวจึงไม่พลาดกัน

‘ทีเป็นแรงค์ B นี่ปล่อยผ่านกันเลยนะสื่อพวกนี้’

กลุ่มนักข่าวถือกล้องตามพรานทมิฬราว 3 – 4 คน เข้าไปในพื้นที่ ดิสจับจ้องหน้าจอไม่ละสายตา

แต่มันช่างรู้สึกแปลกประหลาด ยิ่งเขาตั้งใจดูเท่าไหร่ ความครั่นเนื้อครั่นตัวมันก็ทวีคูณไปเท่านั้น

ดิสแสดงความลำบากใจออกมาทางสีหน้าจนมิกส์สังเกตเห็น บอดี้การ์ดหนุ่มจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยทักขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”

ดิสที่ตอนนี้เหงื่อแทบจะไหลอาบไปทั่วหน้า ยกมือขึ้นกุมขมับ เขาเริ่มจะหายใจไม่ถนัดนัก

“เฮ้ๆ ไปโรงพยาบาลมั้ย”

มิกส์เอื้อมมือมาจับไหล่อีกฝ่ายเบาๆ บอดี้การ์ดหนุ่มค่อนข้างจะตกใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ไม่นานนักเสียงกรีดร้องก็ดังมาจากการถ่ายทอดสด ทั้งสองหันมาจ้องทีวีพร้อมกัน ตอนนี้ทุกอย่างเงียบสงัด กล้องที่ถ่ายทอดเรื่องราวตกอยู่บนพื้น พวกเขาไม่เห็นนักข่าวหรือพรานทมิฬเลย เห็นแต่ท้องฟ้ายามราตรีเท่านั้น

ดิสกัดฟันแน่นพร้อมจ้องเขม็งมองจอ ‘พรานพวกนั้นเสร็จพวกมันหมดแล้วเหรอ? ’

ขณะที่ทั้งสองหนุ่มกำลังมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง เสียงระนาด กลอง ฉิ่ง หรือเหล่าเครื่องดนตรีไทยก็ดังก้องออกมาจากทีวี

เพลงไทยเดิมบรรเลงขับขานดังไม่หยุดถึงแม้ในจอจะเห็นเพียงท้องฟ้า แต่เสียงนั้นก็ถึงกับทำมิกส์ขนหัวลุก พวกเขาดูไม่ออกเลยว่าชะตากรรมของนักข่าวและพรานทมิฬพวกนั้นเป็นเช่นไร

ตอนนี้ดิสไม่ไหวอีกแล้ว เสียงการบรรเลงดนตรีทำเขาปวดหัวหนัก ดิสกัดฟันแน่นสกัดกั้นความเจ็บปวด ก่อนจะง้างมือทุบที่โต๊ะอย่างแรงจนมันแยกเป็นสองซีก…

ตึ้งง!

มิกส์หันมามองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าตกใจเล็กน้อย

“คุณเป็นอะไรมั้ยเนี่ย เฮ้ย!?”

ดิสไม่ได้ตอบอะไร พยายามเชื่อมโยงและทำคววามเข้าใจกับเหตุการณ์ทุกอย่าง ถึงมันจะยังไม่แน่ชัด แต่เขามั่นใจ… ว่ามันต้องเกี่ยวกับดันเจี้ยนหลังมหาลัยที่แตกแน่นอน

‘มันบังเอิญเกินไปที่เราจะมีอาการแบบนี้ในวันเดียวกันกับที่ดันเจี้ยนแตก’

เขามักจะถูกดึงให้เข้าไปเกี่ยวข้องกับดันเจี้ยน ไม่ว่าจากเควสกำจัดเงาะป่า แรงค์ B หรือการพบเจอกับพญาครุฑ แรงค์ S

ดิสปวดหัวจี๊ดขึ้นมาจนถึงขั้นต้องกุมขมับ

‘นี่เราต้องไปปิดดันเจี้ยนนี้ใช่มั้ย…. อาการพวกนนี้ถึงจะหายไปเนี่ย’

ไม่นานนักคำตอบก็ได้ปรากฏ

[เควส!]

ดิสไม่ต้องกดก็รู้ว่าระบบต้องการจะให้เควสอะไรเขา

เควส : กำจัดบอสดันเจี้ยนแรงค์ A (บังคับ)

รางวัล 300 แต้ม และหายจากอาการประสาทหลอน

บอสดันเจี้ยนแรงค์ A : 0/1 ตัว

ลูกสนุน : 0/4 ตัว

ดิสไม่แปลกใจที่เห็นเควส…. สิ่งที่เขาตกใจคือราวัล สายตาเมินแต้มรางวัล 300 ไปมองการหายจากอาการประสาทหลอน

เขาเข้าใจได้ทันทีในอาการของตน ถ้าเควสมีรางวัลแบบนั้นแสดงว่าที่ดิสเป็นอยู่ มันคืออาการประสาทหลอน และก็คงไม่ใช่ฝีมือใครที่ไหนนอกจากบอสแรงค์ A

‘ว่าแต่ใครเป็นคนไปเปิดดันเจี้ยนเนี่ย? ’

เขารู้ว่าคงไม่ได้คำตอบคลายความสงสัย….

แต่เขามั่นใจ… ขนาดพญาครุฑยังเข้ามากดดันในฝันร้ายเขาได้ การที่เขาโดนหลอนประสาทขนาดนี้ต้องมาจากวิธีใดวิธีหนึ่งของบอสแน่

ดิสลุกขึ้นยืนโซซัดโซเซพร้อมกับยกมือกุมขมับ

‘เราต้องไปปิดดันเจี้ยน’

อย่าว่าแต่วางแผนให้รอบคอบเลย แค่คุมสติตอนนี้ดิสยังทำยาก

‘บ้าเอ้ย… อยู่ห่างขนาดนี้ มันทำได้ไงวะ? ’

ดิสกำหมัดแน่น ก่อนจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป เมื่อมิกส์เห็นแบบนั้นก็รีบตามไปทันทีพร้อมไถ่ถามด้วยความเป็นห่วง

“คุณจะไปไหนเนี่ย ไหวรึเปล่า?”

“ไปปิดดันเจี้ยน”

คำตอบสั้นๆ ของดิสทำบอดี้การ์ดหนุ่มนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ดิสไม่อยากจะทรมานอีกต่อไปแล้ว เขาจะล้มบอสแรงค์ A ซะ

‘อยากโดนประหารนักใช่มั้ย….’

‘ได้ เดี๋ยวจัดให้สมใจอยากเลย’

To be continued →