ไม่รู้อะไรนักหนากับชีวิตของฉัน วันๆ เจอแต่เรื่องที่มารบกวนจิตใจทั้งนั้น ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า เธอเป็นคู่หมั้นของเขา คนแบบนั้นยังมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนอีกเหรอ ไม่รู้ว่าทางบ้านของผู้หญิงรับรู้ถึงพฤติกรรมของเขาหรอเปล่า บอกตรงๆ ว่าฉันละสงสาร แต่เธอเหมือนจะภาคภูมิใจที่มี แฟนเป็นคนนิสัยเสียซะมากกว่า หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นเดินไป ฉันก็นั่งลงทำงานตามเดิม ส่วนจินนี่ก็เดินเข้ามาแล้วพูดกับฉันขึ้น
"ลดา อย่าไปใส่ใจเลย เด็กเจ้านายก็งี้แหละ วางกล้ามไปทั่ว จะบอกให้นะ คิดว่าตัวเองวิเศษละสิ โถ สู้เลขาสาวสวยก็ไม่ได้ รายนั้นคุณขุนน่าจะมีใจให้กว่า"
ฉันที่นั่งก้มมองเนื้องานก็ต้องช้อนสายตาขึ้นกับประโยคของจินนี่ เลขายังงั่นหรอ!
"หมายถึง คุณเลขาหน้าห้อง หรอ อย่าบอกนะว่า..."
"คนเขารู้กันทั้งบริษัทแล้วว่า เลขาฝ้ายเป็นคู่ขาที่ไม่มีสถานะของ คุณขุนพลเขา"
ฉันได้ยินถึงกับแสยะยิ้มสมเพช ไม่คิดเลยว่า เขาจะสกปรกได้ขนาดนี
