เวลาเที่ยงคืน “ผมถามจริงๆเถอะ...ที่คุณบอกว่าชอบผม คุณโกหกใช่ไหม...?
“คุณคิดว่ายังไงละคะ...?”
ฉันจ้องตาเขานิ่งๆ อยากรู้เหมือนกันว่าฉันทำขนาดนี้แล้วเขายังจะคิดยังไง
“ผมไม่สนหรอกนะ ว่าคุณจะโกหกผมหรือเปล่า เพราะผมรู้แค่ว่าผมรักคุณ...”
“แต่มนไม่ได้รักคุณค่ะ...” ฉันพูดแทรกเขาขึ้นมาจนเขาอึ้งไปเลย
“...” เขานิ่งไปเลยจ้องตาฉันโดยไม่พูดอะไร
“ที่มนตกลงแต่งงานกับคุณเพราะมนคิดว่ามนชอบคุณ แต่พอวันนานเข้ามนก็เริ่มรู้แล้วว่ามนไม่ได้รักคุณจริงๆอย่างที่ตัวเองเข้าใจ...”
“แล้วใคร เป็นคนที่คุณรัก...?”
“ถ้ามนบอกคุณ คุณจะไม่โกรธไม่เกลียดเขาใช่ไหมคะ...?”
“ใคร...?”
“คุณกฤษค่ะ..มนรักคุณกฤษ”
“...”
“มนรู้ตัวมาได้สักพักแล้วว่ามนรักคุณกฤษ แต่มนไม่กล้าบอกคุณกฤษ มนพยายามตัดใจแล้วแต่มนก็ทำไม่ได้...”
“...”
“ถ้าเราแต่งงานกันโดยที่หัวใจของมนยังอยู่ที่อีกคน คุณจะทำใจยอมรับได้หรือคะ...?”
“...” เขามองหน้าฉันน
