คนป่วยลืมตาตื่นอย่างช้าๆ หลังจากรู้สึกตัวในเช้าของวันใหม่ ภายในห้องมีกรณ์เพียงคนเดียวที่นั่งเฝ้าเจ้านายอยู่ น้ำปั่นต้องกลับไปดูแลลูกชาย ส่วนคิงส์กับอัครนัยต้องไปทำงาน
กรณ์เห็นเจ้านายฟื้นแล้วจึงรีบตามหมอให้เข้ามาตรวจดูอาการ ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างยิ้มด้วยความยินดีหลังจากที่คินน์บอกว่าตัวเองจำทุกอย่างได้แล้ว
“คุณคินน์จำทุกอย่างได้จริงๆ เหรอครับ” ลูกน้องถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“จริงสิ จำได้ทุกอย่าง ทั้งเรื่องในอดีตแล้วก็ปัจจุบัน”
ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็งทำให้กรณ์รู้ได้ทันที เจ้านายหมายถึงเรื่องอะไร
“ผมขอโทษครับคุณคินน์”
กรณ์ยกมือขึ้นมาขอโทษอย่างนอบน้อม รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นมันผิดแต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่อเขาเจตนาดี
“มึงกับไอ้อัคเป็นลูกน้องของใครกันแน่”
คินน์ถามเสียงห้วนไม่พอใจลูกน้องทั้งสองคน กล้าดียังไงถึงช่วยน้ำปั่นปกปิดข้อมูล ไม่บอกอะไรเขาสักอย่างในช่วงที่ความจำเ
