พิธีแต่งงาน เวลา 7 โมงเช้า
“คุณสินคะ คุณมนหายตัวไปค่ะ....”
“อะไรนะ...?”
“หนูหาจนทั่วแล้วค่ะก็ไม่เจอ…”
ผมรีบขับรถออกมาตามหาเธอไปที่บ้านพักพี่กฤษเพราะคิดว่าเธอคงหนีมาที่นี่
“อ้าว...!สิน มาทำที่นี่วะ ทำไมไม่อยู่ที่งาน..?”
“พี่เอาคุณมนไปไว้ที่ไหน...?”
“อะไรของแกวะ...?”
ผมเข้าไปกระชากคอเสื้อพี่กฤษทันทีด้วยความโกรธจัด
“พี่จะพาคุณมนหนีงานแต่งผมใช่ไหม...? พี่จะพาคุณมนหนีไปจากผมใช่ไหม..?”
“พูดบ้าอะไรของแกวะ...?”
“ผมรู้แล้วว่าพี่รู้สึกยังไงกับคุณมน...พี่ไม่อยากให้ผมแต่งานกับคุณมน เพราะพี่รักคุณมนใช่ไหม...?”
“บ้าอะไรของแกวะ...ใครบอกแกว่าฉันรักคุณมน?”
พี่กฤษแกะมือผมออกจากคอเสื้อเขา แล้วถามผมกลับ
“ผมแอบได้ยินพวกพี่คุยกัน พี่รักคุณมนแล้วคุณมนก็รักพี่...”
“เห้ย...! มันจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว”
“มันไม่บ้าหรอก คุณมนเป็นคนบอกกับผมเองว่าเธอรักพี่...แล้วเธอก็ไม่อยากแต่งงานกับผม”
“อะไรนะ..คุณมนเ
