อุ่นกว่ากาย คือความห่วงใยที่มีให้กัน
ตะวันใกล้ลาลับ แสงสีส้มนวลที่อยู่ตรงเส้นโค้งของทิวเขากำลังจะหมดไป ชาวบ้านหลายคนกำลังเก็บเครื่องมือทำมาหากินกลับบ้าน แต่อีกฝากหนึ่งยังมีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก้มหน้าก้มตายกจอบถากถางลงไปบนพื้นดินแข็ง ๆ ไม่มีทีท่าเหน็ดเหนื่อย
คนบ้าพลังยังมีแรงเหลือ! ญารินยืนมองว่าค้อนในใจ หากแต่หัวใจเต้นแรงรู้สึกอุ่นใจในอก ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปใกล้
“เอาหน่อยไหม…” เสียงแผ่วนุ่มดังมาทางด้านหลัง ภูมินทร์หันมามอง ก็พบว่าเป็นญารินที่กำลังยื่นขวดน้ำมาให้ และความแปลกใจทำให้เขาเผลอถามคำถามทางสายตา ให้ผมเหรอ?
“รับไปสิ” เธอเร่งเป็นการยืนยัน พร้อมกับขยับขวดน้ำเขาไปใกล้อีก
ภูมินทร์ยิ้มบาง ๆ วางจอบในมือ ก้มมองดูมือที่เลอะเปื้อนดิน ก่อนจะตบฝุ่นในมือสองสามครั้ง แล้วรับมาถือไว้ “ขอบคุณครับ” พูดจบก็เปิดฝาขวดแล้วกระดกขึ้นดื่ม ดื่มไปเกือบครึ่งขวด ก็ปิดฝาไว้อย่างเดิม
มือเรียวยื่นไปหาเพื่อ
