ตอนที่ 4 ความต้องการของคุณหมอ
1297 คำ
เมื่อหญิงสาวแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินออกมานั่งอย่างที่เขาบอก ก่อนที่คุณหมอจะอธิบายอาการที่เป็นให้เธอฟังอีกรอบ ซึ่ง ที่เธอคันก็น่าจะมาจากการใช้ห้องน้ำสาธารณะที่ไม่สะอาดพอ พร้อมกับบอกวิธีแก้ไขป้องกันให้เสร็จสรรพ
“โอ๊ย!!!!! เอลอยากจะบ้าตาย อีตาหมอบ้า อีตาหมอโรคจิต ทำไมยังนัดมาตรวจอีกรอบด้วยเอลไม่เข้าใจ โอ๊ยๆๆๆๆๆ”
เมื่อรับยาและชำระเงินเรียบร้อยแล้ว พอขึ้นมาบนรถ เอลล่าก็เริ่มปรี๊ดแตกออกมาอย่างอดกลั้นมานาน จนจิมมี่ต้องใช้มือปิดหูเอาไว้ทันที
“หยุดก่อนนะคะน้องเอล มันก็ต้องมีการติดตามผลอะไรอย่างนี้ไงคะ ดีออก หมอหล่อขนาดนั้น เป็นพี่จิมมี่นะ จะไปให้ตรวจให้ทุกวันเลย อิอิอิ”
“หล่อบ้าอะไรคะ!! เอลไม่ไปนะคะ ยังไงเอลก็ไม่ไป พี่จิมมี่รู้ไหมว่ามันน่าอายขนาดไหน อีตาคุณหมอก็เอาแต่สั่งๆๆๆๆ เอลไม่ไป!!!”
“ โธ่ แค่ติดตามผล ถ้าน้องเอลไม่คันอีก ก็แค่ไปนั่งตอบคำถามละมั้ง ทนอีกนิดเดียว เพื่อสุขภาพของช่องคลอด ยังไงเราก็ต้องไปฟังผลตรวจอยู่ดี ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวพี่จิมมี่พาไปทานของอร่อยๆนะๆๆๆ”
“ฮึ่ย ก็ได้คะ วันนี้เอลจะกินให้มันอ้วนไปเลย เครียดๆๆๆๆ”
จิมมี่ถึงกับหันมามองอย่างรวดเร็วกับคำว่ากินให้อ้วน ทั้งๆที่เอลล่าเป็นนางแบบ ถ้าอ้วนละก็หมดอนาคตแน่ จากที่จะพาไปทานขนมหวาน เธอเบนเข็มไปทานสเต็กทันที
“แก ฉันได้ยินมาว่าคุณหมออดัม นัดคนไข้มาตรวจภายในอีกรอบเหรอ”
“อืมใช่ ฉันก็ยังงงว่าทำไมต้องมาตรวจอีกรอบ สงสัยคงเป็นหนัก”
“แล้วคนไข้เป็นใครอะ ทำไมถึงไม่ให้ฉันเข้าไปตรวจด้วยก็ไม่รู้”
“ไม่รู้เหมือนกัน คุณหมอไม่ให้ดูอะไรเลย”
เสียพยาบาลสาวพากันคุยกันเรื่องที่อดัมเข้าตรวจภายในเคสพิเศษวันนี้ ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำหน้าที่หมอสูติฯมานานแล้ว แต่วันนี้เขากลับยอมเข้าตรวจให้กับคนไข้ที่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นใคร แถมทุกอย่างยังดูเป็นความลับจนพวกพยาบาลสาวอดสงสัยไม่ได้ เพราะคุณหมออดัมนั้นถือว่าเป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งโรงพยาบาลเลยทีเดียว เมื่อพากันหาคำตอบไม่ได้ การสนทนาจึงสิ้นสุดลงก่อนจะพากันแยกย้ายกันไปทำงาน เพราะอดัมกำลังเดินมาทางนี้พอดี
“เฮ้อ ไม่น่าหลวมตัวเลยเรา จะทำยังไงล่ะทีนี้ ขึ้นแล้วไม่ยอมลงตามเคย เฮ้ออออออ”
เสียงถอนหายใจของคุณหมอหนุ่มดังขึ้น ทันทีที่เดินมานั่งบนเก้าอี้ในห้องทำงานของเขาเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเอื้อมมือมาจับตรงแก่นกายใหญ่ที่ยังคงแข็งขึงอยู่ภายใต้กางเกงในเนื้อดีของเขา นี่ก็ผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่มันยังไม่ยอมสงบสักทีถ้ายังไม่ได้ปลดปล่อยออกมา
จากนั้นคุณหมอหนุ่มจึงปลดซิบกางกางที่ใส่อยู่ออกแล้วปล่อยให้ท่อนเอ็นใหญ่เป็นอิสระเด้งผึงออกมา มันกำลังผงาดแสดงออกถึงความต้องการอย่างเต็มที่
“คงต้องช่วยแกอีกแล้วสินะ”
คุณหมอหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะกอบกำเอ็นใหญ่เอาไว้ในมือพร้อมกับเริ่มกำรูดขึ้นลงเพื่อช่วยตัวเองปลดปล่อย ในมโนภาพที่หลับตาลง เขานึกถึงเพียงแต่ร่องสาวแสนคับแน่นของนางแบบสาว จนเริ่มสาวเอ็นร้อนขึ้นลงเร็วขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเริ่มคิดว่าได้สอดใส่เข้าไปในร่องสาวแสนสวยของนางแบบสาว
“อ๊า อื้ม อ๊ะ อื้ม อ๊า!!!!!”
