เวลา 4 ทุ่ม
บ้านพักริมทะเล
“คุณจ้าดูท่าจะเมาแล้ว พอแค่นี้เถอะลุง..”
“ผมยังอยากดื่มต่ออีกหน่อยนะครับ..”
“คุณจ้าเมาแล้วนะครับ นี่ลุงเองก็ดื่มไม่ไหวแล้วเหมือนกัน..”
“พอแค่นี้เถอะคะคุณจ้านี่ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ต้องขับรถกลับกรุงเทพฯด้วย เดี๋ยวพรให้ลุงพาไปส่งที่ห้องนะคะ..”
“...”
เขายังคงนั่งนิ่งๆอยู่ตรงนั้นเพราะความมึน ลุงแสงเข้าไปพยุงตัวเขาให้ลุกขึ้นยืน แต่เขากลับเซและทำท่าเหมือนจะล้มสมพรจึงช่วยพยุงเขาอีกทาง เพื่อให้เขาตั้งหลักได้และให้ลุงแสงพาเขากลับไปส่งที่ห้องตัวเอง สมพรจึงคิดแผนการบางอย่างขึ้นแกล้งเดินไปเคาะประตูที่ห้องของนาบี และทำให้นาบีเข้าใจผิดจนทำให้เธอเข้ามาอยู่ในห้องนอนของเขา 2 ต่อ 2 ในสถานการณ์ที่เขาทั้งเมาและทั้งยังรู้สึกงอนเธออยู่แบบนี้
...
ห้องของพี่จ้า
“นี่กระเป๋าเสื้อผ้าของพี่นะ เค้ากลับห้องละ..”
“เดี๋ยว..”
เขาจ้องหน้าเธอด้วยความเมาบวกกับความน้อยใจที่เธอต่อว่าเ
