มินลดาอึกอักไม่กล้าลงจากรถ เธอนั่งเม้มปาก มองหน้าลูกชาย พร้อมกับหันมามองหน้าคนขับ ส่วนขุนพลนั้น ไม่ต้องบอกถ้าเขาไม่มีแผนในหัวมีหรือเขาจะมา สายตาของหนุ่มหล่อจับจ้องมองกิริยาของสาวข้างกาย
"ถ้าไม่ลง หรือจะให้พี่ลง"
เพียงเท่านั้น มินลดา เธอยอมลงจากรถ เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นฝ่ายลงไป
...................................
ฉันต้องจำใจลงมารับลูกชายที่นั่งอยู่ ข้างๆ คุณครู
"สวัสดีค่ะ คุณแม่ มีธุระด่วนหรือคะถึงได้รีบมารับ" ฉันไม่รู้จะพูดว่ายังไง ในเมื่อคนที่จัดการทุกอย่างนั้น เป็นคนที่นั่งอยู่บนรถ
"ค่ะ" หลังจากที่ฉันยกมือไหว้กลับคุณครูแล้วก็พูดเพียงสั้นๆ ก่อนที่ อคินจะลุกขึ้นยืน แล้วแหงนหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน พร้อมประโยคคำถาม
"แม่ครับ จะพา อคินไปไหน"
"ไปขึ้นรถก่อนดีกว่าไหม" อคินหันไปมองที่ตัวรถ รถที่เขาเองไม่คุ้นเคยและไม่เคยเห็นมาก่อน
"แม่ นั้นรถใครครับ ไม่ใช่รถลุงเขื่อนนิ"
"เป็นรถเจ้านายแม่
