ลิฟต์พาหล่อนกลับขึ้นไปยังห้องทำงานของสามีเห็นเขายังมุ่งมั่นกับการทำงานจึงนำแก้วกาแฟไปวางไว้ให้โดยไม่พูดจาอะไร ในมือถือค้างอีกหนึ่งแก้วเดินกลับไปยังโซฟาชุดใหญ่มุมห้องซึ่งเป็นสถานที่ทำงานชั่วคราวของตนเอง
ขณะจิบกาแฟร้อนก็หันมองไปทางลูกรักที่กำลังนอนกลางวันบนเบาะนุ่มไม่ไกลนักน่ารักน่าเอ็นดูเชียว
เสียงเก้าอี้ทำงานดังดังขึ้นครู่เดียวเท่านั้นคนตัวโตก็เดินเข้ามานั่งลงพื้นหน้าโซฟาเคียงข้างภรรยาสอดส่องสายตาดูการออกแบบที่ค่อนข้างถูกใจตนเอง
“ไหนบอกไม่ได้ทำงานสายนี้ทำไม่ได้ไง โกหกชัดๆ ร่างแบบได้สวยขนาดนี้” เอ่ยยิ้มๆ ขณะจิบกาแฟ
“เอ๋ยแค่ร่างว่ามุมไหนอยากได้เฟอร์นิเจอร์แบบไหนโทนสีไหนยังไงเท่านั้นเอง ยังไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ” ค่าเถียงคำโตหล่อนถูกลงโทษจากสามีเป็นจุ๊บแก้มนุ่มฟอดใหญ่
“จุ๊บอีกดีไหมฮึ”
“อ๊ะ! นี่อย่ามากวนเอ๋ยนะ!”
ณิชาภัทรตวัดสายตามองประท้วงก่อนสะบัดปลายคางใส่เพราะนึกถึงคำเม้าท์ของสาวๆ กลุ่
