คุณท่านจัดหนัก

บทนำ เค้กหวานยืนมองบ้านเดี่ยวสองชั้นเบื้องหน้าด้วยความตื่นเต้น ที่มาพร้อมกับความดีใจ เมื่อวันนี้หญิงสาวจะได้เจอกับผู้มีพระคุณ ที่ส่งเสียให้เธอเรียนจบปริญญาตรีเสียที เดิมทีเค้กเป็นเด็กกำพร้า มารดานำมาทิ้งไว้ที่หน้าสถานสงเคราะห์ตั้งแต่เกิดได้เพียงไม่กี่วัน หญิงสาวใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นจนเรียนจบมัธยมศึกษาปีที่ 6 ของโรงเรียนรัฐบาล ด้วยเงินที่ไปทำงานรับจ้างในเวลากลางคืนและวันหยุด แต่เมื่อจะเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย เงินคือสิ่งสำคัญในการใช้จ่าย หญิงสาวต้องตกที่นั่งลำบาก เมื่อร้านที่ทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟปิดตัวลงกะทันหัน ความหวังที่จะได้เรียนต่อก็เหมือนจะดับวูบ แต่ยังดีที่มีผู้ใหญ่ใจดียื่นมือเข้ามาช่วย และยังส่งเสียเลี้ยงดู ให้เงินเดือนไว้ใช้จ่ายในแต่ละเดือน รวมไปถึงค่าเทอมก็เช่นเดียวกัน และวันนี้ผู้มีพระคุณคนนั้น ก็ได้เรียกตัวเธอเข้ามาพบที่บ้านหลังนี้ จากการโทรแจ้งผ่านทางเลขา ว่าจะให้เธอมาดูแลคุณท่าน เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณ “เชิญครับคุณเค้กหวาน” เสียงที่ดังฝ่าความเงียบ เรียกให้คนที่จิตใจล่องลอยรู้สึกตัว จากนั้นจึงเดินตามเลขาของคุณท่านเข้าไปยังด้านในของบ้าน “คุณท่านครับ คุณเค้กมาแล้วครับ” อำนาจเอ่ยบอกเจ้านายที่นั่งอยู่ภายในห้องรับแขก “อืม” เมื่อได้ยินเสียงตอบรับ อำนาจก็หันไปพยักหน้าให้เค้กหวานเข้ามาด้านใน หญิงสาวเดินผ่านอำนาจเข้ามาด้วยหัวใจเต้นแรงระส่ำ ถึงขั้นเหงื่อซึมตามกรอบหน้าและฝ่ามือ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอก เมื่อได้เห็นหน้าตาของคุณท่านที่นั่งบนโซฟา ไม่ใช่คุณท่านที่มีอายุมาก ใบหน้าเหยี่ยวย่น ร่างกายอวบอ้วน ทว่ากลับเป็นคุณท่าน ที่มีใบหน้าคมเข้มหล่อเหลา คิ้วดกเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน นัยน์ตาสีเทา รูปร่างก็คงสูงใหญ่กำยำ คุณท่านของเธอช่างหล่อเหลานัก ส่วนคนที่ถูกเพ่งมอง ก็ใช่ว่าจะให้หญิงสาวมองตัวเองอยู่ฝ่ายเดียวเสียเมื่อไหร่ สายตาคมมองสำรวจหญิงสาว ที่ตัวเองอุปการะเลี้ยงดูมาร่วมสี่ปี ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แม้หญิงสาวจะอยู่ในชุดสุดแสนจะธรรมดา อย่างเสื้อเชิ้ตสีขาวและกระโปรงยีน ทว่าชายหนุ่มกลับเห็นว่าคนตรงหน้ามีรูปร่างที่ยั่วยวนเพียงใด “นี่คุณท่าน ผู้มีพระคุณของคุณ ทำไมยังยืนเฉยอยู่อีกล่ะครับ” เสียงอำนาจดังเรียกสติเค้กหวานอีกครั้ง หญิงสาวที่ทำตัวไร้มารยาทก็รีบยกมือไหว้แทบไม่ทัน “สวัสดีค่ะคุณท่าน” คุณท่าน หรือกรณ์ พยักหน้ารับเล็กน้อย สายตายังจับจ้องอยู่ใบหน้าของหญิงสาวไม่วางตา “อำนาจบอกรายละเอียดของงาน ที่เธอต้องทำแล้วใช่ไหม” เสียงเข้มที่ทรงพลังเอ่ยถาม ยิ่งพาให้เค้กหวานใจเต้นแรง และเกิดอาการหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อคิดไปถึงงานที่ชายหนุ่มกล่าวถึง “ค่ะ” “ก็ดี จะเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ ถ้าเธอไม่เต็มใจ” เค้กหวานสูดลมหายใจเข้าลึกเต็มปอด การที่เธอมาที่นี่ นั่นหมายความว่าเธอตัดสินใจมาดีแล้ว เธอเต็มใจที่จะมา แม้เธอจะมาในฐานะ... “เค้กเต็มใจค่ะ” เรียวปากหยักยกยิ้มเล็กน้อย ในขณะที่สายตาฉายแววพอใจออกมา “ถ้าอย่างนั้น เธอก็พักผ่อนเถอะ ฉันกลับล่ะ” พูดจบก็ขยับตัวลุกขึ้นและเดินออกจากบ้านไป โดยที่เค้กหวานยังไม่ทันได้ตั้งตัว หรือยกมือไหว้ลาแต่อย่างใด