ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

พรานเถื่อน

[12:00 น.]

ดิสค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาบนเตียงในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่าอย่างสะลืมสะลือ ถึงจะถูกฮีลไปแล้วดิสก็ยังเพลียอยู่ดี ยังไงมนุษย์ก็ต้องการการนอนหลับ

เขาค่อนข้างจะตื่นสาย แต่ถ้าเทียบกับเวลาในการต่อสู้ที่กว่าจะได้หลับมันก็ไม่แปลกเลย

ดิสค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นนั่งขยี้ตาตัวเองเบาๆ เขายังง่วงอยู่ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงมาดู เขาอยากรู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว

เมื่อเห็นก็ถึงขั้นเลิกคิ้วสูง

‘เราตื่นสายเหมือนกันนะเนี่ย…’

ว่าแต่ทำไมเสียงรอบๆ ถึงทำเขาหนวกหูกัน? เขาไม่ได้ตื่นเพราะหลับเต็มอิ่ม แต่ที่เขาตื่นมันเป็นเพราะเสียงโวยวายที่ดังไม่หยุดอยู่รอบๆ คฤหาสต่างหาก มันดังมากจริงๆ ดังอย่างกับว่ามีคนยกขโยงกันมาประท้วงอะไรสักอย่างหน้าบ้านเขา

‘เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย? ’

เมื่อดิสหยิบมือถือมาดูก็ถึงขั้นชะงัก มิกส์ ราชาวดี และพ่อแม่โทรมาหาเขาไม่ต่ำกว่าคนละ 30 สาย

ถึงจะไม่ต้องใช้ค่าความอัจฉริยะเขาก็พอจะเดาออกว่ามันต้องเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นแน่

ดิสรีบลุกขึ้นตรงไปยังตู้เสื้อผ้าสวมเสื้อยืดสีขาวที้ห้อยอยู่ แล้ววิ่งเปิดประตูออกจากห้องไปทันที

เขาตรงไปยังห้องนั่งเล่น คาดว่าบอดี้การ์ดของตนน่าจะนั่งประจำอยู่ตรงนั้นเหมือนเช่นทุกครั้ง

แต่เมื่อลงไปถึงก็ไม่พบใคร มีเพียงแค่ทีวีเครื่องใหญ่ประจำห้องเปิดไว้เท่านั้น

ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเขาชะงัก วิดีโอที่ถูกถ่ายทอดสดในจอคือเขาที่กำลังจ้องประจันหน้ากับพรานทมิฬคลาส S หัวหน้ากิลด์เทวะ ณ มหาวิทยาลัย กลางกลุ่มทหารและพรานทมิฬลูกกิลด์ ซึ่งเป็นเหตุการณ์จากเมื่อคืน

ดิสยกมือขึ้นลูบหน้าเช็ดเหงื่อที่เริ่มไหล ‘นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย? ’

ชายหนุ่มค่อนข้างจะตกใจ เขากำลังมึนงง ก่อนทุกอย่างจะแปรเปลี่ยนเป็นกังวลต่อเรื่องที่เกิดขึ้น

เขาจะหวาดวิตกก็ไม่แปลก เขาไม่ได้ตั้งใจจะเด่นขนาดนี้ การที่เขาได้ออกข่าวแสดงว่าความลับเขาอาจกำลังจะถูกเปิดเผยหรือไม่ก็อาจจะเปิดเผยไปแล้ว

ดิสยกมือขึ้นกุมขมับเล็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา

จอโทรทัศน์เปลี่ยนเป็นฉายภาพนักข่าวสาวเริ่มพูดแทนการฉายวิดีโอ

ชายในวิดีโอไม่ได้เป็นพรานทมิฬแต่อย่างใด

เขาเป็นแค่ผู้มีพรสวรรค์ที่เข้าไปปิดดันเจี้ยนแรงค์ A อย่างผิดกฏหมาย โดยได้รับการร่วมมือจากกิลด์เทวะเท่านั้นค่ะ

นักข่าวสาวผายมือขณะที่วิดีโอดิสและแทนในจอถูกฉายขนาดย่ออยู่มุมทีวี

จากวิดีโอที่เราเห็น เขากำลังยืนประจันหน้าและปล่อยออร่าความกดดันใส่กันกับ 1 ในพรานทมิฬคลาส S ระดับประเทศ ได้อย่างสูสี

เรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่ สำนักงานพรานทมิฬแห่งประเทศไทยกำลังเร่งสอบสวนและพยายามติดต่อกับผู้ก่อเหตุและผู้เกี่ยวข้อง

จากที่เห็นระดับพลังของเขานั้นค่อนข้างอันตราย มารอดูกันว่าหน่วย คปพส. (ควบคุมและปราบปรามผู้มีพรสวรรค์) นั้นจะเคลื่อนไหวอย่างไร?

