เวลา ตี1
กัปตันพยุงตัวของผู้หญิงคนหนึ่งออกมาจากร้านด้วยสภาพที่เมาเละเทะ ตัวเขาเองก็แทบจะเดินไม่ไหวอยู่แล้วแต่ก็ต้องมีสติช่วยพยุงตัวเธอพาไปส่งที่รถให้ไวที่สุด
“คุณกัปตันครับ..”
“นายขับรถตามฉันมานะ ฉันจะขับรถผู้หญิงคนนี้ไปส่งเธอที่บ้าน..”
“คุณขับไหวใช่ไหมครับ..?”
“ไหว..ฉันจะค่อยๆ ขับไปช้าๆ นายไม่ต้องห่วง”
“ได้ครับ..”
คนขับรถประจำตัวเขารับคำเสร็จก็ช่วยกันพยุงเธอไปส่งที่รถ
“คุณ..คุณ..”
“จะเรียกทำไมนักหนาเนี่ย..”
“คอยบอกทางผมก่อนนะว่าบ้านคุณอยู่ไหน อย่าเพิ่งหลับไปซะก่อนหละ..”
“อือ..”
กัปตันสตาร์ทรถของเธอแล้วก็หันมากำชับเธอว่าอย่าเพิ่งหลับ เพราะถ้าเธอหลับเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปส่งเธอที่ไหน
“คุณ..ไปทางไหนต่อ..?”
“...”
ไม่มีคำตอบจากเธอ เขาจึงหันไปมองเห็นเธอนอนหลับสนิทแน่นิ่งไปแล้ว
“คุณ..บอกว่าอย่าเพิ่งหลับไง..คุณ..”
เขาเครียดหนักเพราะไม่รู้จะไปส่งเธอที่ไหน หันไปเห็นข้างทางเป็นม่านรู
