“แต่พี่กันควรเก็บเงินเอาไว้นะจ๊ะ เงินพวกนั้นคุณพ่อคุณแม่คงไม่คืน” เธอบอกเขาอย่างเป็นกังวลอยู่มาก ดีใจที่จะได้แต่งงานอยู่กินกับผู้ชายที่รักก็จริง อีกความรู้สึกหนึ่งเธอกลับไม่สบายใจ แต่เก็บเงียบเอาไว้ ช่วงนี้เธอนอนไม่หลับเอาเสียเลย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเพราะอะไร ทั้งๆ ที่จะแต่งงาน
“รันครับ สินสอดทองหมั้นที่ไหนพ่อแม่เขาจะคืนให้ฝ่ายชายกันล่ะ”
“รันเคยเห็นเพื่อนๆ ของรันแต่งงาน เขาก็คืนให้ลูกๆ ไปตั้งตัวกันนะจ๊ะ” เธอทำหน้างอใส่เขา แต่เขาคิดว่าขอแค่ได้แต่งงานกับเธอ อนาคตค่อยหาเอาใหม่ก็ได้
กันภัยกลับไปค้างที่บ้านของเขา เธอก็ค้างที่บ้านของเธอ วันนี้เขามาหาเธอ ครอบครัวของเธอก็ไม่ได้กีดกันอะไร
“ถือว่าเราเป็นคนคนเดียวกันแล้วนะคะ รันอยากอยู่กับพี่กันเร็วๆ”
กันภัยเป็นคนรักศักดิ์ศรีมากๆ เขาจะไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากใครหากไม่ถึงที่สุดจริงๆ
“พี่ก็อยากใช้ชีวิตอยู่กับรันโดยไม่ถูกใครครหานินทา