มือใหญ่เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปลดปล่อยออกมาในที่สุด เขารีบหยิบทิชชู่เปียกฆ่าเชื้อขึ้นมาเช็ดน้ำเชื้อขาวข้นที่พึ่งหลั่งออกมา ก่อนจะเก็บแก่นกายที่ยังคงผงาดเข้าไปไว้ที่เดิม เพราะต้องรอสักพักมันถึงจะค่อยๆสงบลง
“เฮ้อ นี่เราบ้าไปแล้วเหรอวะเนี่ย แค่ผู้หญิงบ้าๆคนเดียว จะต้องการไปทำไมว่ะ”
อดัมบอกตัวเองออกมา เมื่อเขารู้สึกว่าความรู้สึกที่มีต่อนางแบบสาวนั้นมันไม่เหมือนที่เขามีต่อผู้หญิงคนอื่นๆ แม้กระทั่งคนที่เขาเอามานอนด้วยเพื่อปลดปล่อย เขามีความต้องการมากมายเพียงแค่ได้มองร่องสาวแสนสวยนั่น จนต้องแกล้งนัดเธอมาตรวจอีกรอบ ทั้งๆที่มันไม่จำเป็นเลยสักนิด
ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา อดัมปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เขารอคอยการกลับมาตรวจของนางแบบสาวแบบใจจดใจจ่อทั้งๆที่อีกใจของคุณหมอหนุ่มกลับปฏิเสธคัดค้านว่าเขาไม่สนใจเธอ ที่ทั้งนิสัยเสียทั้งเอาแต่ใจ เรื่องมากอีก แต่อีกใจส่วนมากเขากลับเอาแต่นึกถึงเธออยู่แทบทุกชั่วโมง จนกระทั่งมาถึงวันที่เขานัดให้เธอมาตรวจเพื่อดูอาการอีกรอบ
“เอลไม่อยากไปค่ะพี่จิมมี่ เอลไม่คันแล้ว เอลหายแล้วถ้าพี่จิมมี่อยากไปก็ไปสิคะ เอลมีงานต่อไม่ใช่เหรอคะ”
“แต่คุณหมอนัดนะคะน้องเอล ส่วนงานน่ะ พี่ยกเลิกไปหมดแล้ว ไปเถอะนะคะ หมอคนนี้หาคิวยากจริงๆนะคะน้องเอล อีกแค่ครั้งเดียว เพื่อตัวของน้องเอลนะคะ”
จิมมี่พยายามเกลี้ยกล่อมนางแบบสาวแบบนี้มาร่วมชั่วโมงแล้ว แต่เอลล่าเอาแต่ปฏิเสธไม่ยอมไป เพราะเธอคิดดีแล้วว่าเธอจะไม่ยอมไปพบคุณหมอบ้ากามที่เธอเรียกนั้นอีกเด็ดขาด แล้วเธอก็ไม่รู้สึกคันตรงนั้นแล้วด้วย เธอจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องไปหาหมอก็ได้
และสุดท้ายก็เป็นจิมมี่ที่ต้องยอมแพ้ เพราะเอลล่าไม่ยอมไป เธอก็ไม่รู้จะบังคับยังไง ได้แต่เดินออกไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปบอกเพื่อนของเธอที่เป็นหมอ ให้แจ้งกับทางนายแพทย์หนุ่มว่าเอลล่าไม่ไปตรวจแล้ว
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่จิมมี่กลับก่อนนะคะ เย็นนี้พี่จะมารับ ไปงานเดินแบบที่สมาคมการแพทย์นะคะ อย่าลืมล่ะ งานนี้งานใหญ่ด้วย พี่ไปล่ะ เจอกัน”
เมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จ จิมมี่ก็เดินมาหาเอลล่าอีกรอบ พร้อมกับเตือน เรื่องของงานเดินแบบวันนี้ ก่อนจะเดินออกจากห้องของนางแบบสาวไป
“อ่าว เหรอ ไม่เป็นไรๆ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปตรวจคนไข้คนอื่นก่อนแล้วกัน เย็นนี้เตรียมตัวด้วยล่ะ นายได้รับโล่หมอดีเด่นนี่”
“แหม นายก็ได้นี่ ดีใจด้วยนะ ฉันไปล่ะ คนไข้รออยู่”
การสนทนาของสองนายแพทย์หนุ่มจบลงเพียงเท่านั้น เมื่อคุณหมอที่เป็นเพื่อนของอดัม เดินเข้ามาบอกเขาว่า วันนี้คนไข้สาวของเขาขอยกเลิกนัดเขากะทันหัน ทำเอาเขาแทบทำอะไรไม่ถูก เพราะเขาอุตส่ามานั่งรอเธอในห้องตรวจเรียบร้อยแล้วด้วย เลยหาเรื่องคุยแก้เก้อ ก่อนจะแยกย้ายกันไป
“ทำไมถึงผิดหวังอย่างนี้ว่ะ พอๆๆ เลิกคิดๆๆ ทำงานๆ”
อดัมเอ่ยกับตัวเองออกมา ก่อนจะสะบัดความผิดหวังทิ้งไป เมื่อวันนี้นางแบบสาวไม่มาตามนัด ซึ่ง เขาพอจะรู้สาเหตุว่าเธอคงอายที่จะเจอเขา
- ผู้เขียน