ดิสไม่รอฟังจนจบ เขากดปิดทีวีแล้วโยนรีโมทลงบนโต๊ะอย่างฉุนเฉียว

‘ไปกันใหญ่แล้ว…’

ตอนนี้เขาสามารถพอจะเดาได้แล้วล่ะ ว่าเสียงที่ดังรอบบ้านนั้นมีสาเหตุมาจากอะไร มันคงเป็นนักข่าวแน่ๆ พวกนั้นคงกำลังต้องการที่จะมาสัมภาษณ์เขาเป็นแน่

ดิสโล่งอกอย่างน้อยความลับเขาก็ยังอยู่ดี แต่ถึงอย่างนั้นการที่ตนยืนประจันหน้ากับแทนได้ ต้องทำให้เขาถูกเพ่งเล็งเป็นแน่

และที่สำคัญจากสายที่ไม่ได้รับที่รวมพ่อกับแม่ นั่นทำเขารู้อนาคตเลยว่ามันต้องเกิดเรื่องใหญ่

พ่อแม่ไม่ต้องการให้เขาเป็นพรานทมิฬ…..

และอีกหนึ่งอย่างที่สำคัญไม่แพ้กัน เขากำลังจะถูกสอบสวน เนื่องจากทำผิดกฏหมาย

เมื่อทุกอย่างถาโถมมาแบบนี้เล่นซะเขาไปไม่ถูกเลยว่าจะต้องรับมือเช่นไร

‘ปวดหัวโว้ย….’

‘ใครเป็นคนถ่ายวะ’

ดิสถอนหายใจถี่ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาบอดี้การ์ด

เสียงรอสายดังขึ้นไม่นานนักมิกส์ก็รับ

[ทำไมผมโทรไปตั้งหลายสายไม่รับเนี่ย?]

“ผมหลับอยู่ คุณอยู่ไหนเนี่ย?”

ดิสกล่าวก่อนจะยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ วันนี้เขาก็ไม่ได้ไปเรียน เพราะมหาวิทยาลัยพังจากดันเจี้ยนแตกเมื่อคืน นั่นก็ทำเขาปวดหัวแล้ว นี่ยังมามีเรื่องบ้าพวกนี้อีก

เป็นต้นเดือนที่วุ่นวายจริงๆ

[ผมกันนักข่าวอยู่ด้านนอก เหมือนมีหลายคนพยายามงัดเข้ามาในคฤหาสน์]

เมื่อดิสได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะแห้ง “นี่สินะนักข่าวในโลกที่เจริญแล้ว”

[คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้วใช่มั้ย?]

“อืม… ผมจะไปข้างนอก เจอกันที่ร้านกาแฟใกล้ๆ”

พอดิสว่าจบเขาก็คว้าหน้ากากอนามัยบนโต๊ะมาใส่ปิดปาก เขาอยากจะพรางตัวและออกไปจากสถานที่นี้ ให้ตายเถอะ บ้านแท้ๆ แต่ดิสรู้สึกไม่เป็นส่วนตัวเลย

[เดี๋ยวสิ นักข่าวเต็มเลย คุณจะออกไปยังไง พวกเขาล้อมคฤหาสน์ไว้หมดแล้ว?]

ดิสถอนหายใจ “เอาเป็นว่าไว้เจอกันที่นั่น ผมมีเรื่องจะปรึกษา”

พอว่าจบดิสก็กดวางสาย เขายังไม่ได้ขอโทษมิกส์อย่างเป็นทางการเลยด้วยซ้ำ พอจบเรื่องเมื่อคืนแล้ว ตื่นมาก็ยังวุ่นวายอีก เขาละเหนื่อยจริงๆ

ดิสเดินกลับเข้าไปในห้องก่อนจะเปิดหน้าต่างระเบียงแล้วเดินออกไป ดิสเห็นนักข่าวข้างล่างเต็มไปหมด

“นั่นเขาอยู่นั่น พรานเถื่อน!”

“ใช่นั่นแหละเขา!”

“พรานเถื่อนอยู่นั่น!”

เสียงเอะโวยวายดังจากพวกนักข่าวด้านล่างที่เห็นเขา บางคนถึงขั้นหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายไว้

ดิสถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา ‘พวกเขาไร้มารยาทจัง รำคาญโว้ย!’

ดูเหมือนทุกคนจะตั้งฉายาให้ดิสว่าพรานเถื่อน แต่เขาไม่สนใจหรอก…

เขาจะหนีไปแบบโต้งๆ นี่แหละ ไหนๆ ก็ทำผิดกฏหมายแล้ว ผิดอีกนิดก็ไม่เห็นเป็นไร ยังไงก็จะถูกสอบสวนอยู่ดี

ดิสสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะดีดตัวกระโจนขึ้นสูงออกจากระเบียงบ้านห่างไปหลายเมตร

‘บาย…. พวกนักข่าวไร้มารยาท’

พวกนักข่าวส่งเสียงโวยวายดังมากขึ้น

“เขาหนีไปแล้ว!”

“ถ่ายไว้เร็วเขาใช้พรสวรรค์นอกดันเจี้ยน!”

To be continued →