“ได้สิเพคะ ไม่ว่าฝ่าบาทต้องการอะไร ฮันนี่จะทำให้ทุกอย่าง ขอแค่อย่างเดียว”
หญิงสาวพลั้งปากจนต้องกัดริมฝีปากจนเจ็บ คิดว่าไม่น่าพูดในสิ่งที่คิด
“ขออะไรบอกมาสิ ถ้าให้ได้จะให้”
อีซาเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย เชยคางมนให้สบสายตาคมกล้า แต่เธอแกล้งเป็นซบอกกว้างแทน ไม่อยากสบตากับเขาตรงๆ
“เปล่าเพคะ ฮันนี่แค่อยากจะขอกลับบ้านบ้างก็เท่านั้น”
เขาหัวเราะเสียงดังด้วยความเอ็นดู
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ หากฮันนี่จะกลับไปเยี่ยมบ้านบ้าง ฉันมีเครื่องบินส่วนตัวหลายลำ แค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงประเทศไทย แล้วฉันอยากไปเที่ยวประเทศไทยเหมือนกัน เราไปพร้อมกันก็ได้”
“ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท”
มาเลย์น่าลอบผ่อนลมหายใจ ความจริงเธออยากบอกเขาว่า ขออย่าให้เขายกเธอให้ใคร รวมถึงมีเธอแค่คนเดียวจะได้ไหม แต่เธอคงไม่อาจเอื้อมขอถึงเพียงนั้น เธอรู้ธรรมเนียมประเทศของเขาดี แค่เขารักเธอ ดีกับเธอตลอดไปก็เพียงพอแล้ว
“เข้าตำหนักกันเถอะ ฉันอยาก
