ในห้อง
อลินดารู้สึกเหมือนถูกหลอก หญิงสาวยืนนิ่ง ข่มใจ ความกรุ่นโกรธครอบงำ สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนที่ผ่อนออกมาจากปลายจมูก แต่ทำได้เพียงเก็บเอาไว้ ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่จะแหกปากโวยวายต่อหน้าเขา คนใจอำมหิตที่สั่งฆ่าคนเป็นผักปลา และเธออาจเป็นรายต่อไปก็ได้ ถ้าทำให้เขาไม่พอใจหรือโกรธขึ้นมา
หงุดหงิดชะมัด กับสายตาที่มองมาเหมือนคนถือไพ่เหนือกว่า ไม่รู้จะมองอะไรนักหนา หากทำได้ เขาคงกินเธอเข้าไปทั้งตัวแล้ว
"แล้วถ้าหากลินขอลาออกตอนนี้เลยล่ะคะ"
เขาทำเป็นแค่นหัวเราะอยู่ในลำคอราวได้ฟังเรื่องตลก หากแต่แววตาคู่นั้นกลับสาดความเย็นเยียบมาแช่แข็งตัวเธอ
"ดูเหมือนเธอจะไม่ได้อ่านสัญญานะคนสวย"
"....."
"สัญญาผูกขาดห้าปี ห้ามลาออก ยกเว้นตาย"
เธอยืนนิ่ง ขบกรามแน่น ทำไมจะไม่ได้อ่าน เธอรู้และยอมรับเงื่อนไขได้ สัญญาผูกขาดห้าปีแลกกับเงินเดือนสองแสน ซึ่งจะมีการปรับขึ้นทุกปี รวมทั้งสวัสดิการที่ดีเลิศ แค่ไม่รู้อย
