“ฉันยังไม่ได้รางวัลที่ช่วยเธอเอาไว้เลยนะตา…” เสียงที่ดังถามทำเอาวาสิตางงไปนาน จนเมื่อตั้งสติได้เธอจึงค่อยๆ เอ่ยถามกลับไป
“คะ!”
“รางวัลฉันที่ช่วยเธอเมื่อกี้นี้ไง! จ่ายมาเดี๋ยวนี้!!” ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้ทวงถามอะไรออกไปอีกครั้ง อีกคนก็เลื่อนใบหน้าเข้าหากันก่อนจะกระแทกริมฝีปากลงมาอย่างรุนแรงเพื่อเรียกร้องเอารางวัลในการทำความดีที่ช่วยเหลือเธอของตัวเองอย่างเอาแต่ใจเสียเอง…
วาสิตาตกใจจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงๆ ถึงแม้ว่านี่มันจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่ระยะเวลาของจูบครั้งนี้และครั้งล่าสุดมันก็ห่างกันมาเป็นเวลานานมากเหลือเกิน นานมากพอที่จะทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงความแตกต่างได้อย่างสิ้นเชิง ซึ่งอธิปเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน วาสิตาในตอนนี้โตขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากเลยทีเดียว เธอกลายเป็นสาวสะพรั้งเต็มไม้เต็มมือไปหมดไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไปแล้ว หากแต่เขาจะปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่ได้ตราบใดที่ปิ่นมณียังไม่พบควา
